Κύριε διευθυντά,
εμείς, κάτοικοι και μόνιμοι παραθεριστές, του ακριτικού νησιού ΓΑΥΔΟΣ, δεν δεχόμαστε την αυθαιρεσία και διαμαρτυρόμαστε έντονα για την απερίσκεπτη προχειρότητα της κατάρτισης και ανάρτησης των δασικών χαρτών.
Με μεγάλη έκπληξη, αλλά και αγανάκτηση, για πρώτη φορά είδαμε το 2017 ότι το 92% του νησιού μας, φαίνεται στους δασικούς χάρτες, δασικό. Από τότε για μας έχει ξεκινήσει ένας ατελείωτος αγώνας για δικαίωση. Ο δασικός χάρτης, έχει απίστευτα λάθη και αυθαιρεσίες. Παρά το ότι ανακλήθηκε και ξανά αναρτήθηκε τώρα, επιλεκτικά κάποια λάθη διορθώθηκαν χωρίς να αλλάζει επί της ουσίας ο χάρτης, ούτε το ποσοστό του δασικού τμήματος. Χωράφια που τα καλλιεργούσαν οι γονείς και οι παππούδες μας φαίνονται δασικά. Μέχρι το 1960 κατοικούσαν εκατοντάδες άνθρωποι στο νησί μας. Ζούσαν από την γεωργία και την κτηνοτροφία. Και οι πολιτικοί εξόριστοι κηπευτικά καλλιεργούσαν. Εξάλλου η ΓΑΥΔΟΣ είναι γεμάτη από χιλιάδες αναβαθμίδες (πεζούλες), που μαρτυρούν την ύπαρξη αυτών των χωραφιών με τη διατηρητέα ιστορική λιθοδομή τους.
Επίσης τα λάθη και αυθαιρεσίες του δασικού χάρτη συνεχίζονται. Σπίτια και μετόχια φαίνονται και αυτά δάσος. Σπίτια και επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται από τη δεκαετία του ’80 μέχρι και σήμερα, ξαφνικά γίνονται δάσος.
Πώς να αποδείξουμε ότι τα σπίτια και τα χωράφια των δικών μας δεν είναι δασικά;
Πώς να αποδείξουμε ότι εδώ που δραστηριοποιούμαστε εδώ και δεκάδες χρόνια, από τότε που η πολιτεία απουσίαζε από το νησί αφήνοντάς μας στην απομόνωση, δεν είναι δάσος.
Πώς να εξηγήσουμε ότι μας ξεριζώνουν από την ίδια μας τη ζωή, το ίδιο μας το σπίτι. Εδώ που επιλέξαμε να κάνουμε και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας.
Υποστήκαμε και πρέπει να ξανά υποστούμε σε κάποιες περιπτώσεις, φτωχοί άνθρωποι μέσα σ’ αυτήν την κρίση μια μεγάλη οικονομική και γραφειοκρατική ταλαιπωρία, πληρώνοντας παράβολα, τοπογραφικά, μηχανικούς, συμβολαιογράφους, δικηγόρους και το αποτέλεσμα αμφίβολο. Στην εποχή της πληροφορικής, εκείνο που ψηφιοποιείται είναι η γραφειοκρατία της ταλαιπωρίας μας.
Πολλοί νέοι, θα ήθελαν να γυρίσουν να μείνουν μόνιμα στο νησί. Όμως το κράτος θα τους έχει πάρει και το τελευταίο τετραγωνικό γης που τους ανήκει. Μιλάμε βέβαια για ένα ακριτικό νησί με ιδιαίτερη γεωπολιτική σημασία.
Αναρωτιέται κανείς πως γίνεται ένα νησί βραχονησίδαα(;) και όλα αυτά γιατί;
Να μας αναγκάσουν να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση της ίδιας μας της περιουσίας, των χωραφιών μας, τα οποία θα καταλήξουν να χαρακτηριστούν δασικά και μετά από το δημόσιο στα χέρια μεγαλοκαρχαρίων για τις γνωστές “επενδύσεις” σε αιολικά και ηλιακά πάρκα και πλήρη καταστροφή του περιβάλλοντος.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ “ΚΑΛΕΣ” ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
Εμείς οι κάτοικοι του νησιού και οι μόνιμοι παραθεριστές ξέρουμε πολύ καλά ποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την προστασία του περιβάλλοντος στον νησί.
• ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΤΑ ΥΠΟΥΛΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ
• ΧΑΙΡΕΤΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΙΚΩΝ ΧΑΡΤΩΝ ΚΑΙ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
• ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΝ ΟΙ ΔΑΣΙΚΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΟΥΝ ΝΕΟΙ ΑΠΟΤΥΠΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
• ΝΑ ΑΥΞΗΘΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ
• ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΡΗΣΕΩΝ ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ
Εκ μέρους της Αγωνιστικής Επιτροπής Κατοίκων νήσου Γαύδου
Γκέλυ Καλλίνικου
Αξιότιμε, κύριε Διευθυντά,
η ανωτέρω άκρως συγκινητική [και σπαρακτική θα έλεγα] επιστολή στα “Χ.Ν.” της κ. Γκέλυ Καλλίνικου κι εκ μέρους της Αγωνιστικής Επιτροπής Κατοίκων νήσου Γαύδου στάθηκε η αφορμή να διατυπώσω μερικές σκέψεις κι απόψεις -με συνοπτικό τρόπο- όχι μόνο στο ζήτημα των “Δασικών Χαρτών”, αλλά και για έτερα θέματα που άπτονται της αγροτικής καλλιέργειας και βέλτιστης παραγωγής κι ανάπτυξης. Δεν σπούδασα την Επιστήμη της γης, αλλά σαν έμπειρος και κάποιας ηλικίας άνθρωπος του πλούσιου Ημαθιώτικου [Βεροιώτικου κάμπου], όπου από τα έξι μας χρόνια ως και τα Πανεπιστημιακά μας χρόνια βιώσαμε όλα τα φτωχά αγροτόπαιδα τις δυσκολίες των αγροτικών ενασχολήσεων, ιδιαίτερα, τις δεκαετίες 1940 και 1950. Κι αν προσθέσετε την ατελείωτη αγάπη μου στη φυσική ομορφιά της Πατρίδας μας και τις πρόσθετες Επιστημονικές γνώσεις μου πάνω στην Εφηρμοσμένη Οικονομία, ελπίζω να πείσω για το ιδιαίτερο ενδιαφέρον μου για θέματα της υπαίθρου και της αγροτικής ζωής και της εν γένει ανάπτυξης.
Όμως, ας πάμε στην ιδιαίτερη περίπτωση των ηρωικών και ολίγων ανθρώπων [κατοίκων- “παραθεριστών”] της όμορφης ΓΑΎΔΟΥ. Βέβαια, το πρόβλημα των “δασικών χαρτών” και όχι μόνο στην Πατρίδα μας είναι πολύ δύσκολο να λυθεί και το ισχυρίζομαι αυτό κι ως έμπειρος νομικός -όπως κι όλοι οι συνάδελφοι και δικαστικοί. Δεν χρειάζονται αναλύσεις κι ερμηνείες προς τούτο, αφού είναι σύμφυτο με την ύπαρξη και την ιστορική πορεία της πολύπαθης χώρας μας, τόσο πολλά χρόνια. Ιδιαίτερα, στην όμορφη Κρήτη μας,
υπήρξε και φοβάμαι θα υπάρχει και στο εγγύς μέλλον οξύ το πρόβλημα της εγγείου ιδιοκτησίας ή του αναδασμού, αφού δεν “βοηθά” η μορφολογία του νησιού. Και το ζήτημα, κυρίως, των “δασικών χαρτών” πολύ δύσκολα αντιμετωπίζεται, αφού μπροστά μας ΑΝΟΡΘΩΝΕΤΑΙ το καθεστώς -γεγονός- των πολλών και μεγάλων ιδιοκτησιών στις υψηλές κι ορεινές περιοχές. Αλλά οι άνθρωποι αυτοί -οι περισσότεροι τουλάχιστον- έχουν “αναντάμ μπαμπαντάμ” -από γενιά σε γενιά- τίτλους ιδιοκτησίας. Μερικοί συνάνθρωποι και συμπατριώτες μας μπορεί να βλέπουν αδικίες ή και αυθαιρεσίες στο πελώριο αυτό ζήτημα [αλλά κανείς δεν ομιλεί], κι άλλωστε αυτά τα ζητήματα λύνονται με την απόλυτη συναίνεση του Ελληνικού λαού και, βέβαια, της Συνταγματικής Τροποποίησης.
Έτσι, επανέρχομαι στο μέγα πρόβλημα που απασχολεί τους λιγοστούς και ηρωικούς κατοίκους της όμορφης Γαύδου. Υπάρχουν τόσο πολλοί λόγοι που συνηγορούν στην ιδιαίτερη αντιμετώπιση του “δασικού χάρτη” που αφορά τη Γαύδο. Οφείλει το Κράτος μας και με σεβασμό κι αγάπη να ικανοποιήσει όλα τα δίκαια [βλέπετε δεν γράφω “αιτήματα”, αφού πρόκειται για απαράγραπτα φυσικά και νομικά δικαιώματα], άλλωστε, μόλις το ένα τρίτο [1/3] της συνολικής έκτασης των Τριάντα [30] περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων [29,6 km2] μπορεί να χαρακτηριστεί “δασικό”, κι αυτό βρίσκεται στο πανέμορφο Βορειοδυτικό μέρος της Γαύδου, από το λιμανάκι της “Καραβέ” και συμπεριλαμβάνει την όμορφη παραλία του ΑΓΙΑΝΝΗ και την ατελείωτη αμμουδιά του ΣΑΡΑΚΙΝΙΚΟΥ.
Πριν ένα -περίπου- χρόνο επισκέφθηκα με την Κρητικοπούλα σύζυγό μου -και για πρώτη φορά- την Γαύδο για ένα Σαββατοκύριακο. Ομολογώ, ότι μας φόβισε η “άγρια ομορφιά” του μικρού νησιού. Κι εκείνα τα “Θαλασσόκεδρα” που φτάνουν κι αγκαλιάζουν το “Λιβυκό” Πέλαγος! Και το πρωί η ονειρεμένη Ανατολή και το βράδυ η φανταστική δύση πίσω στα γαλάζια βουνά της δυτικής Κρήτης. Και πώς να περιγράψει κανείς της απλή διαδρομή από την αμμουδιά του Σαρακίνικου ως την παραλία του ΑΓΙΑΝΝΗ, ανάμεσα στα θαλασσόκεδρα να κρύβουν ή να αποκαλύπτουν κρύπτες και φτηνές σκηνές, πατώντας με προσοχή όμορφες πέτρες ή βουλιάζοντας στην αμμουδιά! Μία φύση πρωτόγνωρη κι αναλλοίωτη, χάρη στη φροντίδα τόσο λίγων, αλλά ηρωικών ανθρώπων που σέβονται κι αγαπούν όλο το νησί. Τόσο καλόκαρδοι, φιλότιμοι και περιποιητικοί οι μόνιμοι κάτοικοι , που δεν θέλεις να τους αποχωριστείς ποτέ! Σ’ αυτούς τους γενναίους ανθρώπους, κρητικούς, ανήκει η τύχη και η ομορφιά του νησιού. Μην τολμήσει το Ελληνικό κράτος να αδικήσει ή να μην σεβαστεί τα προαιώνια δικαιώματα αυτών των αγνών Ελλήνων πατριωτών: η ΓΑΎΔΟΣ είναι ξεχωριστή περίπτωση και ο “δασικός χάρτης” πρέπει να συνταχτεί με μεγάλη προσοχή, για πολλούς και διαφορετικούς λόγους που ελπίζω να προταθούν όχι μόνο προς όφελος [ποιό όφελος;] των μόνιμων κατοίκων, αλλά του γενικότερου εθνικού συμφέροντος: και τον πρώτο λόγο έχουν αυτοί οι λιγοστοί και ηρωικοί μόνιμοι κάτοικοι της Γαύδου. Ελάτε, σας παρακαλώ, και μείνετε [όχι ένα χρόνο], μία ή δύο εβδομάδες εργαζόμενοι στο λιοπύρι του θέρους και τα κρύα του χειμώνα, και τότε τα λέμε κι από κοντά!!
ΩΣΤΟΣΟ, αγαπητέ κ. Διευθυντά,
μην ξεχνάμε, ότι η Γαύδος και η μικρότερη “Γαυδοπούλα” είναι ο φυσικός κι αναγκαίος σταθμός επιβίωσης κι ανάπαυσης αμέτρητων μεταναστευτικών πουλιών στα ταξίδια τους προς “Νότο” -Αφρική, κι αντίστροφα όταν επιτρέψει ο καιρός. Αλλά, μήπως δεν αποτελούν και φυσικά καταφύγια [οικοσύστημα τέλειο] για τα απειλούμενα είδη της μεσογειακής φώκιας και της γνωστής χελώνας “Caretta – caretta”.
Δηλώνω με το παρόν σχόλιό μου, ότι συμπαρίσταμαι και υπόσχομαι να είμαι στο πλευρό των ανθρώπων της όμορφης Γαύδου, όποτε χρειαστεί. Μολαταύτα, είμαι σίγουρος ότι θα εισακουστούν οι δίκαιες αιτιάσεις για σεβασμό των ιδιοκτησιακών τους δικαιωμάτων, αφού, άλλωστε, το ορθόν και δίκαιον είναι η ΓΑΥΔΟΣ να παραμείνει αναλλοίωτη περιβαλλοντικά και δεν συντρέχει λόγος για τυχόν μελλοντική εμπορευματοποίηση της νήσου. Το όφελος θα είναι πολλαπλώς μεγαλύτερο για το συμφέρον της πατρίδας μας.
Κι αφού, κατηγορούμαι -δικαίως όμως- για το εκτενές της γραφής των σχολίων μου, ευκαιρία να σχολιάσω κι ένα άλλο κοινωνικό – οικονομικό θέμα, που άπτεται του Ανατολικού Σελίνου, από την Αγία Ειρήνη ως κάτω στη Σούγια! Για πρώτη φορά, πριν τέσσερα χρόνια, και με καλή παρέα φίλων επισκεφθήκαμε την ιστορική Σούγια. Θαυμαστής της φυσικής ομορφιάς όλης αυτής της διαδρομής από Χανιά – Σκηνές- Ρούματα – Σέμπρωνα ως απάνω που διακλαδίζεται ο δρόμος ανατολικά προς Ομαλό κι ύστερα από Αγία Ειρήνη τραβά ίσια κάτω στην παραλία της Σούγιας, χάζευα με λαχτάρα όλες τις όμορφες λεπτομέρειες των διαφορετικών, εκάστοτε, τοπίων κι έπλαθα στο νου μου πλάνα για την καλύτερη κι αποδοτικότερη καλλιέργεια της γης των Χανίων. Ιδιαίτερα, όταν το αυτοκίνητο ανέβηκε κάπως ψηλά, στο ύψος της περιοχής των Νέων και Παλιών Ρουμάτων [Ρούματα], διεπίστωσα δεξιά μου μια εξαίσια φυσική ομορφιά μιας μικρής -σχετικώς- κοιλάδας μέσα στην οποία βρίσκονται οι γνωστοί οικισμοί “ΡΟΥΜΑΤΑ”. Παντού οργίαζε το πράσινο και η συστηματική καλλιέργεια διαφόρων δέντρων κι αναλογίστηκα το “Προοδευτικό” των αγορικών αυτών περιοχών, που βέβαια οι κάτοικοι ήσαν τυχεροί ή ΠΡΟΝΟΗΣΑΝ κι εκμεταλλεύτηκαν τα άφθονα νερά, πριν αυτά τραβήξουν και χαθούν στη θάλασσα. Κι ύστερα, όταν πήραμε δεξιά τον δρόμο για τη Σούγια και μπήκαμε στο λεγόμενο “Ανατολικό Σέλινο” [και ποιοί αξιόλογοι και γνωστοί άνθρωποι δεν γεννήθηκαν σ’ αυτά τα ευλογημένα και πολύπαθα μέρη από τους Ναζί του Χίτλερ!!], αντίκρισα για πρώτη φορά την πανέμορφη, αλλά κάπως μεγάλη κοιλάδα που αρχίζει από την Αγία Ειρήνη [το γενέθλιο χωριό του φίλου Σταμάτη Αποστολάκη] ως κάτω στη Σούγια. Και πριν φτάσουμε στη Σούγια, απέναντι στα ριζά του Γκίγκιλου, αντικρίζαμε τα όμορφα χωριά “Κουστογέρακο” και “Λιβαδά” των πολλών και ονομαστών “Παπαδερών”. ΩΣΤΟΣΟ, η καρδιά μου σφίχτηκε από την ερημιά του όμορφου τοπίου. Και στη φαντασία μου γεννήθηκε αμέσως ένα πλάνο – σχέδιο αξιοποίησης αυτής της μεγάλης κι ολόφωτης κοιλάδας ως τη θάλασσα: Μοναδική περιοχή της Κρήτης και ίσως όλης της χώρας μας, αυτή η κοιλάδα που, ολημερίς, πριμοδοτείται από ολόλαμπρο και ζεστό ήλιο και στο νοητικό μου ΜΕΤΟΥΣΙΩΘΗΚΕ σε πανέμορφο ΑΝΘΟΚΗΠΟ και ΛΑΧΑΝΟΚΗΠΟ από τις παρυφές του Γκίγκιλου όρους ως απάνω στη δημοσιά!! Και το βράδυ στα Χανιά κατέστρωσα πρόχειρη τεχνικο-οικονομική μελέτη αξιοποίησης αυτού του παραδείσιου τοπίου. Και σε λίγες εβδομάδες έτοιμη η μελέτη [θα χρειαζόταν σίγουρα η συνδρομή κι άλλων επιστημονικών ομάδων [δασοπόνων, γεωπόνων, υδροπονίας του Πολυτεχνείου, Ευρωπαίων ειδικών ανθοκομικής και κηπευτικών], για το αρμόδιο Υπουργείο της χώρας μας. Πρόβλεψη: Αυτή η κοιλάδα του Ανατολικού Σελίνου, με την ανάλογη εκμετάλλευση των υδάτινων πόρων των ψηλών ορέων και φυσικών πηγών και τα ανάλογα εγγειοβελτιωτικά έργα ήταν σε θέση να προσφέρει εργασία -απασχόληση τουλάχιστον δέκα χιλιάδων ανθρώπων και βέβαια ικανή να ικανοποιήσεις όλες σχεδόν τις ανάγκες ανθοκομικής και “ζαρζαβατικών” της Ευρώπης, με απίστευτα οφέλη οικονομικά και κοινωνικά στους ανθρώπους της Κρήτης και της πατρίδας μας.
Ωστόσο, κ. Διευθυντά, σε λίγες μέρες απογοητεύτηκα, όταν γνωστοί και φίλοι μου ειδικοί γεωπόνοι κι ερευνητές με πληροφόρησαν, ότι πολλές κι αξιόλογες παρόμοιες μελέτες βρίσκονται ακόμη στα ράφια και τα αρμόδια γραφεία!! Είναι αλήθεια ότι αυτά τα έργα είναι υψίστης πνοής και δαπανηρά κι απαιτούν ειλικρινή πρόθεση των εκάστοτε Κυβερνήσεων, ώστε μεθοδικά να δρομολογηθεί η διαδικασία αξιοποίησης και υλοποίησης του όλου σχεδιασμού και προγραμματισμού. Είμαι σχεδόν σίγουρος, ότι οι νέοι μας Επιστήμονες θα προσέξουν την μοναδικότητα και το προνομιούχο της περιοχής του “Ανατολικού Σελίνου” και θα προβούν στην αξιοποίηση κι εκμετάλλευση, όπως ανωτέρω αναφέρω. Και, το κυριότερο και πιο σπουδαίο είναι που προστατεύεται έτσι το οικοσύστημα της περιοχής κι αποφεύγεται η ερημοποίηση της πανέμορφης κοιλάδας από πάνω την Αγία Ειρήνη ως κάτω στη Σούγια! Με ειλικρινή φιλική εκτίμηση Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ.
Συγγνώμη για μερικά λαθάκια που γίνονται με την ταχύτητα της γραφής και των … περήφανων γηρατειών [79].
Παρακαλώ διορθώστε: Αντί “αγορικών”, διαβάστε: αγροτικών [περιοχών]. Συγγνώμη και την κατανόησή σας. Γ. Καραγεωργίου ΧΑΝΙΑ.