Μαθαίνουμε ότι η δημοτική αρχή ξεκινάει διαβούλευση (16-30 Απριλίου) με τους πολίτες για τις χρήσεις που θα φιλοξενηθούν στο προς παραχώρηση (έναντι ενοικίου) στρατόπεδο Μαρκοπούλου. Από τη διαβούλευση αυτή, η Επιτροπή που θα συλλέξει τις προτάσεις, θα συντάξει σχέδιο χρήσεων, που θα εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο προς συζήτηση. Πρόθεση της Δημοτικής Αρχής είναι το σχέδιο αυτό να ενσωματωθεί στο υπό αναθεώρηση Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο.
Ωραίες είναι οι δημοκρατικές διαδικασίες, ιδίως όταν αφορούν τόσο σοβαρά θέματα. Όμως απορούμε γιατί δείχνει τώρα τις δημοκρατικές της ευαισθησίες η Δημοτική Αρχή, ενώ έχουν περάσει άλλα θέματα που αφορούν το δημόσιο χώρο χωρίς καμία συζήτηση. Η στάση της αυτή θυμίζει το λαϊκό ρητό «όποιος δεν θέλει να ζυμώσει δέκα μέρες κοσκινίζει», γιατί η επαναφορά του θέματος σε «διαβούλευση» και (ξανά) «συζήτηση» στο Δημοτικό Συμβούλιο δείχνει ότι δεν συμφωνεί με τις ειλημμένες αποφάσεις τεσσάρων Δημοτικών Συμβουλίων για το θέμα. Και δεν νομίζουμε να είναι πολλές οι ομόφωνες αποφάσεις για τόσο σοβαρά θέματα όπως αυτό. Όμως η παρούσα Δημοτική Αρχή φαίνεται να αγνοεί τις αποφάσεις αυτές που αναφέρονται ξεκάθαρα στις επιθυμητές χρήσεις: τη δημιουργία χώρου πρασίνου και το πολύ ενός σχολείου.
Ας ήμαστε ειλικρινείς. Ο Δήμαρχος μέχρι σήμερα δεν έχει υποστηρίξει ουσιαστικά ούτε την παραχώρηση, ούτε τη δημιουργία πάρκου στο χώρο του στρατοπέδου. Όσον αφορά το πρώτο τελικά …κατάφερε να πληρώνουμε ενοίκιο. Όσον αφορά το δεύτερο, έχει δηλώσει κατά καιρούς ότι ο χώρος είναι πολύ μεγάλος και θα μπορούσε να φιλοξενήσει εκτός από πράσινο και διάφορες άλλες χρήσεις, που έχει ανάγκη η πόλη. Αυτό δείχνει ότι ο Δήμαρχος υποτιμάει την τεράστια έλλειψη πρασίνου στην πόλη, δεν έχει πιστέψει ότι η πόλη έχει ανάγκη από ένα μεγάλο πνεύμονα. Τελευταία μάλιστα αναφέρθηκε και στην πρόταση για δημιουργία χώρου στάθμευσης. Ας σταθούμε λίγο παραπάνω σε αυτό, γιατί και άλλοι προτείνουν αυτή τη χρήση.
Δεν ήμαστε κολλημένοι όταν υποστηρίζουμε ότι το στρατόπεδο Μαρκοπούλου πρέπει να γίνει χώρος πρασίνου, φυσικά με όποιες άλλες χρήσεις προβλέπεται να συνυπάρχουν με τους χώρους αυτούς όπως ήπια άθληση και χώρους εστίασης-αναψυχής. Αντιμετωπίζουμε κάθε άλλη πρόταση χωρίς αφορισμούς, αλλά με επιχειρήματα. Η πρόταση για δημιουργία χώρου στάθμευσης είναι λάθος, τουλάχιστον στην παρούσα φάση. Η πρόταση αυτή φέρνει στο προσκήνιο ξανά το κυκλοφοριακό, που ίσως είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης. Προφανώς και αν η πρόταση για στάθμευση στο χώρο του στρατοπεδου έλυνε ή έστω ξεκίναγε να λύνει το κυκλοφαριακό δεν θα ήμασταν αντίθετοι, εξ΄ άλλου όλοι γνωρίζουν ότι το περιβάλλον δεν έχει όρια και αν υπάρχει αύξηση ρίπων στο κέντρο θα επηρρεάσει όχι μόνο την περιοχή του Αγίου Ιωάννη, αλλά και μεγαλύτερη περιοχή. Θα πρέπει όμως το κυκλοφοριακό να ειδωθεί με συνολική λύση, που θα περιλαμβάνει τα παρακάτω στάδια:
• Δημιουργία περιφερειακών χώρων στάθμευσης, όχι υποχρεωτικά στεγασμένων. Όπου δεν υπάρχουν δημόσιοι χώροι θα πρέπει να απαλλοτριωθούν ιδιωτικοί.
• Προμήθεια και κυκλοφορία μέσων μαζικής μεταφοράς (κατά προτεραιότητα ηλεκτρικών mini bus), που θα καλύπτουν όλη την πόλη και σε τακτά χρονικά διαστήματα, από και προς τους περιφερειακούς χώρους στάθμευσης.
• Δημιουργία κινήτρων για την αποτροπή της εισόδου ΙΧ όπως δωρεάν χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς τουλάχιστον για την αρχή.
Τα παραπάνω απαιτούν μακρόπνοο σχεδιασμό, που ξεπερνά τη θητεία μίας μόνο δημοτικής αρχής, γι’ αυτό και οι αποφάσεις θα πρέπει να έχουν ευρεία πλειοψηφία, αλλά και συννενόηση για κάθε βήμα από όλες τις δημοτικές παρατάξεις. Το κυκλοφαριακό δεν είναι θέμα για πολιτική εκμετάλλευση. Η δημιουργία ενός χώρου στάθμευσης μόνον, στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου δεν θα φέρει αποτελέσματα, αφού η περιοχή δεν τον έχει ανάγκη, αλλά και γιατί δεν θα τον χρησιμοποιούν οι οδηγοί που έχουν προορισμό το κέντρο. Γιατί να παρκάρει κάποιος στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου, να πληρώνει στάθμευση, εισητήριο για λεωφορείο και να καθυστερεί, ενώ μπορεί να παρκάρει στην Ρεγγίνα ή στο πάρκινγκ της Περίδου; Το αποτέλεσμα που θα έχουμε θα είναι εκατοντάδες άχρηστα κυβικά μέτρα μπετόν, που μετά από λίγα χρόνια λόγω αχρηστίας θα γίνουν ένα ακόμα ερείπιο της πόλης. Ο χώρος του στρατοπέδου είναι ένας εν δυνάμει χώρος για μελλοντική δημιουργία χώρου στάθμευσης, αυτό όμως θα μπορεί να γίνει όταν βρεθούν και οι υπόλοιποι χώροι και όταν έχει ωριμάσει το συνολικό πρόγραμμα για την επίλυση του κυκλοφοριακού. Δεν απαιτείται σήμερα να προβλεφθεί χώρος στάθμευσης και να συμπεριληφθεί στο υπό αναθεώρηση Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, αφού ο χαρακτηρισμός ενός χώρου ως χώρος πρασίνου επιτρέπει τη δημιουργία υπόγειων χώρων στάθμευσης.
Αυτό που χρειάζεται η πόλη σήμερα και μπορεί να έχει άμεσα μετά την συμφωνία για ενοικίαση είναι να πέσουν οι περιμετρικές μάντρες και τα μεταλλικά κτίρια που είναι σε κακή κατάσταση και να γίνει μαζική φύτευση του χώρου. Να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως χώρος περιπάτου και αναψυχής. Επίσης θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν κάποια κτίρια που είναι σε καλή κατάσταση για τη φιλοξενία χώρων εστίασης και αναψυχής. Θα πρέπει πριν απ’ όλα οι τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου να προχωρήσουν στο σχεδιασμό του χώρου, ως χώρου πρασίνου και ήπιας άθλησης. Ένα συνολικό χωροταξικό σχέδιο του στρατοπέδου, που θα κατανέμει τις χρήσεις στο χώρο για να μπορούν να γίνονται τα έργα τμηματικά.
Τότε ίσως θα ήταν αναγκαία η δημόσια διαβούλευση στα πλαίσια του συμμετοχικού σχεδιασμού, για το πώς σκέφτονται οι πολίτες το πάρκο που οι ίδιοι θα χρησιμοποιούν.
Ο δημόσιος διάλογος για το μελλοντικό “πάρκο Μαρκοπούλου” είναι επιβεβλημενος και θα είναι ωφέλημος σε μια κοινωνία που δεν έχει ανάλογη εμπειρία.
Ας ρίξουμε μια ματιά στο “παρκο ειρήνης και φιλίας,στο “πάρκο χλωρίδας και πανίδας”,στην “βίλλα Ζβαρτς” και πολλά άλλα.
Χρειάζεται συσπείρωση δήμου,πολιτών,κινημάτων για την δημιουργία ενός πάρκου,που λόγω μεγέθους,θα είναι κόσμημα για την πόλη και παρακαταθήκη για τις μελλοντικές γενιές.
Άρα ο δήμος καλά ξεκινάει τον διάλογο αρκεί να μην καταλήξει προσχηματικός και ανούσιος.