Τα φυτά χωρίζονται σε φυλλοβόλα και αειθαλή. Φυλλοβόλα ονομάζονται τα φυτά που ρίχνουν το φύλλωμά τους, συνήθως στη χειμερινή περίοδο.
Aειθαλή ονομάζονται αυτά που δεν ρίχνουν το φύλλωμά τους κατά τη διάρκεια όλου του χρόνου. Αν και όλα τα φυτά χάνουν και αλλάζουν τα φύλλα τους σταδιακά και καθ’ όλη την διάρκεια του έτους, τα φυλλοβόλα τα ρίχνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Το φθινόπωρο βλέπουμε τα φύλλα να κιτρινίζουν, να κοκκινίζουν και ύστερα να πέφτουν.
Συνήθως τα φυτά ρίχνουν το φύλλωμά τους το φθινόπωρο για να ετοιμασθούν για τον κρύο χειμώνα, όταν λιγοστεύουν το διαθέσιμο νερό και τις θρεπτικές ουσίες στο έδαφος, μειώνονται οι φωτεινές ώρες της ημέρας και η ένταση του φωτός οπότε τα φυτά σταματούν να κάνουν φωτοσύνθεση και εξοικονομούν την ενέργεια τους.
Στις μεσογειακές χώρες όμως τα αειθαλή φυτά είναι περισσότερα και πολλά φυλλοβόλα είδη ρίχνουν το φύλλωμά τους στις ξηρές και πολύ φωτεινές μέρες του καλοκαιριού αντί για το φθινόπωρο.
Τα φυλλοβόλα είδη χαρακτηρίζονται συνήθως από μεγάλα και πλατιά φύλλα και συναντώνται κυρίως στις εύκρατες περιοχές. Τα αειθαλή φυτά συναντώνται ιδιαίτερα σε θερμές περιοχές όπως τα τροπικά δάση, ή σε κρύες αλπικές περιοχές (για παράδειγμα τα κωνοφόρα δένδρα).
Γνωστά παραδείγματα φυλλοβόλων φυτών της Κρήτης είναι: ο Πλάτανος (Platanus orientalis), οι βελανιδιές (Quercus pubescens, Quercus macrolepis), η Συκιά (Ficus carica), η Καστανιά (Castanea sativa), η Καρυδιά (Juglans regia), η Αμυγδαλιά (Prunus dulcis) και η Ροδιά (Punica granatum), που ρίχνουν το φύλλωμά τους το φθινόπωρο – χειμώνα. Αλλά και διαφορετικά θαμνοειδή είδη της φρύγανας σαν: η Λαδανιά (Cistus spp.), το Ασπάλαθο (Calicotome villosa) και η Ευφορβία (Euphorbia dendroides), που ρίχνουν τα φύλλα τους κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών.
Τα αειθαλή φυτά είναι τα πιο χαρακτηριστικά της Μεσογειακής χλωρίδας και είναι για παράδειγμα: το Πεύκο (Pinus spp.), το Κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens), το Πουρνάρι (Quercus coccifera), η Ελιά (Olea europaea), η Χαρουπιά (Ceratonia siliqua), και η Αριά (Quercus ilex). Αλλά και πολλούς θάμνους της μακίας βλάστησης σαν: η Μυρτιά (Myrtus communis), η Δάφνη (Laurus nobilis) η Κουμαριά (Arbutus unedo) και ο Σκίνος (Pistacia lentiscus).
