ΣΕ μία ευνοϊκή συγκυρία της διεθνούς διπλωματίας, άρχισαν οι γεωτρήσεις στο θαλάσσιο «οικόπεδο» 11 της ΑΟΖ Κύπρου. Λέμε «συγκυρία» διότι τα συμφέροντα των διεθνών παραγόντων (πολιτικών, στρατιωτικών, επιχειρηματικών) συγκλίνουν στο να γίνει η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων της Ανατολικής Μεσογείου. Μάλιστα, χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, καθώς η διαταραχή στις σχέσεις της Δύσης με τη Ρωσία (λόγω Ουκρανίας) υποχρεώνει την Ε.Ε. και την Ουάσιγκτον να αναζητήσουν εναλλακτικές ενεργειακές πηγές, ώστε να περιορισθεί η εξάρτηση από το ρωσικό αέριο.
ΓΙΑ την Τουρκία, το πολυθρυλούμενο casus belli (που έχει θέσει αυθαίρετα και στο Αιγαίο!) εξαιτίας της ανακήρυξης της κυπριακής ΑΟΖ φαίνεται να χάνει την αξία του. Όχι μόνο γιατί το αγνόησε παλαιότερα ο Τάσσος Παπαδόπουλος και ανακήρυξε την κυπριακή ΑΟΖ, χωρίς να υποστεί η Κύπρος σοβαρές συνέπειες από την Τουρκία, αλλά και επειδή η χώρα αυτή δεν τόλμησε να πραγματοποιήσει τις απειλές της, το 2011, όταν ανακαλύφθηκε το κοίτασμα “Αφροδίτη”! Μπορεί η Κύπρος να είναι μικρή χώρα, όμως στον διπλωματικό τομέα αποδεικνύεται μεγάλη!
ΕΤΣΙ, σήμερα οι περισσότερες κυβερνήσεις της Δύσης (Ε.Ε., ΗΠΑ) και οι μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες αγνοούν τις «νέες» απειλές της Τουρκίας και συνεχίζουν τις γεωτρήσεις στην Κύπρο δημιουργώντας μια «de facto» διεθνή κατάσταση στην Ανατολική λεκάνη της μεσογείου. Το πόσο σημαντική είναι η υπέρ της ΑΟΖ της Κύπρου θέση των Δυτικών μέλει να αποδειχθεί κι από την επίσκεψη της κας υπουργού Αμύνης της Γαλλίας! Φυσικά, το παραπάνω status, αν παγιωθεί κάτω από την ομπρέλα της διεθνούς διπλωματίας και του διεθνούς δικαίου, θα έχει ευεργετικές συνέπειες για την ελληνική ΑΟΖ αργότερα-και όχι μόνο. Αν, ωστόσο, δεν προκύψει κανένα τουρκικό απονενοημένο διάβημα.
