Γιάννη µας,
Αυτό το όνειρο δεν θα µπορέσεις να το καταγράψεις.
∆εν θα µπορέσεις να γράψεις τον επίλογο στο ονειρολόγιο που συστηµατικά κρατούσες για δεκάδες χρόνια µε τόσες χιλιάδες όνειρα…
Το τελευταίο όµως αυτό όνειρο, το τελευταίο κεφάλαιο, τον επίλογο θα τον καταγράψει η ίδια η πόλη, η πόλη σου. Η πόλη που αγάπησες και σε αγάπησε και αυτή. Που σήµερα σε δέχτηκε στο χώµα της, αλλά εδώ και χρόνια σε κρατάει στην αγκαλιά της.
Θα γράψει για έναν καλλιτέχνη.
Πρωτοπόρο και δηµιουργικό. Που έσκυψε βαθιά στις Τέχνες, που τις υπηρέτησε µε πάθος και ορµή, που συµφιλιώθηκε µε το σκοτάδι και το χάος και µέσα από αυτά χάρισε φως και τάξη. Που αγάπησε τον άνθρωπο µε όλες τις αδυναµίες του. Που ασκούσε κριτική αλλά και αναγνώριζε µε θάρρος την αξία των οµότεχνών του. Που αδιάκοπα δηµιουργούσε… στο χορό, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη µουσική, τον λόγο, την εικόνα…
Θα γράψει για έναν δάσκαλο.
Ακούραστο και γενναιόδωρο. Που στάθηκε δίπλα σε όλους όσοι τον χρειάστηκαν, που µετέφερε τις γνώσεις του σε µια στρατιά ικανών και παραγωγικών µαθητών, φιλότεχνων πολιτών αλλά και νέων καλλιτεχνών για τους οποίους δικαίως καµάρωνε. Έναν δάσκαλο που συνεχώς µελετούσε. Που µοίραζε την ενέργειά του απλόχερα, χωρίς φειδώ, χωρίς ζήλεια, χωρίς αναστολές.
Θα γράψει για έναν πολίτη.
Ενεργό και αεικίνητο. Που µε ανιδιοτέλεια και συνέπεια παρακολουθούσε και συµµετείχε στη ζωή της πόλης του. Που ήταν µπροστά σε κάθε κίνηση για το κοινό καλό. Που αγωνιούσε, ερευνούσε, άκουγε, συζητούσε, πρότεινε. Με επιχειρήµατα στις παρέες, µε παρεµβάσεις στις δηµόσιες συζητήσεις, µε τακτικά άρθρα µέσα από την αγαπηµένη του εφηµερίδα. Συνεχώς παρών.
Θα γράψει για έναν άνθρωπο.
Φωτεινό και διαυγή. Ρεαλιστή και ονειροπόλο. Ευθύ στην κρίση του αλλά ταυτόχρονα δίκαιο. Που διατηρούσε το θάρρος της γνώµης αλλά και της συγγνώµης του. Που αγκάλιασε σφιχτά τη ζωή και τη Ζωή του. Που δεν έκρυψε τις δυσκολίες, ούτε κρύφτηκε πίσω από αυτές για να πάψει να σχεδιάζει, να δηµιουργεί, να ονειρεύεται.
Γιάννη µας,
σαν ένα όνειρο ήταν αυτή η διαδροµή σου.
Σαν ένα όνειρο που τελείωσε πιο νωρίς.
Σαν ένα όνειρο που δεν πρόλαβες να καταγράψεις.
IΩΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ
