Μιλώ για τον Μιχάλη.
Για τον Μιχάλη Αναστασάκη.
Μιλώ για τον δικό µας Μιχάλη.
Για σας ένας αθλητής της σφυροβολίας.
Ο Μιχάλης µας, ο ήρωας µας.
Τριτη του συµµετοχή σε Ολυµπιακούς, αυτή του Παρισιού!
Ψυχή βαθιά, επίµονη, αγνή, αληθινή µοναδική!
Από τον κλοβό του χωµατινου Κλαδισσού στον κλοβό του Παρισιού…
Το ταξίδι για την Ιθάκη, µακρύ και δύσκολο….
∆εν φτάσαµε ακόµα στη δική µας Ιθάκη, Μιχάλη!
Πολλές οι φουρτούνες….
Μα στις φουρτούνες η ψυχή αντρεύει!
Γίνεται ασπίδα να µη βραχείς!
∆εν λυγά η ψυχή βαθιά!
Απελπίζεται µα στα αλήθεια πεισµώνει γιατί έχει στόχο την Ιθάκη της…
Ο Μιχάλης…
Ο δικός µας Οδυσσέας, ταξιδεύει τόσα χρόνια ακατάπαυστα ονειροπολώντας για τη στιγµή που θα πατήσει το µαγικό χώµα του προορισµού του…
Πιστοί εµείς, συνταξιώτες του!
Αγάπη και πίστη στον οδηγό µας!
Στον αρχήγό µας, ότι θα µας οδηγήσει σε κείνο το ιδεατό που αυτός εχει φτιάξει στο µυαλό µου!
Όποιο κι αν είναι αυτό!
Εµείς, ακολουθούµε τυφλά, το ταξίδι της ψυχής που θα τον ευδαιµονήσει!
Ο Μιχάλης µε τα πράσινα µατιά, χαράζει την πορεία εκείνη που του µάθανε σωστή!
Παλεύει και δεν παρατά το ταξίδι στη µέση…
Συγχαρητήρια και µόνο για την ατελείωτη πάλι µε τα κύµατα! Φουρτούνα βρήκαµε!
Μαα!
Η Ιθάκη, αξίζει τον κόπο…
Υ.Γ. Κοίτα ψηλά, δες τα πράσινα µάτια που σε κοιτούν και συνέχισε την πλεύση σου!
Με θαυµασµό.
