Κύριε διευθυντά,
σε πολλές χώρες έχει κατασκευαστεί μνημείο του «Άγνωστου Στρατιώτη», αποτίνοντας έτσι φόρο τιμής σ’ αυτούς που σκοτώθηκαν στις μάχες.
Σήμερα δεν είναι πλέον οι στρατιώτες που πλήττονται περισσότερο, αλλά οι άμαχοι. Σε όλο τον κόσμο κάθε μισή ώρα σκοτώνεται ή τραυματίζεται ένας άμαχος, από βόμβα ή εκρηκτικό μηχανισμό, σε μια κατοικημένη περιοχή. Αυτό είναι τρομακτικό, η στατιστική υπολογίζει ότι στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο οι άμαχοι αντιπροσώπευαν το 15% των θυμάτων, στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο αντιπροσώπευαν το 45% των θυμάτων, ενώ σήμερα οι άμαχοι αντιπροσωπεύουν το 90% των θυμάτων.
Παρόλα αυτά σε κανένα κράτος δεν υπάρχει μνημείο του «Άγνωστου Άμαχου Πολίτη» θύματος.
Γι’ αυτό, το Handicap international του Λουξεμβούργου πρωτοτύπησε και έκανε μια ιστορική πρωτιά, διοργάνωσε στο Λουξεμβούργο μια εφήμερη δράση για να καταγγείλει τη βάρβαρη πρακτική, του φόνου των αμάχων με βομβαρδισμούς κ.α.
Στην Place Clairefontaine του Λουξεμβούργου, κοντά στο άγαλμα της Μεγάλης Δούκισσας Charlotte, στήσανε ένα εφήμερο μνημείο στον “Άγνωστο Άμαχο Πολίτη”. Στην εκδήλωση συμμετείχαν πολλοί, μεταξύ αυτών και ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Φερνάντ Ετγκεν. Όλοι τους άφησαν ένα λευκό τριαντάφυλλο στο έδαφος στα πόδια του άγνωστου αμάχου. Το εφήμερο αυτό μνημείο, ήταν μια ξύλινη κατασκευή ιδέα του Έλληνα (Χανιώτη) καλλιτέχνη – γλύπτη Μανόλη Μαναράκη και παρίστανε μια οικογένεια, πατέρα – γυναίκα – γιό και κόρη, να περπατούν αμέριμνα στην πόλη τους, και ξαφνικά να καταρρέουν και να πέφτουν χάμω από το σκάσιμο μιας βόμβας.
Με αυτό το εφήμερο συμβολικό έργο το Handicap international του Λουξεμβούργου ήθελε να αποτίσει φόρο τιμής στα δεκάδες χιλιάδες άμαχα θύματα των αδιάκριτων βομβαρδισμών που σημειώνονται σε κατοικημένες περιοχές και να καλέσει τη διεθνή κοινότητα για δράση. Όπως δήλωσε η Helene Lo Presti, υπεύθυνη ευαισθητοποίησης του Handicap international Λουξεμβούργου, το έργο αυτό στοχεύει να προκαλέσει το κοινό να υποστηρίξει την κυβέρνηση του Λουξεμβούργου ώστε να λάβει θετική θέση στην παγκόσμια ανθρωπιστική σύνοδο. Επισήμανε ακόμη ότι το σημερινό έργο είναι εφήμερο, αλλά καλό θα ήταν να υπάρχει στις πόλεις μια πραγματική στήλη φόρου τιμής, στους αμάχους που έχασαν τη ζωή τους από βόμβες.
Πηγή: Le Quotidien Independent Luxembourgeois 28/2/2022
Γιάννης Μαναράκης – Αθήνα
