ΚΑΠΟΤΕ που η πολιτική είχε ειδικό περιεχόμενο και η αντιπαλότητα κυβερνώντων και αντιπολιτευομένων στηριζόταν σε πραγματικές(;) ή “τεχνητές” διαχωριστικές γραμμές, η οργάνωση των νεολαιών ήταν θέμα όχι μόνο τιμής για κάθε παράταξη, αλλά κι ένας “κριός” κρούσης σε κάθε αγώνα κατάκτησης της εξουσίας.
ΣΗΜΕΡΑ, μετά από μια δεκαετή οικονομική κρίση που σάρωσε κυριολεκτικά κάθε κομματική ιδεολογία (τους είδαμε όλους να κυβερνούν!), και περισσότερο ευρισκόμενοι ακόμη στο μέσον μιας παγκόσμιας θανατηφόρας πανδημίας, η σκέψη και μόνο για “ένταξη” σε κάποια κομματική νεολαία
-πλην φυσικά του μονολιθικού ΚΚΕ- μοιάζει να είναι… πολυτέλεια!
ΓΙ’ ΑΥΤΟ και η ψευδοερώτηση «γιατί οι νέοι δεν οργανώνονται;» σημαίνοντος παλαιοπολιτικού στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μοιάζει να είναι μάλλον ρητορική, αν όχι εγωιστική.
ΑΣ αναζητήσει το “αναρωτώμενο” κόμμα, μετά την προδοσία αρχών, αξιών και υποσχέσεών του τι έφταιξε -και φταίει- ώστε οι νέοι να απεχθάνονται τις “συστρατεύσεις”.
ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ μια αυτοκριτική που δεν έκαναν ποτέ τους, ας δουν τι πήγε στραβά, πού κορόϊδεψαν εμφανώς τον λαό και τους οπαδούς τους, πού πρόδωσαν πανάρχαιες αξίες και παραδόσεις, ας ζητήσουν μια μεγάλη συγγνώμη κι ας στρωθούν στη δουλειά να φτιάξουν ελκυστικά προγράμματα για το μέλλον του τόπου και της νεολαίας.
ΤΟ ΝΑ εξακολουθούν να αναρωτιούνται κάποιοι, γιατί απέχει η νεολαία από τα “κομματικά ιδεώδη” τους -μια νεολαία που γνώρισε την παρατεταμένη κι ανελέητη ανεργία περισσότερο από κάθε άλλη περίοδο της μεταπολιτευτικής ιστορίας μας- είναι κάτι που αποδεικνύει πως τα κόμματα αυτά δεν έχουν -ή δεν θέλουν να έχουν- επαφή με την οδυνηρή πραγματικότητα που βιώνουμε. Αλλά, μόνο τότε θα “βγάλουν και μια εμπειρία” που τόσο επιθυμούν!
Στο 2ο επεισόδιο, συζητάμε «Μεσοβδόμαδα» για τις εξελίξεις στην διοίκηση του Δήμου Χανίων και τα πρώτα σενάρια για τους νέους μνηστήρες του δημαρχιακού θώκου… από το παρελθόν.
