Γιατί περιφρονούν τα μηνύματα του Γλέζου;

Χωρίς καμιά αμφιβολία η παρουσία του Μανώλη Γλέζου στον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί μία από τις πιο σεβαστές συνιστώσες μιας βαθύτατα δημοκρατικής Αριστεράς (Κίνηση Ενεργοί Πολίτες) που οι ρίζες της χρονολογούνται από τη δεκαετία ’50 και ’60, δηλαδή από την προδικτατορική ΕΔΑ.
Ενα κόμμα της πατριωτικής δημοκρατικής Αριστεράς, που υποδειγματικά ακολουθούσε (χωρίς ανταλλάγματα από τα άλλα κόμματα του αστικοδημοκρατικού χώρου), την ευεργετική, για την κοινωνική συνοχή, τακτική του λαϊκού μετώπου, στις εκλογικές αναμετρήσεις. Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της ανιδιοτελούς συνδρομής της ΕΔΑ, στους δημοκρατικούς αγώνες, ήταν η απόσυρση των υποψηφίων βουλευτών της από 24 εκλογικές Περιφέρειες της Ελλάδας στις εκλογές του 1964. Και αυτό το γεγονός βοήθησε αποφασιστικά την Ενωση Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου στην κατάκτηση της εξουσίας με το σαρωτικό ποσοστό του 52,72%!
Ο Μανώλης Γλέζος, ακόμη και σήμερα, έστω και μέσα από τις τρικυμιώδεις πολιτικές αντιπαραθέσεις μιας Βουλής, που συχνά θυμίζει πολιτική Βαβυλωνία, δεν παύει να λειτουργεί ως υπόδειγμα πολιτικού, που δεν χαρίζεται όχι μόνο σε αντιδημοκρατικές εκτροπές πολιτικών αντιπάλων, αλλά και συμμάχων. Αλλά με θαυμαστό ανδρισμό καταδικάζει προσωπικές, ανθρώπινες άλλωστε, πλάνες και αστοχίες.
«Ζητώ συγγνώμη γιατί συνήργησα στην ψευδαίσθηση των προεκλογικών υποσχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ», δήλωσε μόλις πριν από λίγα εικοσιτετράωρα για να διευκρινίσει ότι:
• «Βαφτίσαμε το κρέας ψάρι, με τη συμφωνία στο Eurogroup».
• «Δεν αλλάζεις την προηγούμενη κατάσταση, όταν μετονομάζεις την τρόικα σε θεσμούς».
• «Πέρασε περισσότερο από ένας μήνας και δεν καταργήσαμε με έναν νόμο την τρόικα».
Αλλά πώς αντέδρασαν οι κυβερνητικοί κύκλοι της Κουμουνδούρου στις παραπάνω αδιαμφισβήτητες αλήθειες του Γλέζου; Από το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον δόθηκε η πλήρης φυγομαχίας απάντηση: «Κάποιοι δεν έχουν πληροφορήσει σωστά τον Μαν. Γλέζο». Δηλαδή ο Μ.Γ. έπεσε θύμα ψευδούς πληροφόρησης; Δηλαδή τον περνάνε για αφελή; Ποιον; Τον Νέστορα της Ελληνικής Αριστεράς, τον τιμημένο με το Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας (1958), με το Χρυσό Μετάλλιο Ζολιό Κιουρί του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης (1959), με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν (1963), με τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Πατρών 1996 και του επίτιμου διδάκτορα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2001) και εκατοντάδες άλλες τιμητικές εγχώριες και ξένες διακρίσεις;
Μήπως με την ίδια περιφρονητική διάθεση δεν τον αντιμετώπισε ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν στις 27-10-2014 δήλωνε «αν βγούμε κυβέρνηση, με το bonus των 50 εδρών, θα προκηρύξουμε νέες εκλογές, αφού προηγουμένως καταργήσουμε αυτό  τον (σημ. συντ. καλπονοθευτικό) νόμο και πηγαίνοντας στην εκλογική μάχη με την απλή και άδολη αναλογική»;
Στις 27-10-2014 ο ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε στη δήλωση Γλέζου: «Οι δηλώσεις του δεν απηχούν τον εκλογικό (μας) σχεδιασμό».
Ο εστί μεθερμηνευόμενον:
• «Μας βολεύει ο καλπονοθευτικός νόμος του Προκόπη Παυλόπουλου για το bonus των 50 εδρών». Είναι άραγε τυχαίο και συμπτωματικό ότι η Κουμουνδούρου διέλυσε βιαίως το ειδύλλιο Αβραμόπουλου – Τσίπρα για την υποψηφιότητα του πρώτου στην Προεδρία της Δημοκρατίας, όταν για λόγους καθαρά εκλογομαγειρικούς προτιμήθηκε ο (Πάκης) Παυλόπουλος, που θέσπισε για την… “επάρατη Δεξιά” το bonus των 50 εδρών;
Επομένως, στο κεφαλαιώδες αυτό ζήτημα της λαϊκής ετυμηγορίας (“νωπή λαϊκή εντολή” κατά τον ΣΥΡΙΖΑ), κατά τι διαφέρει το κράτος της Δεξιάς από εκείνο του ΣΥΡΙΖΑ;
• Χωρίς το καλπονοθευτικό bonus των 50 εδρών ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχανε πανηγυρικά τη σημερινή τεχνητή πλειοψηφία και πιθανόν να συνοδοιπορούσε με το… “Κούγκι” του Πάνου Καμμένου, καταλήγοντας τελικά στον “χορό του Ζαλόγγου”.
• Ενα ακόμη δείγμα εντιμότητας και σεβασμού του Μανώλη Γλέζου προς την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού, μια αγόρευσή του στο Κοινοβούλιο αμέσως μετά τις εκλογές του 2012. Κατά την αγόρευσή του αυτή, η αίθουσα συνεδριάσεων ήταν εντελώς άδεια. Μιλούσε ενώπιον του προεδρεύοντος και των κλητήρων.
Οπότε ξεσπάθωσε καταγγέλλοντας ότι:
• Η πλειοψηφία των βουλευτών περιφρονεί το Κοινοβούλιο. Οι περισσότεροι ή βρίσκονται στο καφέ – μπαρ της Βουλής ή απουσιάζουν ή μετέχουν στις ακριβοπληρωμένες επιτροπές.
• Η συμμετοχή τους στις επιτροπές θα πρέπει να καλύπτεται μισθολογικά από τον μισθό τους και όχι από επιμίσθια…
Συνεχίζοντας το σημερινό μου σημείωμα δεν έχω παρά να παραλληλίσω την αξιοσημείωτη συμμετοχή του Μανώλη Γλέζου στο σημερινό ταραγμένο πολιτικό γίγνεσθαι, με τη συμμετοχή του Τζόρτζιο Ναπολιτάνο στην Προεδρία της Δημοκρατίας της Ιταλίας. Πλήρεις ημερών και αντιστασιακής δημοκρατικής δράσης και οι δύο τους.
Με μια και μόνη διαφορά: Οτι οι πολιτιστικά και ιστορικά πρωτεξάδελφοί μας Ιταλοί προώθησαν με γενική αποδοχή των πολιτικών τους δυνάμεων έναν εντιμότατο βετεράνο της Αριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί άραγε δεν επρότεινε τον Μανώλη Γλέζο για την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας; Τα συμπεράσματα ανήκουν στους αναγνώστες…
Κι μια φιλική παραίνεση προς όλα εκείνα τα στελέχη της κυβέρνησης που στηλίτευαν δημοσία κάθε εκφυλιστική εκτροπή της από τη δημοκρατική δεοντολογία, αλλά και τον ξεκάθαρο, χωρίς διγλωσσίες πολιτικό λόγο (Γλέζος, Σακοράφα, Μητρόπουλος, Κατρούγκαλος, Λαπαβίτσας, εκπρόσωποι Κομμουνιστής Τάσης του ΣΥΡΙΖΑ κ.ά.):
• Μη σας κλονίζουν οι “διαψεύσεις” των επιχειρημάτων σας από κομματικά ιερατεία της σεκταριστικής πολιτικής εσωστρέφειας. Συνεχίστε να εκφράζετε αβίαστα το περί δικαίου λαϊκό αίσθημα για το καλό της ίδιας της κυβέρνησης, αλλά προ πάντων, για το καλό της ελληνικής κοινωνίας, που σας ανέδειξε με την ψήφο της ως εκπροσώπους της Εθνικής Αντιπροσωπίας. Μη δολιχοδρομείτε. Μην αυτοαναιρείσθε!