Για τον σπουδαίο άνθρωπο και επιστήμονα Αντώνη Β. Βεργανελάκη

Μας λείπει τώρα κι ένα χρόνο. Και μας λείπει πολύ ο Αντώνης Β. Βεργανελάκης. Λείπει από τη σύζυγό του Μαρία, τους γιούς του Δημήτρη και Βασίλη, τις συζύγους αυτών και τα παιδιά τους, τα αδέλφια του και τους φίλους του. Τους πολλούς, τους πάμπολλους φίλους του. Γιατί μόνο φίλους νομίζω πως είχε ο Αντώνης. Όχι μόνο στον Δημόκριτο, διακεκριμένος Ερευνητής του οποίου ήταν, αλλά σε όλη την Ελλάδα και όπου γης! Λείπει πολύ από την Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης (ΟΑΚ), το έργο της οποίας συνέδραμε αποτελεσματικά δια βίου. Όχι μόνο με τα διεθνή συνέδρια Φυσικής, ιδιαίτερα της Πυρηνικής Φυσικής, για την οργάνωση και ομαλή διεξαγωγή των οποίων σημαντική ήταν πάντοτε η συμβολή του, αλλά και για συνέδρια και δράσεις υπέρ της ειρήνης και της κατάργησης των πυρηνικών όπλων. Είχαμε πολλές φορές παρακολουθήσει με καμάρι κρητικό, πόση ήταν η προς αυτόν εκτίμηση Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, που παρακολουθούσαν με προσοχή τις επιστημονικές εισηγήσεις και παρεμβάσεις του. Και είμαστε ιδιαίτερα ευγνώμονες για τη χαριτωμένη αναστροφή του με όλους. Με το πάντοτε γελαστό πρόσωπό του και την εξιδιασμένη ευγένειά του συνέβαλε στη δημιουργία εύκρατου συντροφικού κλίματος, ιδιαίτερα χρήσιμου σε συνάξεις με υψηλή διανοητική φόρτιση. Σε πάμπολλες προσωπικές μας εκμυστηρεύσεις είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω, πόσον η πιστότητα στην επιστήμη του τον οδηγούσε ολοένα πλησιέστερα προς το μυστήριο του Θεού. Γι’ αυτό και είναι σταθερή η ελπίδα μου, ότι η αγνή ψυχή του βρίσκεται ήδη υπό το ιλαρόν φως του ελέους Του!