Γιατί υποφέρω

Οι άνθρωποι ρωτούν να μάθουν πού φωλιάζει η δυστυχία που τους βασανίζει, πολλές φορές χωρίς έλεος.
Η δυστυχία φωλιάζει στην αβάσιμη ευτυχία, στην ανασφάλεια, διότι προσαρμόζεται εύκολα στα δεδομένα τα ψευδο-αισθησιακά, που δεν στηρίζονται σε καμία πραγματικότητα, καμία αλήθεια.
Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν ακόμη κι όταν είναι αφοσιωμένοι στον Θεό. Γιατί;
Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν όταν παραβαίνουν τους νόμους τους Συμπαντικούς. Κι ο σεβασμός των νόμων είναι πραγματικότητα μόνο όταν εκφράζεται με πράξεις. Οι άνθρωποι αρρωσταίνουν αν τρώνε από συνήθεια. Αν έχουν δύο σκέψεις, που η μία πολεμά την άλλη. Αν ακολουθούν ένα δρόμο που άλλοι διάλεξαν για κείνους.
Πώς λοιπόν κάποιος μπορεί να βιώσει τη γαλήνη μέσα του; Μια γρήγορη αλλά σωστή απάντηση θα ήταν: απαιτείται ισορροπία μεταξύ αυτών που αποδέχεται κάποιος και αυτών που αρνείται. Ισως σκεφθεί κάποιος, μα μόνον αυτό είναι αρκετό. Σίγουρα όχι, αλλά είναι ένα πρώτο βασικό και μεγάλο βήμα προς την επίτευξη του στόχου.
Την ανισορροπία και τον ψυχικό πόνο μέσα μας δεν μας τον κληροδότησε κανένας. Αν αντιλαμβανόμασταν οι άνθρωποι, ότι ο πόνος είναι το αποτέλεσμα της απροσεξίας μας ως προς τη διδαχή της Γνώσης, τότε η Γνώση -όχι η πληροφόρηση- μας δίνει την ηρεμία, τη χαρά, την υγεία.
Για όποιον ακούει τη φωνή της συνείδησης μέσα του, μπορεί να κατανοήσει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι καλύτερος από τους ομοίους του. Η διαφορά των ρόλων που «παίζει» ο καθένας μας, δυσκολεύει τον Νου να αντιληφθεί την αλήθεια. Ο κακός γείτονας, για παράδειγμα, παίζει αυτό τον ρόλο για να μας δώσει την ευκαιρία να δούμε ότι είμαστε ευέξαπτοι, περήφανοι. Για να μας βοηθήσει παίζει αυτό τον ρόλο. Ομως οι περισσότεροι βλέπουμε μόνον από τη μύτη μας κι έξω και αποφεύγουμε να δούμε τι γίνεται μέσα μας. Κλείνουμε τα μάτια στο γνώθι σαυτόν. Γιατί;
Οι άνθρωποι δεν μπορούν να αποφύγουν το πεπρωμένο τους αυθαίρετα, αλλά μπορούν να το αντιμετωπίσουν μαθαίνοντας την αιτία που το προκάλεσε.
Κανένας δεν μπορεί να μας διδάξει πέρα από τη δική μας αντιληπτικότητα και την αφύπνιση των δυνατοτήτων μας να αναλύουμε, να συμπεραίνουμε, να αποφασίζουμε, να εμπεδώνουμε και να προοδεύουμε, όταν ανακαλύπτουμε τα κατάλληλα εργαλεία για τον δρόμο της επιλογής μας. Η αφυπνισμένη συνειδητότητα μπορεί να γίνει ο καλύτερος οδηγός μας.
Και γνωρίζοντας τα αίτια των προβλημάτων αρχίζουμε να αποφεύγουμε τα λάθη και τις κακοτοπιές, διορθώνοντας έτσι τα προβλήματα που έρχονται στον δρόμο μας.
Κι ας σκεφθούμε την παρακάτω φράση (την άκουσα προχθές), οδηγούμενοι σε θετικές σκέψεις, αλλά κάνοντάς τες και πράξη: «ας αγκαλιάσουμε κάποιον πριν γίνει φωτογραφία». Αυτός μπορεί να είναι και ο εαυτός μας.