Μία παλιά δόξα του ποδοσφαίρου, τον 81χρονο Γιάννη Γιουρμετάκη του Τάλω παρουσιαζουμε στη σημερινή “χριστουγεννιάτικη” αθλητική στήλη των “Χ.ν.”. Ενα σπουδαίο αμυντικό που έφθασε μέχρι τον προθάλαμο της Εθνικής νέων αλλά διάφορες συγκυρίες καθώς επίσης οι οικογενειακές και επαγγελματικές του υποχρεώσεις δεν του επέτρεψαν να κάνει ένα μεγαλύτερο άλμα.
Οπως λέει μάλιστα υπήρξε και η προοπτική να αγωνισθεί στο εξωτερικό. Τον βρήκαμε στο σπίτι του στον Γαλατά και εκεί μας ξεδίπλωσε τις αναμνήσεις του από τα ξερά γήπεδα μίας άλλης πολύ διαφορετικής εποχής.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΜΑΝΑ Η ΝΕΑ ΧΩΡΑ
Τα πρώτα του βήματα ο Γ. Γιουρμετάκης τα έκανε γειτονιά του της Νέα Χώρα και την “αμμούτσα” δηλαδή την παραλία που με μία αυτοσχέδια μπάλα γινόταν ιδανικό ποδοσφαιρικό γήπεδο για την “μαρίδα” -τους πιτσιρικάδες. Με αποτέλεσμα να αποτελεί μία πραγματική ποδοσφαιρομάνα και έδρα δύο από των κορυφαίων ομάδων της εποχής:
“Τότε υπήρχαμε περίπου 100 ποδοσφαιριστές στη Νέα Χώρα. Οι περισσότεροι βέβαια έπαιζαν στον Κρητικό και τον Ομιλο (ΟΦΧ). Στον Τάλω είμαστε μονάχα εγώ ο Μυτιληνάκης και τα δύο Ηλιάκια, ο Μιχάλης και ο Νίκος. Δεν υπήρχε ακόμα η Β’ Εθνική, παρά μόνο το τοπικό πρωτάθλημα”
Για τον λόγο που βρέθηκε να αποτελεί την εξαίρεση και να αγωνιστεί στον Τάλω εξηγεί:
“Τότε ήταν ο ΟΦΧ ήταν ένας Κορκίδης παράγοντας και παρότι πήγαμε εγώ και ο Μυτιλήνος και του είπαμε να μας βγάλει δελτίο στον Ομιλο αυτός μας έλεγε όλο αύριο και μεθαύριο. Έπαιζε στον Τάλω όμως τότε ποδόσφαιρο ένας Γιάννης Λιονουδάκης που μας είδε και έτσι μας πήγε στην ομάδα του και υπογράψαμε”.
Πάντως έπαιξε και μία σεζόν στην ομάδα της Νέας Χώρας που είχε προέλθει από συγχώνευση των δύο συλλόγων της περιοχής: “Οταν έπαιζε ο ΟΦ Κρητικός στην Β’ Εθνική στην προσπάθεια της για ενίσχυση πήγαμε εγώ και ο Μυτιληνάκης στην 2η χρονιά (σ.σ. που ουσιαστικά ήταν και η πρώτη του ως ΟΦΧ Παγχανιακός)”
Ηταν μία εποχή που δεν υπήρχαν μεγάλες εντάσεις και το κλίμα ήταν αρκετά καλό στα γήπεδα του τοπικού όπως επισημαίνει: “Η κερκίδα ήταν μία γιορτή και δεν μαλώνανε. Συνήθως επεισόδια και διαμάχες είχαμε με τους Ηρακλειώτες όπως με τον ΟΦΗ ή με τον Ρεθυμνιακό δηλαδή με ομάδες εκτός Χανίων”
Στο 29ο επεισόδιο “Ημερολόγιο Καραντίνας” αναπολούμε τα περυσινά Χριστούγεννα, σχολιάζουμε τα νέα δεδομένα που έφερε ο κορωνοιός στις φετινές γιορτές και ευχόμαστε τα επόμενα Χριστούγεννα να είναι διαφορετικά με Υγεία και Προκοπή για όλο τον κόσμο. Χρόνια πολλά!
Ο ΤΑΛΩΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΜΑΔΑ
Οσο για την αγωνιστική εικόνα των συλλόγων κατά τις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 είναι κατηγορηματικός:
“Ο Τάλως ήταν η καλύτερη ομάδα στα Χανιά. Είχε πολλούς και καλούς παράγοντες. Διότι εμείς οι ποδοσφαιριστές είμαστε οι περισσότεροι φτωχαδάκια και δεν είχαμε στον ήλιο μοίρα. Και το σωματείο μας βοηθούσε πάντα. Ειδικά εμένα και τον Μυτιληνάκη μας βοηθάγανε πάντα. Και ο Μανώλης Σπετσάκης που ήταν φίλαθλος αλλά και οι παράγοντες του”
Γιατί όμως ο Τάλως που διέλυσε επί χούντας να είναι ουσιαστικά η μοναδική ομάδα που δεν επαναδραστηριοποιήθηκε ποτέ ξανά; Ιδού τι απαντάει:
“Πεθάνανε πολλοί παράγοντες, ο Κατσίφαρης που ήταν και κουμπάρος μου αφού με στεφάνωσε, ο Παπαδάκης ο Στράτος πριν κάποια χρόνια.Φύγανε οι παράγοντες όπως οι Μανωλικάκηδες που είχαν το καφεκοπτείο. Παράγοντες οικονομικά πολύ δυνατοί που δεν ασχολήθηκαν ξανά με το τοπικό ποδόσφαιρο. Εμείς θυμάμαι είχαμε λέσχη σε ένα ημιυπόγειο δίπλα στο γήπεδο. Η ΑΕΧ στο “Φώτο Σταρ” και ο Παγχανιακός πάντα εκεί δίπλα στα Πευκάκια”
Η αγάπη του κόσμου τον στήριξε και στην επαγγελματική του σταδιοδρομία όπως τονίζει:
“Επαιξα μπάλα μέχρι το 1967, διότι μετά που παντρεύτηκα και έκανα παιδιά και άνοιξα μαγαζί με τζάμια το οποίο πήγε καλά. Με αγαπούσαν και με υποστήριξαν πολύ όλοι οι Χανιώτες και πήρα σύνταξη από την Κυδωνίας, μετά 35 χρόνια. Και με υποστηρίξανε ως επιχειρηματία λόγω της παρουσίας μου στα γήπεδα. Δεν ήμουν “φασαρίας”, δεν έκανα επεισόδια”
Η ΕΘΝΙΚΗ ΝΕΩΝ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 βρέθηκε στον προθάλαμο της Εθνικής νέων, στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του: “Είμαστε πάρα πολλοί και καλοί ποδοσφαιριστές που όμως γεννηθήκαμε λάθος εποχή. Θυμάμαι την Εθνική νέων όπου είχα κληθεί το 1959 από ένα ξένο προπονητή τον Μπαρόν που ήταν παράλληλα και στην εθνική ανδρών. Από τα Χανιά κλήθηκαν επίσης οι: Μιχαλάς (Ατλαντίδας), Στούπης (Ιωνία) και Ηλιάκης Μιχάλης (Τάλως).
Εμένα μάλιστα με ξανακαλέσανε σε προπονήσεις αλλά και για να δώσω επίσημο παιχνίδι όμως επειδή ο Τάλως είχε αγώνα την ίδια μέρα στο κύπελλο Ελλάδος με αντίπαλο την Ιωνία ζήτησε από την ΕΠΟ να αναβληθεί το παιχνίδι του για να μπορέσω να ταξιδέψω. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν έγινε.
Οσον αφορά τις προπονήσεις αυτές έγιναν στο γήπεδο της ΑΕΚ και εκεί παίζαμε τρεις ώρες μπάλα. Ο Μπαρόν συνέχεια έβγαζε και έβαζε παίκτες, εγώ όμως ήμουν από αυτούς που έπαιξαν περισσότερη ώρα… Οταν τελείωσε η προπόνηση μου χτύπησε την πλάτη και μου είπε με τα σπαστά ελληνικά του “πολύ καλός, πολύ καλός” ενώ με ρώτησε: “Θέλεις να παίξεις μπάλα εξωτερικό, θα το κανονίσω εγώ…”
Μετά από 10 μέρες σε ένα κουρείο στα Χανιά που μαζεύονταν παράγοντες του Τάλω είδα κάτι ξένους. Ηταν 3 παράγοντες όπως άκουσα από τη Γιουβέντους αλλά δεν έμαθα ποτέ τι απέγινε και τελικά δεν είχα κάποια πρόταση. Με είδαν, τους άρεσα, δεν τους άρεσα, δεν τα βρήκαν με τον Τάλω στο οικονομικό, δεν μου είπε κανείς τίποτα…”
Να επισημάνουμε ότι προφανώς αναφέρεται στον Πολ Μπαρόν ένα Γάλλο που ήταν τότε προπονητής σε Ανδρες και Νέους
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ
ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ
Ο Γιάννης Γιουρμετάκης (γεν. 1939) σε ηλικία 18 ετών το 1957 έπαιξε στην β’ ομάδα του Τάλω και τον επόμενο χρόνο βρέθηκε στην πρώτη ομάδα αγωνιζόμενος ως δεξί μπακ. Ξεχώριζε με το ύψος και το ταλέντο του και υπήρξε βασικό στέλεχος της χανιώτικης ομάδας η οποία την τετραετία 1958-1961 κατέκτησε 3 πρωταθλήματα. Μάλιστα κλήθηκε και στην Εθνική νέων το 1959 και έλαβε μέρος σε προπονήσεις στη Ν. Φιλαδέλφεια. Το 1961-62 ο Τάλως αν και τερμάτισε 3ος μετέχει στην Β’ Εθνική μαζί με τον πρωταθλητή ΟΦ Κρητικό και την 2η Ατλαντίδα και τις 3 πρώτες ομάδες του Ηρακλείου. Την επόμενη σεζόν μονάχα ο ΟΦ Κρητικός μετέχει στην Β’ Εθνική που για πρώτη φορά γίνεται ξεχωριστή κατηγορία –μέχρι τότε έπαιζαν σε αυτή το β’ εξάμηνο οι καλύτερες ομάδες των τοπικών. Ο Γιουρμετάκης με τον Τάλω στο τοπικό αρχικά δείχνουν να κερδίζουν πάλι τοπρωτάθλημα όμως τελικά τον Αύγουστο η Ιωνία κερδίζει τον τίτλο μετά από ενστάσεις. Τελικά παραχωρεί την θέση της στην Β’ Εθνική στον ΟΦ Κρητικό που έχει υποβιβαστεί και που μετονομάζεται σε ΟΦΧ Παγχανιακός και που ενισχύεται με παίκτες του τοπικού ανάμεσα τους και τους Μυτιληνάκη (σ.σ. έφυγε πριν λίγο καιρό από κοντά μας), Γιουρμετάκη, Δούπη, Πετρόπουλο κ.α.
Ο Παγχανιακός δεν καταφέρνει να παραμείνει και καθώς αυτή τη φορά είναι ο Τάλως που επικρατεί της Ιωνίας στις… ενστάσεις ανέρχεται εκείνος στην Β’ Εθνική. Ο Γιουρμετάκης επιστρέφει λοιπόν στην παλιά του ομάδα που ούτε και αυτή αποφεύγει τον υποβιβασμό από την δεύτερη εθνική κατηγορία. Ομως αντί για το τοπικό τις δύο επόμενες σεζόν ο Τάλως αγωνίζεται σε μία νεοσύστατη κατηγορία την Ερασιτεχνική Β’ Εθνική, δηλαδή ουσιαστικά την Γ’ Εθνική. Το καλοκαίρι του 1965 δημιουργείται και η ΑΕΧ -μετέπειτα ΑΟΧ- αλλά ο Γ. Γιουρμετάκης ενώ είχε τις ικανότητες και την εμπειρία να βοηθήσει αυτή τη νέα προσπάθεια συνεχίζει στην παλιά του ομάδα λόγω αυξημένων οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων. Λίγα χρόνια αργότερα θα αποφασίσει να σταματήσει το ποδόσφαιρο την ίδια περίοδο που η χούντα διαλύει τον Τάλω και αρκετές ομάδες των Χανίων δηλαδή το 1967.
Στη συνέχεια κράτησε επαφή ως παράγοντας στον Κρητικό ενώ από το 1979 έως το 1982 ήταν μέλος και της ΕΠΣΧ ως πρόεδρος της επιτροπής κανονισμών επί διοικήσεως Ζαχαρία Πουλάκη. Την δεκαετία του ‘80 ασχολήθηκε για ένα μικρό διάστημα και ως προπονητής στον Ικαρο Ταυρωνίτη
Γιώργος Δρακάκης
Μια συνέντευξη
στα “Χ.Ν.” 41 χρόνια πριν
Την άνοιξη του 1979 με την ευκαιρία της επανίδρυσης της Ατλαντίδας τα “Χ.ν.” είχαν κάνει ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα σε παλιές δόξες του χανιώτικου ποδοσφαίρου. Ανάμεσα σε αυτούς που είχαν μιλήσει ήταν και ο Γιάννης Γιουρμετάκης (φύλλο 17/5/1979). Από την συνέντευξη του εκείνη στον Ανδρέα Κουφουδάκη και τον Γιώργο Μαρουλοσηφάκη μεταφέρουμε ορισμένα σημεία:
Αξέχαστοι αγώνες
Στην πρεμιέρα της Β’ Εθνικής το 1961-62 και στο Τάλως- ΟΦΚ 2-0 όπου έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις του μαζί με τον έτερο Νεοχωρίτη του Τάλω Μυτιληνάκη που πέτυχε και το ένα γκολ -το άλλο ο Ι. Χαροντάκης.
Στη ρεβάνς παρότι υποσχεθήκανε ότι δεν θα παίξουν ξανά αντίπαλοι οι δύο τους με τον ΟΦΚ ο φανατικός φίλαθλος του Τάλω Μανώλης Σπετσάκης τους υποχρέωσε να λάβουν μέρος όπως και έγινε.
Επίσης την περίοδο 1963-64 στη Β’ Εθνική θυμάται έντονα τον αγώνα του Παγχανιακού με τον Ολυμπιακό Λουτρακίου όπου ο ίδιος είχε τρία δοκάρια από εκτελέσεις φάουλ. Μάλιστα μία εκτέλεση φάουλ έκρινε τον αγώνα υπέρ των φιλοξενουμένων. Η μπάλα έφυγε σιγά και ο ίδιος την άφησε για να περάσει για να την πιάσει ο Λαδάκης όμως τελικά ένα πετραδάκι της άλλαξε πορεία και κατέληξε στα δίχτυα με τον τερματοφύλακα να ισχυρίζεται ότι ήταν πολύ δυνατό το σουτ…
Παράγοντες που πρόσφεραν πολλά
Στράτος Παπαδάκης, Αντώνης Μαρκαντωνάκης (“Τσέπολας”), Θόδωρος Ζούλης, Γιάννης Καρπαθάκης, Βασίλης Τζοτζολάκης (ένας πανέξυπνος και κατιαπασμένος γυρω από τα ποδοσφαιρικά), Στέλιος Οικονομάκης, Γιώργος Κορκίδης
Συμπαίκτες που ξεχώριζε
Γιάννης Χαροντάκης, Γιάννης Μυτιληνάκης, Παναγιώτης Μόφορης και Νίκος Γιουρμετάκης (“Μπούμπουρας”)
Αξέχαστοι αντίπαλοι
Στέλιος Κουβαριτάκης, Γιώργος Τσακιράκης, Χρήστος Μόρτογλου, Μανώλης Νταργατζάκης
Καλύτερος προσωπικός αντίπαλος
Ηταν ο Γιάννης Γκίκας της Ατλαντίδας. Καλός ποδοσφαιριστής αλλά και πάντα σχεδόν νευρικός μέσα στο γήπεδο. Πάντως εμείς σαν αντίπαλοι παίζαμε πάντα καθαρά.
