Τρίτη, 5 Νοεμβρίου, 2024

Για του χαμένου ποιητή την απουσία

Βραδιάζει στου μυαλού τα καλντερίμια,
θολά τα σούρουπα κι οι νύχτες, δίχως βράδια,
σβήσανε τ’ άστρα κι οι ζωές ρημάδια,
μαζεύουνε τα σκόρπια τ α τα στέκια,
σε ’σας που κάνατε τις πένες σας τουφέκια
κι ο θρήνος σας γινότανε δικός μου.
Μάταια ψάχνω στης αυγής τη φέξη,
η κοκκινόχρυση η Δύση, στάζει αίμα,
παντού – τριγύρω, της ζωής το ψέμα,
κι η αλλοτρίωση σκεπάζει κάθε λέξη.
Ευθύνη και συνείδηση χαμένη,
το ύψος της περίστασης, μπροστά σου,
μέσα σου μια φωνή σου λέει…στάσου,
μα νιώθεις την ψυχή σου πληγωμένη.
Ελπίζεις στη Δευτέρα Παρουσία,
όμως κι εκείνη, όπως φαίνεται, θ’ αργήσει,
οράματα του χθες θα ’χουν δακρύσει
για του χαμένου Ποιητή, την απουσία.
Δεν πείθουν πια, νοήματα χαμένα,
κουράστηκες να ψάχνεις απαντήσεις,
τώρα που έφτασε τ’ απόβραδο της Δύσης,
σκίζεις ποιήματα, στο δρόμο, προδομένα…
Πρόσωπα βλοσυρά… Σκυφτό κεφάλι,
μαστίγιο κρατούν οι εξουσίες,
χάθηκαν πια, του λόγου οι αξίες,
λιμοκτονούν μες της ζωής τη βιοπάλη.
Κι εσύ χαμένε Ποιητή, φτωχός διαβάτης,
σε ένα κόσμο, με το φίμωτρο στο στόμα,
λίγη ζητάς, αξιοπρέπεια, ακόμα,
και υπογράφεις μια ζωή…
ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ….


Ακολουθήστε τα Χανιώτικα Νέα στο Google News στο Facebook και στο Twitter.

Δημοφιλή άρθρα

Αφήστε ένα σχόλιο

Please enter your comment!
Please enter your name here

Εντός εκτός και επί τα αυτά

Μικρές αγγελίες

aggelies

Βήμα στον αναγνώστη

Στείλτε μας φωτό και video ή κάντε μία καταγγελία

Συμπληρώστε τη φόρμα

Ειδήσεις

Χρήσιμα