Πάντα ακούω προσεκτικά τις ιστορίες και τα επεισόδια που αφηγούνται περήφανοι παππούδες και γιαγιάδες για τα εγγόνια τους. Κάθε κουβέντα αναδεικνύει αισθήµατα, διαφορές, ενδιαφέροντα…
‘Αχ, Πέτρο, κουραστήκαµε σήµερα” λέει ο 76χρόνος παππούς στον εγγονό του µετά από µια εξουθενωτική ζεστή µέρα στον κήπο τους. «Παππού, εσύ κουράστηκες. Εγώ είµαι 5 χρονών!» απαντά αποστοµωτικά ο µπόµπιρας.
Στο σηµείωµα παραθέτω 3 αυθεντικά περιστατικά στα οποία πρωταγωνιστούν γιαγιάδες µε εγγόνια τους (τα ονόµατα είναι φανταστικά). Το κάθε ένα στέλνει τα δικά του προφανή και υπόρρητα µηνύµατα.
Γιαγιά µην το πεις…
Η σκηνή έξω από ένα υπέρ-παντοπωλείο. Μια καλοστεκούµενη γιαγιά µε τη λιλιπούτεια εγγονή της πλησιάζουν τη στοίβα µε τα καρότσια.
∆εν προλαβαίνει η γιαγιά να βάλει ένα κέρµα για να απελευθερώσει ένα καρότσι κι η µικρή σαν σαλτιµπάγκος είχε βρεθεί µέσα.
«Μα, Ελένη είσαι µεγάλη. Μόνο τα µωρά το κάνουν αυτό. Είσαι µωρό; Σκέψου να το µάθει η µαµά σου…» παρατηρεί χαϊδευτικά η γιαγιά.
Κι η µικρή ατάραχη, ενώ βολευόταν στο ψηλότερο επίπεδο του καροτσιού, της απαντά συνωµοτικά…
«Γιαγιά, δεν θα το πεις! Εντάξει;» «Εντάξει, εντάξει. Πάµε µέσα τώρα» της απαντά χαµογελώντας και µπαίνουν στο κατάστηµα.
Στο βουνό
Συνταξιούχος γιαγιά µε ενδιαφέροντα την τοπική µας ιστορία και την χλωρίδα µας διηγήθηκε πως πέρασε ένα ενδιαφέρον πρωινό µε τον Γιάννη τον 12χρόνο εγγονό της.
«Στην αρχή του καλοκαιριού ξεκινήσαµε νωρίς το πρωί κι ανεβήκαµε τη Μαλάξα από γνωστά µου µονοπάτια. Ήταν εξαιρετικός συνοδός. Του µιλούσα για την ιστορία της περιοχής, ενώ ψάχναµε για βότανα. Είµαι σίγουρη ότι ο Γιάννης έµαθε πολλά. Άσε που µε βοήθησε να τραβήξω και να αρχειοθετήσω τις φωτογραφίες. Ήταν τέλεια. Αισθανόµουν τόσο ασφαλής µε το αγόρι µας» είπε κι έλαµπε ολόκληρη.
Βοήθεια!
Το περιστατικό έγινε πριν από ένα µήνα σε δηµοφιλή µας παραλία. Μια γιαγιά κι ένας οικογενειακός φίλος ενοικιάζουν θαλάσσιο ποδήλατο για να ικανοποιήσουν την επιθυµία του 6χρόνου εγγονού της. Τους ενηµερώνουν για το ποδήλατο και τους εφοδιάζουν µε σωσίβια. «Όλα πήγαιναν κατ’ ευχήν» όπως λέγαµε παλιά, αν και µε την κουβέντα ανοίχτηκαν χωρίς να το συνειδητοποιήσουν. Ήταν τότε που το µικρό αγόρι, ο Θανάσης, άρχισε να χρησιµοποιεί την τσουλήθρα και να κάνει βουτιές. Καλός κολυµβητής για την ηλικία του.
Ο 70χρονος συνοδός ήθελε να δοκιµάσει τις δυνάµεις του, να δροσιστεί κανείς δεν ξέρει…
«Θα κάνω κι εγώ τσουλήθρα» δηλώνει αποφασιστικά! «Άνθρωπε µου ξεµωράθηκες;» διαµαρτύρεται η γιαγιά.
Μάταια. Ο συνοδός τους ήταν αποφασισµένος. Σκαρφαλώνει στην τσουλήθρα και διαπιστώνει ότι δεν χωράει, αφού είναι κατασκευασµένη για παιδιά. Προσπαθεί και ξανά-προσπαθεί και στο τέλος τα καταφέρνει… Κάνει τσουλήθρα και προσγειώνεται στη θάλασσα. «Μπράβο, κ. Νίκο τα κατάφερες» φωνάζει ο µικρός και κάνει µια µεγαλόπρεπη βουτιά. Κολυµπούσαν για κάµποση ώρα όταν η γιαγιά ανήσυχη τους φωνάζει «Αντε, ανεβείτε να επιστρέψουµε, πέρασε η ώρα που πληρώσαµε». Άλλο να το λες, κι άλλο να το κάνεις. Ο εγγονός της σκαρφάλωσε εύκολα χρησιµοποιώντας τη σκαλίτσα που είναι εφοδιασµένο το ποδήλατο. Ο ευτραφής κ. Νίκος παρ’ όλες τις προσπάθειες του δεν κατάφερε να χρησιµοποιήσει τη σκαλίτσα. Παρ’ ολίγο να αυτό-τραυµατιστεί, αλλά δεν είπε τίποτα. Για να ανέβει από το πλάι ούτε λόγος. «Τι κάνουµε τώρα;» αγωνιά η γιαγιά. «Κάνε πετάλι εσύ, κι εγώ θα κρατιέµαι κολυµπώντας» της απαντά. Ποδηλατεί η γυµνασµένη γιαγιά, αλλά κάτι δεν πάει καλά. Το ποδήλατο δεν φαίνεται να προχωρά. Το πιθανότερο είναι ότι τα πτερύγια δεν πιάνανε αρκετά. Απελπίζεται. Έχει την αίσθηση ότι δεν πλησιάζουν την ακτή. Πανικοβάλλεται. Κι αρχίζει να φωνάζει ‘Βοήθεια’. Ο µικρός Θανάσης δεν είχε την αίσθηση του κινδύνου, αλλά µιµείται τη γιαγιά του χειρονοµώντας και φωνάζοντας ‘Βοήθεια’. «Μη φωνάζετε, θα τα καταφέρουµε» προσπαθεί να τους καθησυχάσει ο κ. Νίκος, αλλά ποιος τον ακούει. ∆ύο νεαρά κορίτσια που έκαναν κανό τους πλησιάζουν…
«Θέλετε κάτι;» Προσφέρονται να βοηθήσουν. «Να βγούµε στην ακτή. Κορίτσια βοηθήστε µας, σας παρακαλώ» εκλιπαρεί η γιαγιά.
Άλλο που δεν ήθελαν. Οι έφηβες έδεσαν µε ένα σχοινί το ποδήλατο και κωπηλατώντας το τράβηξαν σιγά-σιγά προς την ακτή.
«Καλά, δεν βγάλατε µια φωτογραφία;» ρωτώ τον Νίκο που µου το διηγήθηκε. «Φαντάζοµαι τη σκηνή, µπροστά το κανό µε τα κορίτσια, πίσω το ποδήλατο µε τη γιαγιά και τον εγγονό και τελευταίος εσύ… Εξωπραγµατική φωτογραφία για βραβείο θα ήταν» σχολιάζω. Με αγριοκοίταξε και δεν συνέχισα…
Συµπερασµατικά
Αντί για συµπεράσµατα προτείνω να προσπαθήσουµε να δούµε τα περιστατικά από την οπτική των µικρών ηρώων…
“Πώς βλέπει τον εξουθενωµένο παππού του;” Ο Πέτρος µαθητής νηπιαγωγείου.
“Πως χαρακτηρίζει, ενδόµυχα, η µικρή Ελένη τη γιαγιά της;”
“Κι ο Γιάννης ήταν ευχαριστηµένος που βοήθησε τη γιαγιά του;”
Ο µικρός Θανάσης θα θυµάται άραγε τη µικρή περιπέτεια για να την αφηγηθεί στους συµµαθητές του;
*Πτυχ. Ψυχολογίας-Ανάπτυξης Παιδιού, Master Εκπαίδευσης στη ∆ιά Βίου Μάθηση. Επικοινωνία polygnosi@otenet.gr
Τα βιβλία ‘In the search of mythical Talos’, ‘Μαθαίνω εύκολα΄ ‘Θυµάµαι εύκολα’ ‘Μελετώ αποτελεσµατικά’ διατίθενται από τα βιβλιοπωλεία Libraire και ΚΥΒΟΣ.
