Γιατί παραχωρεί ο Θεός στον διάβολο να μας πολεμά

Πολλοί οι πειρασμοί. Πολλά τα μέσα που χρησιμοποιεί ο πειρασμός διάβολος, γι’ αυτό και παρακαλούμε τον θεό «μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν…».
Μας πειράζει ο εαυτός μας. Μας προκαλούν ένα σωρό πράγματα. Και το κακό είναι πως στις περισσότερες φορές υποχωρούμε και σιγά-σιγά μαθαίνουμε να ζούμε μ’ αυτούς και να συμπεριφερόμαστε κατά τις επιταγές τους.
Πολιορκημένοι είμαστε από τον διάβολο. Πολλές φορές κάνουμε αυτό που δεν θέλουμε. Αυτό που μισούμε. Μαζί με τον Απόστολο Παύλο ομολογούμε κι εμείς: «ου γαρ ο θέλω τούτο πράσσω, αλλ’ ο μισώ τούτο ποιώ». (Ρωμ. 7,15) Mέσα μας παλεύουν δυο καρδιές για να θυμηθώ τον Γκαίτε. Ο εαυτός μας μας ζητά ανταπόδοση στο κακό. Πόλεμο στην πολεμική του άλλου. Οφθαλμόν αντί οφθαλμού. Καμμιά φορά θέλουμε να του βγάλουμε και τα δυο! Κάτι που θεωρούμε “φυσικό” και όμως αντιστρατεύεται στον νόμον του Θεού, που μας λέγει όταν σε κτυπάνε από το ένα μάγουλο να δίνεις να σε κτυπήσουν και από το άλλο. Αυτό και για να μην παρεξηγόμαστε, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διαμαρτυρόμαστε και να απολογούμαστε όταν αδίκως κυνηγομαστε. Κι ο ίδιος ο Χριστός όταν στο παράνομο συνέδριο των Ιουδαίων τον εράπισαν είπε «τι με δέρεις;» (Ιωάν. 18,23)
Μα, ο διάβολος και οι άνθρωποί του, δεν θέλουν πολύ ή λίγο να σε δείρουν. Είναι μέσα στη φύση τους.
Είναι σύμφυτοι με το κακό. Κυριαρχεί το ανθρώπινο κτήνος. Καμιά αυτοσυνειδησία. Καμιά αντίστασις. Πλησίον και αδελφός, το alter ego, δεν υπάρχει. Ο θάνατός σου η ζωή μου. Κι αυτό δεν συμβαίνει μόνο ανάμεσα στους ανθρώπους αλλά και ανάμεσα στα κράτη του κόσμου τούτου. Και υπάρχουν και στη χώρα μας εθνικοί μειοδότες και ξεπουλητές της πατρίδας μας, που στο τέλος θα ξεπουλήσουν και τον αέρα που αναπνέομε! Αντίδραση από πουθενά, ούτε και από την Eκκλησία. Ολοι μπήκαμε σε ένα τούνελ και πορευόμαστε ως εις αέρα δέροντες (Α’ Κορινθ. 9,26).
Βάλαμε τον διάβολο αφεντικό και ρυθμιστή μας, που αυτός έχει προορισμό να διαλύει τα πάντα και εμείς αυτήν τη διάλυση να την ονομάζουμε «ανάπτυξη» και να γλεντάμε με όποιο τρόπο και με τα σατανικά καρναβάλια, που ήδη άρχισαν οι σχετικές ετοιμασίες. Τρέξτε να καρναβαληθείτε, κι από την άλλη βγείτε στη διεθνή ζητιανιά!
Μια χώρα διεθνώς ανυπόληπτη, ξεπουλημένη και με μια επικίνδυνη πανσπερμία. Στο τέλος θα γίνομε ξένοι και πάροικοι στον τόπο μας. Ο διάβολος κατήντησε παντοδύναμος και κοσμοκράτορας με την δική μας συνθηκολόγηση και εφησυχασμό. Εχει εισδύσει σε όλα τα κοινωνικά στρώματα και αξιώματα. Χάσαμε την εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο κι αυτή ακόμη η οικογένεια διαλύεται. Τα σκυλιά, ιδίως στις πόλεις, έχουν αντικαταστήσει τα παιδιά και ενώ θα έπρεπε στα σπίτια και στις πολυκατοικίες να ακούς παιδικές φωνές, ακούς σκυλιά να γαβγίζουν!
Ναι, ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, και πλείστοι των ανθρώπων τα θύματά του. Και γενάται το ερώτημα: Μα, γιατί ο θεός παραχωρεί στον διάβολο να μας πολεμά; Αφήνω τον Αγιο Μάξιμο τον Ομολογητή να μας απαντήσει και να μας πει τους λόγους. Λέγει, λοιπόν «Πρώτη αιτία είναι για να μάθουμε να διακρίνουμε την αρετή από την κακία μέσα από την εμπειρία αυτού του πολέμου. Δεύτερη αιτία για να «εξαναγκαστούμε» τρόπον τινά, να προσκολληθούμε με βεβαιότητα και ακλόνητα στην αρετή. Τρίτη αιτία για να μην υπερηφανευόμαστε όταν προκόβουμε στην αρετή αλλά να συνειδητοποιήσουμε εκ της εμπειρίας του πνευματικού αυτού αγώνα ότι κάθε προκοπή είναι δωρεά του Θεού. Τέταρτη αιτία, για να ταπεινωθούμε, να συνειδητοποιήσουμε να μισήσουμε, να ομολογήσουμε (εξομολόγηση) και να εγκαταλείψομε τις αμαρτίες μας, που γίνονται αιτία πειρασμών. Πέμπτη αιτία, για να μην ξεχάσουμε τη δική μας ασθένεια και την του Θεού δύναμη, όταν προοδεύοντες στον πνευματικό αγώνα, αξιωθούμε και φθάσουμε σε κάποια αρετή.
Μην περιφρονήσεις την συνείδησή σου που σε συμβουλεύει πάντοτε άριστα.
Γιατί σου κάνει υποδείξεις θεϊκές και αγγελικές, σε ελευθερώνει από τους κρυφούς μολυσμούς της καρδιάς και σου χαρίζει παρρησία την ώρα της κρίσεως».