Για τον Θέμη

Στα ακριτικά τραγούδια, όταν ο Ακρίτας ξεψυχά, η φύση συμμετέχει στο χαμό του. Βρέχει, ο ουρανός βροντά και όλα είναι μαύρα και σκοτεινά.
Τη Δευτέρα 8 Ιουνίου, καταμεσής του καλοκαιριού, η φύση μας δείχνει πάλι το σκοτεινό της πρόσωπο. Βρέχει ακατάπαυστα, η ενδοχώρα των Χανίων έχει βουλιάξει, η πόλη πλημμυρίζει και ο ουρανός στέκει συννεφιασμένος, θλιμμένος, κατεβαίνει στη γη, για να αποχαιρετίσει τον «Χανιώτη Ακρίτα» που ταξιδεύει σήμερα για τη Γειτονιά των Αγγέλων.
Ο Θέμης Μπανούσης υπήρξε ένας Ακρίτας των Ελληνικών Γραμμάτων. Όλη του η ζωή ήταν μια αδιάλειπτη διαμάχη με τη συντήρηση, την προκατάληψη, την προχειρότητα, την ακαλαισθησία. Οι εκδόσεις «Εξάντας», οι Εκδόσεις «Μπανούση», χάραξαν δρόμους ανεπανάληπτους στα πολιτιστικά δρώμενα της χώρας μας, στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου μας.
Τυχερά τα Χανιά που επέλεξε να ζήσει τα τελευταία 30 χρόνια της εγκόσμιας ζωής του. Του οφείλουν μοναδικές σε περιεχόμενο και μορφή εκδόσεις: «Το Αρχιπέλαγος», «Ασπασία Μπικάκη», «Χανιά 1952», «Χανιά, η Παλιά Πόλη στο Πέρασμα του Χρόνου», «ΚΡΗΤΗ» και τόσα άλλα.
Τυχεροί και εμείς που είχαμε τη χαρά και την τιμή της συναναστροφής μαζί του. Ωρες ολόκληρες συζητήσεων για το Κίνημα που παραπαίει σήμερα, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, για τον σχεδιασμό νέων εκδόσεων -προγραμμάτιζε ένα λεύκωμα για τη Μελίνα μέχρι την τελευταία στιγμή- για τα βιώματά του από τη φυλακή, από το εξωτερικό, από τις παρέες του με πολλούς από τους πρωτοκλασάτους της ελληνικής πολιτικής σκηνής.
Ο Θέμις Μπανούσης ήταν ένας γνήσιος Έλληνας. Ήταν – είναι! καθώς έχει χαράξει με το πέρασμά του από τη γη τον χρόνο, εσαεί – ο άνθρωπος που πατούσε γερά στο χώμα και ταυτόχρονα ατένιζε άφοβα το απέραντο του ουρανού, ο άνθρωπος που έκανε την καθημερινότητα γιορτή, ο άνθρωπος που έκανε το τετριμμένο μαγικό.
Ο άνθρωπος που τώρα, διαβάζοντας αυτά που γράφω, γιατί είμαι σίγουρη ότι τα διαβάζει, απαντά: «Γελοία, ε! γελοία! Κανονίστε να βγει το λεύκωμα για τη Μελίνα και άστε τα θυμιάματα. Το ξέρετε ότι τα σιχαίνομαι». Και ακόμη: «Να μου προσέχετε τη Σοφία».
«Εντάξει Θέμη»…