Μη σου κάνει εντύπωση φίλε αναγνώστη. Όχι με τη βία. Με το κήρυγμά του. Το, (έτσι μου φάνηκε, έτσι επιδρά σε πολλούς από εμάς) απαράδεκτο κήρυγμα του.
Δεν είμαι Θεολόγος μηδέ κι αφοσιωμένος να υπηρετώ τον Θεό. Δεν είμαι θρησκόληπτος μα θρησκευόμενος. Με τις ασθενείς μου δυνάμεις προσπαθώ να προσφέρω το δυνάμενο σε εργασία ή οικονομικά για την εκκλησία.
Αυτό σημαίνει ότι κάθε Κυριακή και σκόλη πηγαίνουμε σε κάποια εκκλησία να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία και να προσευχηθούμε.
Έτσι, σε κάποια εκκλησία πηγαίναμε συχνά. Πηγαίναμε, λέω, γιατί εδώ και λίγες εβδομάδες αποφεύγουμε να πάμε.
Γιατί; Γιατί όταν βρέθηκα στην εκκλησιά αυτή προ μηνός, ο ιερέας που λειτουργούσε στάθηκε στην Ωραία Πύλη, πήρε το μικρόφωνο να ακούγεται δυνατά μέσα και έξω, για να μας μιλήσει. Πίστεψα, να μας εξηγήσει το Ευαγγέλιο, τον βίο κάποιου Αγίου ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο Θεάρεστο κι ωφέλιμο για τους παραβρισκόμενους Χριστιανούς.
Όμως με έκπληξη μου, τον άκουσα να καταφέρεται ενάντια στους γιατρούς και να μας λέει ότι όλα αυτά είναι ψευτιές και να μην ακούμε τον Τσιόδρα και τους άλλους…
Αλλά ο Ιερέας αυτός, άμα αρρωστήσει, όπως κι όλοι εμείς, στο γιατρό πηγαίνει. Στο γιατρό που είναι ένα επάγγελμα ευλογημένο από το Θεό. Αυτόν που στην κυριολεξία, ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ. Πόσοι από μας δεν χρειάστηκε να πάμε στο νοσοκομείο και να υποβληθούμε σε κάποια εγχείρηση; Αν με ρωτάτε, εγώ προσωπικά δεν θα σας ζάλιζα τώρα με τις σοφίες μου, αν δεν ήταν οι γιατροί, παθολόγοι, καρδιολόγοι και χειρούργοι που με επαναφέρανε γερό και δυνατό στη ζωή.
Οι αντιεμβολιαστές όμως τα ξεχνάνε αυτά, αδιαφορούν για την ίδια την υγεία τους αλλά και των συνανθρώπων τους και δεν πιστεύουν όσα μας λένε οι Πανεπιστημιακοί και μη γιατροί. Βέβαια, με θλίψη ακούω ότι και τέτοιοι ¨υπεργιατροί¨, οι μαθητές δηλαδή του Τσόδρα και του Τζανάκη κι άλλων καταξιωμένων εκπροσώπων του Ιατρικής επιστήμης, έχουν τις ίδιες εσφαλμένες αντιλήψεις.
Όταν συνάντησα προχθές ένα παλιό φίλο, το Νίκο, εδώ στη γειτονιά μου, με ρώτησε αν έκανα το εμβόλιο, του είπα πως έκανα και την τρίτη δόση. Εκείνος μου είπε ότι δεν έκανε κανένα.
-Ά κατάλαβα. Είσαι από τους άλλους, τους έξυπνους.
-Από τους μπουνταλάδες είμαι, αποκρίθηκε.
Δεν συμφώνησα μαζί του. Δεν πρόκειται για μπουνταλάδες. Υπάρχουν έξυπνοι και πολύ μορφωμένοι ομοϊδεάτες του.
Μετά μου λέει:
-Εσύ κύριε Γιώργο είσαι Καθηγητής κι έξυπνος. Πολλά κατέεις, πες μου τι είναι το εμβόλιο.
-Ό,τι είναι όλα τα εμβόλια που από μικρά παιδιά έχουμε κάνει και συνεχίζουμε να κάνουμε.
-Ναι αλλά με τούτο το εμβόλιο θέλουν να μας αλλάξουν εμφάνιση….
-Δηλαδή εγώ κι η γυναίκα μου που κάναμε τις τρεις δόσεις θα θυμίζουμε σύντομα εξωγήινους;
Η κουβέντα κόπηκε γιατί μπορεί να είμαι Καθηγητής, ξέρω πολύ λίγα, ενώ ο Νίκος, ξέρει τα πάντα.
Αλλά ξέφυγα πάλι από την εκκλησία. Όταν λοιπόν τον άκουσα με τα άμφια να κηρύττει απαράδεκτα πράγματα, έφυγα δίχως να πάρω ούτε αντίδωρο. Δεν ξαναπήγα στην εκκλησία αυτή. Δεν θέλω να χάνω την ηρεμία μου. Και σε άλλη πιο μικρή εκκλησία δεν πηγαίνω, γιατί όλοι εκεί είναι ανεμβολίαστοι και φυσικά δεν φοράει κανένας μάσκα. Δεν έχω καμιά διάθεση να αρρωστήσω με covid 19 κι ίσως να πάω νοσοκομείο. Αρκετά έχουμε.
Γιατί λοιπόν σεβαστέ μου Ιερέα με διώχνετε από τον Οίκο του Θεού; Πιστεύετε ό,τι θέλετε, αναμφισβήτητο δικαίωμά σας, αλλά εγώ τι φταίω να με ενοχλείτε με τα απαράδεκτα κηρύγματά σας;
Δεν είμαι ο μόνος. Άλλοι τρεις γνωστοί μου, αποφεύγουν να εκκλησιαστούν.
Γνωρίζω ότι πολλοί που με διαβάζετε διαφωνείτε μαζί μου, το σέβομαι και δεν σας λέω να αλλάξετε στάση. Σκεφτείτε το κι αποφασίστε.
Δεν κάνω κήρυγμα, λέω απλώς τα πιστεύω της πλειονότητας των συμπολιτών μας.
Είναι εύστοχο το σχόλιό σας, κύριε Καμβυσέλλη. Βέβαια, υπάρχουν και άλλες καταστάσεις (και γεγονότα) που έχουν απομακρύνει πολλούς πιστούς από την Εκκλησία. Δυστυχώς, αν και είναι φανερό το πρόβλημα, μέτρα από εκείνους που έχουν την κύρια ευθύνη δεν λαμβάνονται.
Με την ευκαιρία, σημειώνω το παράδοξο (;) σε συγκεκριμένους κλειστούς χώρους (π.χ. εστίαση, καταστήματα) να επιτρέπεται η πρόσβαση μόνο υπό όρους, την ίδια όμως ώρα δεν υπάρχει κανένας περιορισμός ή έλεγχος στους ναούς – για να επιβεβαιωθεί το ότι μπορεί καθένας μας να έχει μερίδιο ευθύνης, το μεγαλύτερο όμως μέρος το έχουν εκείνοι που διαχειρίζονται την κατάσταση στην οποία ζούμε.