Για τον ασταμάτητο αγώνα κατά της δύναμης της εξουσίας μιλά στις “διαδρομές” ο δημοφιλής ηθοποιός Γιάννης Στάνκογλου ο οποίος πρωταγωνιστεί στην παράσταση “Προμηθέας Δεσμώτης” του Αισχύλου που κάνει πρεμιέρα στα Χανιά στις 4 Ιουλίου στις 9:30 μ.μ. στο Θέατρο Ανατολικής Τάφρου. Παράλληλα μιλά για τα όσα πρόσφατα αποκαλύφτηκαν στο χώρου του θεάτρου, τις συνέπειες της πανδημίας στον καλλιτεχνικό χώρο, τη σχέση του με την Κρήτη αλλά και τα επόμενα βήματά του στον χώρο της σκηνοθεσίας…
Στην τραγωδία, ο Αισχύλος πραγματεύεται την αντίσταση του αλυσοδεμένου στον Καύκασο Προμηθέα, να υποκύψει στο θέλημα του «ανελέητου» Διός. Το κλασικό έργο πραγματεύεται τον ασταμάτητο αγώνα κατά της δύναμης της εξουσίας… Κατά πόσο είναι εύκολο να μετατρέψεις σε φως το σκοτάδι όταν βιώνεις μια δύσκολη συνθήκη;
Ο Αισχύλος έχει γράψει ένα πολιτικό κείμενο που μιλάει για τους θεούς και τον ίδιο τον άνθρωπο. Φέτος που γίνεται αυτή η παράσταση, έχει έναν λόγο παραπάνω, γιατί πραγματικά είναι ένας καθρέφτης απέναντι στον άνθρωπο, στην κοινωνία, στους πολιτικούς και σε αυτά τα οποία περνάμε. Το να μετατρέψει κανείς το σκοτάδι στο φως μπορεί να το κάνει ο καθένας με τις επιλογές του και τη δική του δύναμη. Το θέμα είναι κατά πόσο αυτοί που μας διοικούν και καθορίζουν τη ζωή μας μέσω της εξουσίας, θα μπορούσαν να είχαν κάνει πολύ καλύτερες τις ζωές μας. Όμως αυτό δεν συμβαίνει. Και για αυτό μιλάει όλο το έργο, για αυτό μιλάει ο Προμηθέας, γι΄ αυτό δεν κάνει πίσω και για αυτό είναι ένας ήρωας διαχρονικός.
Μετά την υπόθεση Λιγνάδη, οι αποκαλύψεις των παιχνιδιών εξουσίας στο Θέατρο έχουν επηρεάσει την εικόνα του καλλιτέχνη που εκπροσωπεί αξίες και ιδέες;
Είμαι πολύ κατά όλων αυτών που έγιναν. Προσωπικά εγώ βρήκα θετικό αυτό που συνέβη στο Θέατρο, δηλαδή που βγήκαν τα άπλυτα, όλες αυτές οι βρωμιές στη φόρα γιατί ίσως αποτελέσει μια ευκαιρία να αλλάξουν κάποια πράγματα, να αλλάξουν οι εργασιακές μας σχέσεις αλλά και το κατά πόσο σεβόμαστε τον διπλανό μας και τον συνεργάτη μας, κάτι πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου.
Αυτό που έγινε στο Θέατρο, είναι κάτι που δεν ισχύει δυστυχώς μόνο στον συγκεκριμένο χώρο. Απλώς το Θέατρο επειδή έχει πάντα τα φώτα της προβολής απέναντί του, φωτίστηκε πρώτο όλο αυτό το απόστημα. Πιστεύω ότι είναι μια ευκαιρία μέσα από αυτό το πολύ άσχημο που έγινε στο Θέατρο, να αλλάξουν κάποια πράγματα προς το καλύτερο και να διαμορφωθούν καλύτερες εργασιακές σχέσεις.
Πώς αφήνει το Θέατρο η πανδημία;
Σίγουρα το αφήνει πολύ τραυματισμένο. Γιατί ήμασταν οι πρώτοι που κλείσαμε και οι τελευταίοι που ανοίγουμε. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι όλοι καλλιτέχνες, όλοι οι άνθρωποι που ασχολούνται με το θέατρο έχοντας βιώσει τον εγκλεισμό που περάσαμε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, μπορεί να αποτελέσει ένα κίνητρο στο να μεταφράσουμε μέσα από αυτό πιο ουσιαστικά τις ζωές μας.
Πώς βλέπετε τις προσπάθειες που καταβάλλουν τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα;
Πρέπει να συνεχίσουν να παράγουν πολιτισμό, να παράγουν Τέχνη, είναι ένας θεσμός που πραγματικά έχει βοηθήσει πολύ στο να εξελιχθεί ο πολιτισμός και η Πολιτεία θα έπρεπε να τα στηρίξει περισσότερο. Διότι ο κόσμος “διψάει” για το καλό Θέατρο. Το Θέατρο είναι γνώση, είναι πολλά πράγματα. Βέβαια το ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης είναι από τα πιο δυναμικά δημοτικά περιφερειακά θέατρα που υπάρχουν στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά θα ήθελα η Πολιτεία να βοηθήσει ακόμη περισσότερο.
Με όχημα τη μουσική οι ηθοποιοί, δημιουργούν μια δυναμική πλατφόρμα σκηνικής αναπαράστασης και αναδεικνύουν το έργο σαν μια σπαρακτική και με συνεχή κλιμάκωση, επίκληση ενός πάσχοντος θεού για τον άνθρωπο, αναφέρει για την παράσταση ο Άρης Μπινιάρης. Εσείς πώς πραγματευτήκατε τον ρόλο;
Ο “Προμηθέας Δεσμώτης” είναι το μόνο έργο από όλες τις τραγωδίες που δεν έχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα. Είναι μόνο θεοί και τέρατα, δεν έχει ανθρώπινη ύπαρξη. Μιλά για τους θεούς αλλά βάζει έναν καθρέφτη μπροστά στους ανθρώπους κι αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του. Η παράσταση είναι έντονα μουσικοθεατρική που πιστεύω ότι θα προσελκύσει από το πρώτο δευτερόλεπτο το ενδιαφέρον των θεατών, μέσα από τον πόνο και την σκέψη του Προμηθέα. Όλοι οι συντελεστές είναι εξαιρετικοί, ένας κι ένας σε αυτήν την δουλειά.
Όσον αφορά τον ρόλο του “Προμηθέα” τον προσέγγισα διαβάζοντας πάρα πολύ θεωρητικά και μυθολογικά. Για τον “Προμηθέα” όλο αυτό που συμβαίνει είναι σαν ένας εφιάλτης, ένα κακό όνειρο που παρόλα αυτά λέει πολλές αλήθειες για τον μηχανισμό της εξουσίας και το πώς παρεμβαίνει στις ζωές των ανθρώπων. Το κείμενο είναι φιλοσοφικό, ποιητικό αλλά και οντολογικό.
Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στα Χανιά, τα οποία θεατρικά έχετε επισκεφθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν. Ποια η σχέση σας με την Κρήτη;
Αγαπώ πάρα πολύ την Κρήτη. Έρχομαι πολύ συχνά στο νησί, πηγαίνω στο Λέντα, νότια Κρήτη, στα Χανιά που μου αρέσουν πάρα πολύ, ειδικά στο Λουτρό, στα Μάρμαρα, αλλά και στην άλλη άκρη του νησιού στη Σπιναλόγκα, στην Πλάκα. Έχω πολλούς φίλους παντού, αγαπάω την Κρητική μουσική, με το που έφτασα στο αεροδρόμιο των Χανίων και οδήγησα προς την πόλη έβαλα στο αυτοκίνητο τοπικούς σταθμούς να ακούσω ριζίτικα. Αγαπώ την τσικουδιά και είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στα Χανιά.
Πού θα σας βρει θεατρικά/τηλεοπτικά ο ερχόμενος Χειμώνας;
Τηλεοπτικά συζητάω κάτι για την ΕΡΤ αλλά ακόμη δεν είναι κάτι ανακοινώσιμο. Θεατρικά θα κάνω το επόμενο μου βήμα στην σκηνοθεσία αφού σχεδιάζω να σκηνοθετήσω για πρώτη φορά στο Θέατρο “Εμπορικόν”, το αμερικάνικο έργο “Killer Joe”, (Ο δολοφόνος Τζο), με ένα πολύ ωραίο καστ ηθοποιών.
