Για τον ποταμό Μορώνη

Κύριε διευθυντά
ο ποταμός Μορώνης έχει εξαιρεθεί από την προγραμματιζόμενη -κλείνει τώρα δεκαετία- αποκατάσταση του υδροβιότοπου όχι γιατί είναι άνευ αξίας αλλά γιατί η ΔΕΥΑΧ έχει προγραμματίσει εκεί έργα στο πλαίσιο της αντιπλημμυρικής θωράκισης της ευρύτερης περιοχής.
Ο κ. Δρετάκης ΜSc, βιολόγος – ορνιθολόγος εκ μέρους του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης σε εισήγησή του στον τότε Δήμο Σούδας αναφέρεται στην σπουδαιότητα του ποταμού, αλλά και το WWF στη μελέτη του για την ορθολογική διαχείριση του υγρότοπου περιλαμβάνει μέσα στα όρια του και τον ποταμό μέχρι 250 μ. ανάντη της γέφυρας. Ακόμα και η ΔΕΥΑΧ αναγνωρίζοντας την οικολογική σημασία του ποταμού, τροποποίησε τα αρχικά της σχέδια μετά τις υποδείξεις και του Τμήματος Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Χανίων.
Μετά από όλα αυτά θα περίμενε κανείς ότι «Οι εργασίες καθαρισμου θα πρέπει να είναι σχετικά περιορισμένες… οι εργασίες θα πρέπει να γίνουν με ήπια μέσα και όχι βαριά μηχανήματα (μπουλντόζες)…» όπως αναφέρει στο κείμενό του ο κ. Δρετάκης.
Ο δε Δήμος Σούδας είχε τοποθετήσει πινακίδες που απαγόρευαν εκτός των άλλων την κοπή θάμνων και δέντρων. Κάποιοι φρόντισαν βέβαια να τις εξαφανίσουν.
Αντ’ αυτού εφαρμόστηκε το σύστημα “πονάει δόντι βγάζει δόντι, πονάει κεφάλι κόβει κεφάλι”. Στην κυριολεξία μισό κεφάλι γιατί η μία όχθη μόνο απογυμνώθηκε εντελώς από κάθε φυτό με μηχάνημα -τσάπα. Μόνο κάποιος ειδικός θα μπορούσε να αποτιμήσει το μέγεθος της βλάβης ενός οικοσυστήματος. Οι φωτογραφίες για το πώς ήταν και πώς έγινε αδιάψευστοι μάρτυρες.
Κανείς δεν είναι εναντίον των καθαρισμών και πολύ περισσότερο εγώ που το πατρικό μου είναι στην περιοχή όπου τα τελευταία χρόνια πλημμυρίζει κάθε χειμώνα και έχω περάσει αμέτρητες ώρες μέσα στα νερά βοηθώντας τους γονείς μου όσο ζούσαν.
Αυτό δεν είναι καθαρισμός και ειδικά από τα μισά του ποταμού έως και την γέφυρα όπου δεν υπάρχουν καλάμια αλλά άλλα είδη της τοπικής χλωρίδας και όπου ο ποταμός έχει αρκετό πλάτος.
Η Σούδα δεν πλημμυρίζει από τον Μορώνη γι’ αυτό και δεν έχει διακοπεί ποτέ η κυκλοφορία από τη γέφυρα του ποταμού, αλλά από τη γωνία του οικοπέδου του Ραδιοφωνικού Σταθμού κοντά στην κεραία έως και το αντλιοστάσιο λυμάτων της ΔΕΥΑΧ κοντά στον Ναυταθλητικό.
Τα νερά που μετατρέπουν τον δρόμο προς Βλητέ σε ποτάμι προέρχονται από τον ανοικτό αγωγό δίπλα από την αντιπροσωπεία αυτοκινήτων Ατσαλάκη στην Αύρα, όπου ανεξέλεγκτα κατακλύζουν τον Ραδιοφωνικό σταθμό και μη έχοντας διέξοδο προς την θάλασσα μετατρέπουν την περιοχή σε λίμνη. Είναι και αυτό ένα ημιτελές έργο που δημιουργεί όμως μεγάλα προβλήματα. Χρόνια τώρα τα φωτογραφίζω, τα βιντεοσκοπώ και τα δημοσιεύω.
Νέοι άρχοντες νέα ήθη; Δεν γνώριζαν αλλά δεν ρώτησαν όμως. Οχι εμένα βέβαια αλλά το Τμήμα Περιβάλοντος της Περιφέρειας Χανίων, τον κ. Δρετάκη του Μ.Φ.Ι.Κ. τον κ. Γιαννακάκη του WWF, τον κ. Γκαζή της ΔΕΥΑΧ, που είναι γνώστες του θέματος.
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον δεν θα ξαναδούμε τέτοιες απαράδεκτες επεμβάσεις σε έναν βιότοπο που τόσες δημοσιεύσεις έχουν γίνει, τόσες μελέτες έχουν γίνει, τόσα λάθη έχουν γίνει και που ακόμα γίνονται.
Και επιτέλους κάποτε να γίνουν τα έργα και του υγρότοπου και του αντιπλημμυρικού αλλά και της γέφυρας χωρίς άλλες καθυστερήσεις.