Γιατί άλλος ένας υποψήφιος;

Η διαδικασία των εκλογών είναι η πεμπτουσία -αδιαμφισβήτητα- της δημοκρατικής έκφρασης του πολίτη.
Δεν έχει εφευρεθεί μέχρι σήμερα άλλο σύστημα αντιπροσωπευτικότητας πλην της διαδικασίας των εκλογών πιο δημοκρατικό. Όπως είπε και ο Τσώρτσιλ «Το αντιπροσωπευτικό σύστημα της Δημοκρατίας είναι το χειρότερο μόνο που δεν έχει εφευρεθεί από τον άνθρωπο άλλο καλύτερο μέχρι σήμερα».
Ετσι στη συμμετοχή της διαδικασίας της εκλογής μπαίνουν όλοι όσοι θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να εκφράσει τους πολίτες σύμφωνα με το σύστημα ιδεών που εμφορούνται δηλαδή τα πιστεύω τους.
Οι πολίτες αρέσκονται να ψηφίζουν τις περισσότερες φορές όχι θετικά αλλά καταψηφίζοντας κάποιον να επιλέγουν κάτι άλλο.
Οι ατομικές προσδοκίες όταν παντρεύονται με το συλλογικό υποσυνείδητο μετατρέπονται σε πολιτικό ρεύμα και ρευστοποιούνται σε ψήφους.
Αυτά ως εισαγωγή γενικών σκέψεων.
Γιατί κάποιος τώρα να θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική κονίστρα; Είτε σε επίπεδο δημοτικό είτε σε ευρύτερο πολιτικό;
Όταν ήμασταν φοιτητές θέλαμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Οργανωθήκαμε σε διάφορες νεολαίες κομμάτων, ριχτήκαμε στο διάβασμα, στις διαδηλώσεις, στις αφισοκολλήσεις, στους αγώνες.
Τα πιστεύαμε, ξενυχτούσαμε, αγωνιούσαμε, δίναμε μάχες μικρές ή μεγάλες σε αμφιθέατρα και σε πλατείες και θεωρούσαμε ότι ήμασταν από την σωστή πλευρά στον ρου της ιστορίας.
Πολύ αργότερα έμελλε να αποδειχθεί, ότι όλο αυτό ήταν σχεδόν ένα παραμύθι, που αντικειμενικά στο αφήγημά του ήταν σωστό, πλην όμως εκφραζόταν με δογματικό τρόπο.  Ο αγώνας ας αυτός όμως μας ωφέλησε, μας έδωσε τις βάσεις για να πορευτούμε σωστά στην ζωή, να μάθουμε να αγωνιζόμαστε στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή.
Είχαμε πάθος, εμμονή στο αλάθητο, ανυποχώρητη στάση στις απόψεις μας. Και καλά κάναμε. Ήμασταν νέοι, ωραίοι, δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα εκτός από μερικές ώρες ύπνου και ξεγνοιασιάς. Και από κοντά συναθροιζόμασταν σε συναυλίες του Νιόνιου, του Παπάζογλου, του Λοϊζου τα ρεμπέτικα και λίγη από ξένη μουσική.
Οπότε μετά από όλα αυτά τα χρόνια θα έλεγε κάποιος, μα τότε γιατί θα ασχοληθείς, με την καθημερινότητα της πολιτικής;
Μα για έναν λόγο: Σιγοκαίει το πάθος. Πάθος για προσφορά, για δημιουργία, για εφαρμογή όλων όσων κρίνεις, επικρίνεις, διαμαρτύρεσαι κάθε μέρα.
Για την μιζέρια των δημοσίων πραγμάτων, που δεν τα ανέχεσαι, πλέον με την ωριμότητα και την εμπειρία της μέχρι τώρα πορείας σου.
Για την μετριότητα όλων όσων ασκούν δημόσια εξουσία., των αριβιστών, των κολαούζων πωλούντων ελπίδες με δόσεις και αγοράζοντας ψήφους τοις μετρητοίς.
Έτσι λοιπόν και συ, μαζεύοντάς τις σκέψεις σου επιλέγεις να διαγωνιστείς σε αυτόν τον καλό στίβο της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας , επιλέγοντας τους ανθρώπους που θες να ‘‘συμπορπατήξεις’’.
Όλα αυτά τα χρόνια δεν ήμουν σε πολιτική αγρανάπαυση.
Παρενέβαινα πολιτικά, κοινωνικά, σε διάφορα επίπεδα.
Ο Δήμος είναι ένας χώρος, που αντικειμενικά μπορείς να δεις τις σκέψεις σου να ανθίζουν. Τις επιλογές σου να δοκιμάζονται. Την λύση των προβλημάτων  να την τεστάρεις. Την αποτελεσματικότητα της διεκδίκησης ενός θέματος. Την ευχαρίστηση στα μάτια των ανθρώπων που θα βλέπεις μετά την ολοκλήρωση ενός έργου, μικρού ή μεγάλου.
Να οργανώνεις το μέλλον σε ομάδες, να κινητοποιείς διαθέσεις χάριν του όλου, να συσπειρώνεις τον κόσμο για μια ιδέα και όλοι μαζί να παλεύουν. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα όλων σε τοπικό επίπεδο το ΕΠΑΛ Πλατανιά στον Ταυρωνίτη. Λίγοι ταγοί το πίστεψαν και το πάλεψαν ενάντια σε μικροψυχίες και γραφειοκρατικές αγωλώσεις μα πάρα πολύ ωφελήθηκαν.
Να ποιο είναι ένα υγιές κίνητρο για να ασχοληθείς στα τοπικά δρώμενα. Δεν με αφορούν οι γάμοι , οι κουμπαριές  οι αθροίσεις παρουσιών σε κηδείες , μνημόσυνα κ.α. Δεν μπορείς να σπαταλάς τον χρόνο σου σε αθροίσεις ανώφελων κοινωνικών παρουσιών.
Να εφεύρουμε  το μέλλον για να  δημιουργήσουμε τις προυποθέσεις να ριζώσει στη σήμερα με το βλέμμα στο αύριο.
Υπάρχουν οι ανθρώπινοι πόροι. Θα βρεθούν και οι υλικοί.
Ας βάλουμε χρώμα και καλαισθησία σε δημόσια κτίρια, σε δημόσιες κατασκευές. Όχι άλλο μπετόν. Να γίνει ο κάθε Δήμος το σπίτι του πολίτη Δημότη και όχι ένας απρόσωπος γραφειοκρατικός οργανισμός.
Να ορισμένοι λόγοι, απλοί μα ουσιαστικοί λόγοι, για να ασχοληθεί κάποιος με τα τοπικά δρώμενα. Με σχέδιο, πρόγραμμα, κινητοποίηση όλων των τοπικών δυνάμεων ανεξαρτήτως, χρώματος, ιδεολογίας μιας και τα προβλήματα οφείλουν να ενώνουν και όχι να χωρίζουν.