Κύριε διευθυντά,
ως αντισημιστιστές είχε το θράσος ο υπουργός Παιδείας να κατηγορήσει την ΟΛΜΕ και τους συναδέλφους που συμμετείχαν στη μεγαλειώδη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και τον αγώνα του για ελευθερία, για πατρίδα. Να μας κατηγορήσει τελικά όλους τους εκπαιδευτικούς που αυτές τις μέρες μαζί με τον υπόλοιπο λαό πλημμυρίζουμε τους δρόμους, απαιτώντας να σταματήσει η σφαγή, να απεμπλακεί η χώρα μας από το μακελειό.
Ποιους τόλμησε να “λερώσει” με τα λόγια του; Αυτούς που τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα από την κρίση κι έπειτα κρατάνε τα σχολεία όρθια, ανταποκρίνονται στον παιδαγωγικό τους ρόλο, αγκαλιάζουν όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές, χωρίς καμία στήριξη από τα υπουργεία Παιδείας.
Κατηγορεί εμάς για αντισημιτισμό που αφιερώνουμε ώρες ολόκληρες μέσα στην τάξη για να διδάξουμε την αδελφοσύνη των λαών, την ειρήνη, την αλληλεγγύη. Που δίνουμε μάχη για το δικαίωμα στη μόρφωση της Ελίρα από την Αλβανία, του Καϊσάρ από τη Συρία, της Σαμάν από την Ουκρανία, του Νικολάι από τη Βουλγαρία, με κλειστά τα τμήματα υποδοχής, με εκπαιδευτικούς ΖΕΠ να φτάνουν στα σχολειά μας ακόμα και τον Μάη, με χιλιάδες προσφυγόπουλα αποκλεισμένα από την εκπαίδευση.
Σε εμάς που διδάσκουμε τις θηριωδίες των ναζί απέναντι σε αγωνιστές, απέναντι στους αντάρτες του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ με το γνωστό αφήγημα περί “τρομοκρατίας”, απέναντι στους εβραίους και το φρικιαστικό ολοκαύτωμα, πρόσφατα απέναντι σε εργάτες και μετανάστες από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, με σκοπό να μη βρίσκουν έδαφος στη συνείδηση της νέας γενιάς αντιλήψεις ρατσισμού, μισαλλοδοξίας, να κάνουμε πράξη το “ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΦΑΣΙΣΜΟΣ”.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση της ΝΔ και η πλειοψηφία της Βουλής χειροκροτούσε τους φασίστες του Αζόφ, που η δίκη της Χρυσής Αυγής σέρνεται εδώ και 8 χρόνια, που το πολιτικό τους σύστημα αναζητούσε μια σοβαρή Χρυσή Αυγή ή όπως αλλιώς μετονομάζεται με το πέρασμα των χρόνων. Που στηρίζουν μέσα στην ΕΕ την ανιστόρητη θεωρία των δύο άκρων, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες που “από τη λάσπη ξεκόλλησαν της Ιστορίας τη ρόδα” με τον φασισμό, την μπόχα του και τη βαρβαρότητα που έζησε στο πετσί του και ο ελληνικός λαός.
«Ε, κάπου όπα!», που λέει και η νέα γενιά. Αν ψάχνει ο κύριος Υπουργός για αντισημιτιστές, καλύτερα να κοιτάξει στα έδρανα που μοιράζεται το κόμμα του με τα κόμματα που κυβέρνησαν όλα αυτά τα χρόνια και έθρεψαν το αυγό του φιδιού, γέμισαν τη χώρα με βάσεις του θανάτου, έδωσαν και δίνουν γη και ύδωρ στους φονιάδες των λαών εδώ και πολλά χρόνια.
Εμείς, από τη μεριά μας, θα συνεχίσουμε να στεκόμαστε στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Θα συνεχίσουμε να προσπαθούμε να απαντήσουμε στις μεγάλες αγωνίες και ερωτήματα των μαθητών μας για τον πόλεμο και την ειρήνη, για την αδικία και την αλληλεγγύη, γιατί σε αυτούς και μόνο σε αυτούς λογοδοτούμε!
Γιατί έχουμε χρέος και ευθύνη, με επιστημονικά εργαλεία, να εφοδιάσουμε τη νέα γενιά με τα διδάγματα της ιστορίας μας για τις ανεξάντλητες δυνάμεις, την αποφασιστικότητα, το πείσμα που γεννά σε έναν λαό ο οργανωμένος, αποφασιστικός αγώνας για τη λευτεριά. Ο αγώνας απέναντι στο τέρας του φασισμού και όσων το εξέθρεψαν, ο αγώνας απέναντι στους ισχυρούς αυτού του κόσμου που προκειμένου να βγουν κερδισμένοι στα παζάρια τους, δε διστάζουν να δολοφονούν γυναίκες και παιδιά, να αφανίζουν ολόκληρους λαούς.
Το ζήσαμε άλλωστε και εδώ στον τόπο μας. Τα διδάσκουμε στα σχολειά μας. Αποτελεί φάρο και οδηγό ο αγώνας και του χανιώτικου λαού. Μας το θυμίζουν η Κάντανος, το Κοντομαρί, οι αγωνιστές της μάχης της Κρήτης, οι φυλακισμένοι του Ιτζεδίν, ο Μαριακάκης, ο Καλαφατάκης και ο Κορναράκης από τους εκτελεσμένους της Καισαριανής.
Η νεολαία και αυτού του τόπου είναι μπολιασμένη από την ιστορία της. Ξέρει καλά πως όταν ένα κράτος και οι σύμμαχοί του καταχτούν, δολοφονούν και ένας λαός αντιστέκεται, πάντα είμαστε στο πλευρό του λαού. Δίνουμε το χέρι, εκφράζουμε πλατιά την αλληλεγγύη μας, αγωνιζόμαστε για τη λευτεριά και την ειρήνη.
Με αυτές τις αξίες θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε μέσα στις τάξεις, θα αναλάβουμε την παιδαγωγική μας ευθύνη, χέρι χέρι με τους μαθητές μας και τους γονείς τους, γιατί εμείς «Θέλουμε να λεγόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!».
Είμαστε περήφανοι για τη δουλειά μας και μπροστά στο μεγάλο συλλαλητήριο της Κυριακής ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα του σωματείου μας. Με το κεφάλι ψηλά οργανώνουμε τη δράση για τα παιδιά της Παλαιστίνης μέσα στις τάξεις και στις 12 του Νοέμβρη στολίζουμε με τα έργα των μαθητών την πλατεία της Αγοράς, βουλιάζουμε κυριολεκτικά τα Χανιά, μετατρέπουμε την οργή από τις δηλώσεις του κ. Πιερρακάκη σε δύναμη αγώνα, δονούμε την πόλη απαιτώντας να κλείσει η βάση του θανάτου στη Σούδα, να σταματήσει η σφαγή στην Παλαιστίνη, να απεμπλακεί η χώρα μας από το έγκλημα!
Ξέρουμε ότι αυτό τους φοβίζει….να αντηχεί το «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» από τα χείλη όλων των λαών και ιδιαίτερα από τη νεολαία. Πάμε λοιπόν, ακόμα πιο πολλοί να τους κάνουμε να τρέμουν!
Μαρία Γιαννάκη,
δασκάλα, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Χανίων
