Eίναι το αυτονόητο για όλους. Θέλουν να είναι ερωτεύσιμοι. Είναι προωθητικό, ελπιδοφόρο. Το αναζητούν συνεχώς. Κάθε τους ενέργεια αποσκοπεί σ’ αυτό, άσχετα αν οι περισσότεροι συμπεριφέρονται σαν βλάκες.
Το παιχνίδι των συναισθημάτων, με τις απολαβές που δύναται να έχεις απ’ αυτό, είναι εξίσου σημαντικό, όπως το να εργάζεται κανείς και να έχει τις απολαβές της δημιουργίας, του χρήσιμου το οποίο καταφέρνει.
Να αγαπάς ένα και μόνο άτομο, όχι ότι είναι ακατόρθωτο, δίχως να πρέπει να έχεις δίπλα σου την Αφροδίτη της Μήλου ή τον Ερμή του Πραξιτέλη από την σκοπιά της τελειότητας.
Δεν αναφέρομαι βέβαια μόνο στην αισθητική του θέματος, διότι τον καθένα τον συγκινούν εντελώς διαφορετικά πράγματα και ως προς τις επιλογές υπάρχει ποικιλία. Συγκινούμαστε από διαφορετικά πράγματα από εντελώς αλλιώτικους ερεθισμούς.
Οι αλλαγές μας εξιτάρουν και δύστυχος είναι όποιος δεν ονειρεύεται σχέδια για αλλαγές.
Η φαντασία καλπάζει, τα ονειρικά συμπλέγματα δημιουργούν πλοκές μπερδεμένες. Η εξέλιξη της ζωής μας οδηγεί, και όσο κι αν προσπαθούμε ο αυτόματος πιλότος του εγώ μας καθορίζει την πορεία.
Μονόδρομοι δεν υφίστανται, μετωπικές συγκρούσεις καλό να αποφεύγονται γιατί οδηγούν αναπόφευκτα σε game over.
Όσο κι αν ασθμαίνουμε, η ζωή συνεχίζεται, τα πράγματα εξελίσσονται και θα πρέπει να επιλέξουμε: θα χορέψουμε κι εμείς ή θα χαζεύουμε τη γιορτή.
