Για τους εμβολιασμούς

Κύριε διευθυντά
όταν ο εμβολιασμός γίνεται σπασμωδικά και ανά κατηγορία ατόμων και ηλικιών και σε διαφορετικά χρονικά διαστήματα, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
Δεν χρειάζεται αυτό να μας το πουν ειδικοί λοιμοξιολόγοι. Ο κοινός νους και η ιστορία, μας το βεβαιώνουν. Εάν ανατρέξουμε όχι και πολύ παλιά στο έτος 1964, όπου για την πολιομυελίτιδα που μάστιζε τον πλανήτη και την χώρα μας και κάθε χρόνο νοσούσαν περισσότερα από 3.000 παιδιά μόνο στην Ελλάδα, με αρκετά από αυτά τελικά, να πεθαίνουν, πολλά να παραμένουν για όλη τους τη ζωή παράλυτα από μικρές παραλυσίες έως και τετραπληγίες. Τι έγινε λοιπόν τότε; Με υπουργό Υγείας τον αείμνηστο Ανδρέα Κοκκέβη, αλλά και με εντολές του ΠΟΥ, δόθηκε το εμβόλιο αυτό, το θαυματουργό ΣΕΪΜΠΙΝ. Φυσικά όχι να το διακινούν ανταγωνίστριες πολυεθνικές εταιρείες που σκοπός τους, κυρίως, είναι το κέρδος.
Ο εμβολιασμός αυτός λοιπόν το 1964 ξεκίνησε όπως ξεκινάει ο μαραθώνιος. Την ίδια ημέρα και ώρα η κρατική μηχανή με επικεφαλής τον υπουργό Υγείας και την βοήθεια όλων των Δήμων και Κοινοτήτων, ξεκίνησε ο εμβολιασμός σε όλα τα παιδιά από 3 μηνών έως 17 ετών γιατί η νόσος αυτή ήταν παιδική και πρόσβαλε μόνο αυτές τις ηλικίες. Είναι γεγονός ότι το εμβόλιο αυτό ήταν εύχρηστο, γιατί δινόταν με χάπι και για μωρά με σταγόνες. Σε δύο μέρες έγινε ο εμβολιασμός στα παιδιά όλης της χώρας ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία της επικράτειας. Το αποτέλεσμα ήταν να μηδενιστούν τα κρούσματα ενώ η επιτυχία του ήταν ότι έφερε ανοσία 100% και μάλιστα ισόβια. Όχι πλέον ανάπηροι αφού ούτε ένας πόλεμος δεν άφηνε τόσους όσους η πολιομυελίτιδα. Η εντολή ήταν να γίνουν οι εμβολιασμοί υποχρεωτικά σ’ αυτόν τον περιορισμένο χρόνο, γιατί το εμβόλιο περιείχε ζωντανό, εξασθενημένο στέλεχος του ιού της πολιομυελίτιδας ο οποίος εξερχόμενος από τις εκκρίσεις του εμβολιασθέντος ισχυροποιείτο και μπορούσε να μολυνθεί ένας ανεμβολίαστος. Έτσι λοιπόν ο εμβολιασμός αυτός ο μαζικός πέτυχε την “Ανοσία της Αγέλης”. Αυτή λοιπόν η επιδημική νόσος, εξαφανίστηκε. Επειδή όμως ο ιός συνεχίζει και υπάρχει στο περιβάλλον, τα παιδιά μετά την ηλικία των τριών μηνών, εμβολιάζονται.
Είναι λοιπόν τα εμβόλια πράγματι θαυματουργά για τον άνθρωπο;
Πώς έγινε με τον δαμαλισμό, τη λεγόμενη βατσίνα κατά της ευλογιάς που έσωσε όλη την ανθρωπότητα, ή ακόμα τα εμβόλια για την χολέρα ή την πανώλη και τον κίτρινο πυρετό, τον εξανθηματικό τύφο και άλλα επιδημικά νοσήματα που αντιμετωπίστηκαν με τους εμβολιασμούς; Είναι ανάγκη να μας πουν οι επιδημιολόγοι – λοιμοξιολόγοι αν θα πρέπει να εμβολιαστούμε.
Η ιστορία των εμβολίων μόνο θετικά στοιχεία έχει να μας επιδείξει.
Στην προκειμένη περίπτωση του κορωνοϊού ο εμβολισμός όπως ξεκινάει σε όλα τα κράτη σπασμωδικά και όχι μαζικά, δεν μπορεί να έχει την επιτυχία που προσδοκούμε. Δεν μπορεί να φέρει την “Ανοσία της Αγέλης”. Όπως άρχισε να γίνεται, προφυλάσσει μόνο αυτόν που εμβολιάζεται. Ο ίδιος ο εμβολιασθείς πιστεύοντας ότι θωρακίστηκε, κινείται αμέριμνος και ίσως χωρίς προφυλάξεις αφού δεν κινδυνεύει. Μπορεί όμως εφόσον η φύση της εργασίας του είναι να ζει με πολλούς ανεμβολίαστους να γίνει διακινητής του ιού με τα χέρια του, μέρη του σώματός του, ρούχα κλπ δηλαδή να μεταφέρει τον ιό, να λειτουργεί σαν ξενιστής. Για αυτό τον λόγο θα ήταν προτιμότερο οι εμβολιασμοί να άρχιζαν μαζικά σε όλους και τον ίδιο χρόνο. Να ανέμεναν να παραχθούν οι αναγκαίες ποσότητες εμβολίων. Αυτά βέβαια τα αποφασίζουν άλλοι. Δυστυχώς οι πολυεθνικές που τα παράγουν. Ο ΠΟΥ δυστυχώς δεν έχει τον πρώτο λόγο που είχε παλαιότερα. Ανεξάρτητα από το επιθυμητό, δεν πρέπει να αποφύγουμε να εμβολιαστούμε. Ο τρόπος φυσικά αυτός θα είναι χρονοβόρος για να φέρει στους λαούς την “Ανοσία της Αγέλης”. Όσο γρηγορότερα και μαζικότερα γίνει ο εμβολιασμός τόσο γρηγορότερα θα θωρακιστούν οι λαοί από τον ιό αυτόν.
Όσοι καλλιεργούν στους πολίτες τον ΜΗ εμβολιασμό, είναι ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ αν είναι μορφωμένοι!! Ακόμα και οι όροι για την προστασία της Δημόσιας Υγείας ειδικά σε περιπτώσεις επιδημιών – πανδημιών. Θα πρέπει να επιβάλλονται ακόμα και εάν παραβιάζεται η ατομική ελευθερία.

Δημήτρης Κωνσταντουδάκης
συνταξιούχος υγειονομικός