Την ευκαιρία να βρεθεί στο γήπεδο του Μινώταυρου μετά από 35 και πλέον χρόνια και να συναντήσει παλιούς συμπαίκτες και παράγοντες του συλλόγου είχε πριν λίγες μέρες ο Γιάννης Καμίτσης, ο σημαντικότερος ποδοσφαιριστής που έχει αναδείξει ο σύλλογος των Μουρνιών.
Ο κορυφαίος ανάμεσα σε μία κορυφαία γενιά παικτών την δεκαετία του ‘80 οι οποίοι καθιέρωσαν τους “πράσινους” στους πρωταγωνιστές του χανιώτικου ποδοσφαίρου. Υπήρξε μάλιστα “δεκαθλητής” αφού διακρίθηκε την ίδια περίοδο σε μπάσκετ, βόλεϊ και στίβο πριν βρεθεί να αγωνίζεται στην Α’ Εθνική έχοντας ξεπεράσει ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό.
ΑΠΟ 14 ΕΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΟΜΑΔΑ
Ο Γιάννης Καμίτσης γεννήθηκε στις 16 Φεβρουαρίου 1967 και σε ηλικία 14 ετών έπαιξε στην πρώτη ομάδα του Μινώταυρου με προπονητή τον Μαραγκουδάκη Μανώλη και πολύ γρήγορα μπήκε στα βαθιά αφού καθιερώθηκε ενώ η ομάδα έπαιζε στην Εθνική Ερασιτεχνική το 1982-83. Μάλιστα σημείωσε διψήφιο αριθμό τερμάτων ενώ την επόμενη σεζόν κατέκτησε το πρωτάθλημα και αγωνίσθηκε ξανά στο Ερασιτεχνικό. Την ίδια περίοδο σε ένα φιλικό με τον ΑΟ Χανιά τραυματίστηκε πολύ σοβαρά στον πρόσθιο χιαστό που εκείνη την εποχή σου έκοβε το ποδόσφαιρο. Το καλοκαίρι του 1986 πήρε μεταγραφή στον Ηρόδοτο (Γ’ Εθνική) όπου έμεινε μία διετία. Λόγω τιμωρίας απουσίασε από τον αγώνα μπαράζ με την ΕΑΡ στο Καραϊσκάκη που έδωσε στην ομάδα του Ρεθύμνου την παρθενική της άνοδο στη Β’ Εθνική. Δέκα χρόνια αργότερα στο ίδιο γήπεδο θα γνώριζε μία κορυφαία στιγμή της καριέρας του κατακτώντας το κύπελλο Ελλάδος ως παίκτης του Πανιωνίου. Ακολούθως φόρεσε τη φανέλα του Εθνικού για μία 7ετία (έπαιξε με τους Πειραιώτες κυρίως Α’ Εθνική ενώ κατέκτησε δύο τίτλους Β’ Εθνικής) και στη συνέχεια για 3 χρόνια φόρεσε τη φανέλα του Πανιωνίου όπου είχε και τις σημαντικότερες διακρίσεις του με κορυφαία το κύπελλο Ελλάδας το 1998. Την προηγούμενη πρώτη σεζόν κατέκτησε το πρωτάθλημα στη Β’ Εθνική, ενώ την τρίτη στο σύλλογο της Νέας Σμύρνης έφθασε και στους “8” της τελευταίας διοργάνωσης του κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε από τη μετέπειτα τροπαιούχο Λάτσιο. Ολοκλήρωσε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε Θεσπρωτό (Γ’ Εθνική), Δόξα Βύρωνα (Γ’ Εθνική), Κέρκυρα (Δ’ Εθνική) και Αγιο Δημήτριο (Δ’ Εθνική) Να προσθέσουμε ότι ξεκίνησε ως δεξί εξτρέμ και δεύτερος σέντερ φορ αλλά αργότερα μετακινήθηκε πιο πίσω καθώς έπαιξε δεξί μπακ-χαφ. Υπήρξε διεθνής με τις εθνικές ομάδες παίδων και νέων ενώ κλήθηκε και στην εθνική ανδρών από τον Αντώνη Γεωργιάδη στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 σε ένα φιλικό παιχνίδι με την Αλβανία όπου όμως δεν αγωνίσθηκε. Σήμερα είναι προπονητής στη Ρόδο όπου και ζει τα τελευταία χρόνια με την οικογένεια του.
ΤΟ ΓΚΟΛ ΣΤΑ ΛΙΟΣΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ ΣΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ
Μία στιγμή που του έχει μείνει αξέχαστη είναι το γκολ που πέτυχε στα Λιόσια απέναντι στον Ολυμπιακό αφού ήταν και η πρώτη εκτός έδρας νίκη του Μινώταυρου στην Εθνική Ερασιτεχνική. Ενώ τονίζει το πόσο πολύ τον βοήθησε η ενασχόληση του με άλλα ομαδικά αθλήματα:«Με είχε βοηθήσει πολύ το μπάσκετ καθώς έπαιζα στον ΟΑΧ αλλά και το βόλεϊ. Εχουμε φθάσει τελικό πανελληνίου πρωταθλήματος παίδων νοτίου ομίλου και χάσαμε για ένα πόντο από το Περιστέρι. Με συμπαίκτες τους Κυριάκο Κώτσογλου, Γιάννη Παπαδάκη, Στέλιο Κατσουλάκη κ.α. Το μπάσκετ με βοήθησε διότι είχε τακτική και συστήματα τα οποία δεν ήταν πολύ συνηθισμένα σε ομάδες του τοπικού στο ποδόσφαιρο. Ενώ ήμουν συχνά και απογευματινός στο σχολείο και αυτό λειτουργούσε ανασταλτικά στο να κάνω σωστή προετοιμασία με τον Μινώταυρο. Ετσι θεωρώ ότι ως μπασκετμπολίστας του ΟΑΧ και βολεϊμπολίστας στον Παγχανιακό την ίδια περίοδο μπόρεσα να δουλέψω πολύ πιο σωστά και να εξοικειωθώ με τα αγωνιστικά συστήματα. Παράλληλα υπήρξα και αθλητής του ΑΟ Κύδων στο στίβο (σπρίντερ) από τα 12 μου. Εχω πάρει νίκες όπως με τους παμπαίδες στα Βενιζέλεια και συγκεκριμένα στα 60μ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι έπαιξα Σαββατο βράδυ σε παιχνίδι Παγχανιακός – ΓΕΗ βόλει παίδων όπου επικρατήσαμε 3-2 σετ. Το άλλο πρωί παίζαμε με την Ατλαντίδα στα Περιβόλια στο τοπικό όπου νικήσαμε και εκεί και το απόγευμα με τον Κύδωνα στο μπάσκετ όπου έβαλα κάπου 15 πόντους στη νίκη μας. Μέσα σε 24 ώρες αγωνίσθηκα δηλαδή σε 3 διαφορετικά αθλήματα…» Οσον αφορά το ξανθό μαλλί που έκανε αίσθηση στον τελικό του Κυπελλου Ελλάδας 1998 εξηγεί πως προέκυψε:«Είχαμε φθάσει στους “8” της διοργάνωσης και όταν ο προπονητής μας Χρήστος Εμβολιάδης μας ανακοίνωσε την κλήρωση είχα πει ότι αν πάμε τελικό θα βάψω το μαλλί μου ξανθό. Οταν λοιπόν στον β’ ημιτελικό στην Τούμπα αποσπάσαμε ισοπαλία 1-1 από τον ΠΑΟΚ και έχοντας νικήσει 1-0 εντός προκριθήκαμε στον τελικό όλοι οι συμπαίκτες μου στους πανηγυρισμούς μου ζητούσαν να τηρήσω την υπόσχεση μου. Ετσι αναγκάστηκα να το βάψω κάτι που κάθε άλλο από συνηθισμένο ήταν εκείνη την εποχή, 25 χρόνια πριν»
ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΜΙΤΣΗ ΟΙ ΣΥΜΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ…
Καθώς στο γήπεδο των Μουρνιών συναντήθηκε με παλιούς συμπαίκτες του ζητήσαμε από αυτούς μία μικρή δήλωση όπως και από παράγοντες της ομάδας. Βαρδαξής Γιάννης: «Ο Γιάννης Καμίτσης ήταν ο μικρότερος και εγώ ο… παππούς στην ομάδα αφού ήμουν ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Ηταν νέο ταλέντο, καλό ταλέντο και για αυτό και ανέβηκε και ψηλά». Μπιτσάκης Ευτύχης: «Η παρουσία εδώ του Γιάννη Καμίτση που τον φωνάζαμε “Τζίτζη”, μου θύμισε όλη την καλή ομάδα του Μινωταύρου. Αυτή η ομάδα που το έχω πει και θα το ξαναλέω: δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναβγεί. Πετύχαμε σε πρωτάθλημα και κύπελλο ρεκόρ τερμάτων περίπου 150 (σ.σ. συγκεκριμένα 109-10 και 42-3 αντίστοιχα). Την εποχή εκείνη είχα πει μάλιστα του τότε προπονητή μας Μανώλη Φραγκάκη να μας κάτσει ένα ένα στον πάγκο για να κρατήσει την πειθαρχία και επειδή υπήρχε βάθος στην ομάδα. Πράγματι κάτσαμε εναλλάξ όλοι οι βασικοί στον πάγκο στα υπόλοιπα παιχνίδια εκτός από ένα παίκτη, τον Γιάννη Καμίτση. Δείγμα πόσο αναντικατάστατος ήταν παρότι ο μικρότερος». Παπαδάκης Γιώργος: «Την δεκαετία του ‘80 ήταν ο πιο μικρός στην ομάδα, τον προσέχαμε όλοι και τον είχαμε σαν παιδί μας εμείς οι μεγαλύτεροι. Ηταν καλός ποδοσφαιριστής, ευτυχώς προχώρησε και παρά τις δύσκολες συνθήκες με την αξία του έφθασε όπου έφθασε. Επαιξε χρόνια Α’ Εθνική και κατέκτησε κύπελλο Ελλάδας. Ανά δεκαετία ο Μινώταυρος παρουσίαζε μία πολύ καλή ομάδα» Κλωθάκης Αγγελος: «Ο Γιάννης Καμίτσης ήταν ένας πολύ καλός παίκτης που ξεχώριζε και για αυτό έφθασε να αγωνισθεί μέχρι και στις εθνικές ομάδες.» Σχοινάς Μιχάλης: «Ο Γιάννης ήταν από πολύ μικρός ένα χαρισματικό και πανέξυπνο άτομο. Είχε τεράστιο τσαγανό και οι στόχοι που έβαζε δεν είχαν όριο, ήθελε να ξεπερνάει τον εαυτό του. Ηταν πολύ καλός στο ποδόσφαιρο χωρίς να κάνει πολλές προπονήσεις. Ηταν πολύ καλός στο μπάσκετ και κατέκτησε παγκρήτιο τίτλο με την Αντισφαίριση ενώ προχώρησε και στο πανελλήνιο. Αλλά και στο βόλεϊ με τον Παγχανιακό και στο στίβο με τον Κύδωνα ήταν καλός κάτι που δεν μπορείς να το συναντήσεις σε άλλο αθλητή. Οταν λοιπόν παίζαμε στο Ερασιτεχνικό και βλέπαμε προπονητές άλλων ομάδων όπως τον Ζαντέρογλου στον Αγ. Δημήτριο ή τον Μίμη Θεοφάνους στη Δόξα Βύρωνα να τον προσεγγίζουν καταλάβαμε ότι διέθετε σπάνιο ταλέντο. Οπως και όταν βλέπαμε νεαρούς παίκτες όπως τον Κοσμά ή τον Σταματή για τους οποίους ενδιαφερόταν ομάδες Α’ Εθνικής και καταλαβαίναμε ότι ο Καμίτσης δεν υστερούσε σε σχέση με αυτούς. Οταν ήρθε και η εθνική παίδων στα Χανιά και τον πήγα στον ομοσπονδιακό προπονητή Στέφανο Πετρίτση και τον δοκίμασε είπε ότι θα ήταν στις επιλογές του. Μάλιστα έπαιξε φιλικό με τη Ρουμανία και όλα τα Χανιά ζητούσαν να τον χρησιμοποιήσει μου είχε πει ο Πετρίτσης: «Τσάμπα φωνάζουνε δεν μπορώ να τον χρησιμοποιήσω στον συγκεκριμένο αγώνα επειδή δεν είναι δηλωμένος στη λίστα της ΟΥΕΦΑ. Ομως θα τον καλέσω στα επόμενα παιχνίδια μας». Πράγματι τον κάλεσε και έπαιξε στη συνέχεια και είχαν κατακτήσει και ένα τουρνουά στην Γαλλία με την παίδων.» Σ.Σ.: Το τουρνουά ήταν σε μία μικρή πόλη στα σύνορα με την Ελβετία (Ανεμάκ) και στον τελικό νίκησαν την Τουρκία με 1-0 όπως θυμάται ο Καμίτσης. Του οποίου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση που οι διαιτητές ήταν στην ηλικία των παικτών! Στην εθνική είχε αρκετούς συμπαίκτες όπως τον Παχατουρίδη κ.α. που λίγα χρόνια μετά θα τους συναντούσε αντιπάλους στα γήπεδα της Α’ Εθνικής.
…ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΩΝ ΜΟΥΡΝΙΩΝ
Φραγκιαδάκης Κανάκης (ιστορικός παράγοντας του Μινώταυρου): «Θυμάμαι αξέχαστα αγώνα στα Λιόσια με τον Καμίτση να είναι 16 ετών και να έχει απέναντι του ένα πολύ έμπειρο αμυντικό τον Γκλεγκλέ 2 μέτρα σέντερ μπακ πρώην σέντερ φορ του Εθνικού. Ηταν το 85’ και ο 16χρονος τότε Γιάννης πετάει τη μπάλα κάτω από τα πόδια του αμυντικού, φεύγει από την άλλη μεριά και βάζει γκολ με το οποίο κερδίσαμε 1-0. Και μου λέει ο Γκλεγκλές μετά τη λήξη: βρε εσύ, αυτό το κωλόπαιδο να μην το είχα σκοτώσει να μην περάσει!» Σπυριδάκης Γιάννης (πρόεδρος Μινώταυρου): Ο Καμίτσης είχε προσκληθεί στην εκδήλωση για τα 90 χρόνια τον περασμένο Απρίλιο όμως λόγω υποχρεώσεων ξέραμε ότι θα ερχόταν αργότερα το καλοκαίρι στα Χανιά. Ο Γιάννης ήταν ο πρώτος και καλύτερος μίας πολύ μεγάλης φουρνιάς που πήρε τίτλους με το σωματείο και το καθιέρωσε στην συνείδηση του χανιώτικου ποδοσφαίρου ως μία πολύ μεγάλη ομάδα. Εγώ ήρθα για να τιμήσω τον Γιάννη με τη συμβολική αυτή φανέλα και να ανταποκριθώ στο κάλεσμα των παλαιμάχων. Πάντα με μεγάλη χαρά βλέπω να σμίγουν οι παλαίμαχοι και στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε και σύλλογο για να ενώσει τους παλαίμαχους και να έχει και άλλες δράσεις. Ευχόμαστε σε όλους να έχουν την υγεία τους αφού αυτές οι συμβολικές μαζώξεις συνδέουν τους ανθρώπους και ενισχύουν τις φιλίες»
