Για τους πλείστους των συνανθρώπων μας…

Το πρώτο μου γραφτό για το Δεκαοχτώ είναι τούτο! Οι γιορτάρες μέρες, λοιπόν, των Χριστουγέννων και της Αρχιχρονιάς, μόλις είχε μπει ο Δεκέμβρης, είχαν ανοίξει το βήμα τους για να έρθουν όσο γινόταν πιο γρήγορα, και μετά, φύγανε τόσο βιαστικά, πριχού καλά -καλά να τις καταλάβουμε, αν και κουβαλούσαν στις πλάτες τους και ένα σωρό παιδικές αναμνήσεις. Αναμνήσεις περασμένων χρόνων, οι οποίες θα στέκονται φάρος και παρηγοριά μας στα δύσκολα χρόνια που θα έρθουν.
Το πρώτο μου γραφτό για το Δεκαοχτώ είναι τούτο. Ευχές από τα βάθια της καρδιάς μου,  οι πόλεμοι, η  πείνα, η φτώχεια και οι αρρώστιες να πάψουνε να καταδυναστεύουν και να αιματοκυλούν όλα τ’ ανθρωπόσπιτα.  Η γνώση να κατανικήσει την απαιδευσιά και να κάνει τον ήλιο να λάμπει πιο δυνατός και να φωτίζει πιο φωτεινός και να ζεσταίνει πιο ζεστός  κάθε στιγμή όλο ανεξαιρέτως το ανθρωπολόι.
Ρομαντικός και συννεφοπερπατηχτής, θα πείτε! Μα αντιλέξτε μου, δίχως αγάπη, η οποία φέρνει κοντά τις ανθρώπινες ψυχές, μα με μίσος, το οποίο διχάζει ανθρώπους, φαμελιές και κοινωνίες, χωρίς υγεία, που βοηθά τους ανθρώπους να δουλεύουν, σωματικά ή πνευματικά, για τα προς το ζην, μα με δυσκολογιάτρευτες αρρώστιες σαν το άγχος ή τον καρκίνο και της καρδιάς, οι οποίες άλλες φυλακίζουν σε σκοτεινά κελιά το πνεύμα και τις ανθρώπινες ψυχές και άλλες εξασθενούν τα σώματα των ανθρώπων, γίνεται να προκόψει ένας άνθρωπος και να ευημερήσει μια κοινωνία;
Προς τούτο, λοιπόν, ας αγωνιζόμαστε όλοι μαζύ σαν μια γροθιά κάθε ανθυποστιγμή του νέου μα και κάθε χρόνου να γίνονται όλες οι παραπάνω ευχές πράξεις! Δίχως αυτόκλητες “αυθεντίες” ή ξεπερασμένες ιδεοληψίες να μας ορθώνουν φράχτες εωσού, ξεκινώντας από την αυτογνωσία, να φτάσουμε στη χωρίς δόλο και κακία συναναστροφές με τους γείτονές μας.
Γιατί τι να το κάνω εγώ ένα υπερμοντέρνο μοντέλο κινητής τηλεφωνίας ή ένα ταχύτατο αυτοκίνητο τελευταίας τεχνολογίας προσιτά οικονομικά για πολύ λίγους, όταν οι πλείστοι των συνανθρώπων μας χάνουν τη ζωή τους, τη δουλειά τους ή ξεσπιτώνονται ή παραμένουν αμόρφωτοι θύματα όντες της πιο άγριας εκμετάλλευσης ανθρώπων από ανθρώπους χάριν του εφήμερου κέρδους και της πρόσκαιρης δόξας;
Και το πρώτο μου για το Δεκαοχτώ γραφτό ας κλείσει θυμίζοντάς σας λόγια του αποστόλου Παύλου που χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα ως συμβουλές στα παιδέγγονά τους οι γονιοί μου με μεγάλη στοργή και περισσή φρονιμάδα. “Ας ζητώμεν τα προς την ειρήνην και τα προς την οικοδομήν αλλήλων” (Παύλου επιστολή “Προς Ρωμαίους”, κεφ. ΙΔ, 19, ελεύθερη μετάφραση δική μου: Ας ψάχνουμε όλα όσα συμβάλλουν στην ειρήνη και στη διάπλαση των ψυχών ο ένας του άλλου)…