Την Κυριακή βρέθηκα με αλλοδαπούς φίλους στο Κόκκινο Χωριό Αποκορώνου και στ’ αλήθεια ντράπηκα για την εικόνα μιας εξοχώς τουριστικής περιοχής κα με κατοίκους ξένους περισσότερους από τους ντόπιους.
Στα δύο – τρία σημεία όπου είναι τοποθετημένοι μερικοί κάδοι απορριμμάτων, αυτοί έχουν ξεχειλίσει από τα σκουπίδια και γύρω από αυτούς έχει γεμίσει ο χώρος από κάθε λογής απορρίμματα ακόμη και στρώματα. Και αυτό σε κεντρικά σημεία του χωριού. Φαίνεται ότι δεν γίνεται αποκομιδή σε σύντομα χρονικά διαστήματα και έτσι οι κάτοικοι αναγκάζονται να ρίχνουν τα σκουπίδια έξω από τους κάδους.
Αλλά και αυτά που έχουν σκορπιστεί έξω σπάνια μαζεύονται και μετά από ημέρες που βρίσκονται εκεί, ως αναφέρθηκε από κατοίκους του χωριού. Είναι κρίμα μια τόσο αναπτυσσόμενη περιοχή να δίδει εικόνα που δεν τιμά τον πολιτισμό μας.
Τελικά το πρόβλημα με τα σκουπίδια τείνει να γίνει καθημερινότητα και τρόπος ζωής. Δεν καταλαβαίνω όμως τι περιμένουμε να κερδίσουμε με αυτές τις εικόνες. Το μόνο που θα πετύχουμε είναι να μας “σηχαθούν” οι επισκέπτες μας, αλλοδαποί και Έλληνες και τότε “άντε γεια”. Μετά θα αρχίσουμε να παραπονιώμαστε ότι μας φταίει ποιος; Απάντηση θα μπορούν να δώσουν μόνο οι ιστορικοί και οι ψυχολόγοι του μέλλοντος που θα ασχοληθούν με το να προσπαθήσουν να ανακαλύψουν πως στην ευχή σκεφτόμασταν ή αν είμασταν σε θέση να σκεφτούμε. Πάντως στην παρούσα φάση αυτό που βλέπω να συμβαίνει είναι ότι θα παραδώσουμε στις επόμενες γεννιές, έναν απέραντο σκουπιδότοπο.