Γιατί τόση αδιαφορία για τον τόπο μας;

Κύριε διευθυντά,
ως Χανιώτες περηφανευόμαστε πάντα για τον τόπο μας και τον διαφημίζουμε όπου βρεθούμε. Δυστυχώς όμως, στο διά ταύτα, όταν πρέπει να κάνουμε οι ίδιοι κάτι για να τον προστατέψουμε και να τον φροντίσουμε, συνήθως επικρατεί το πολύ ελληνικό «πού είναι το κράτος;» το οποίο είναι πλέον παγκοσμίως διάσημο για την «αποτελεσματικότητά του».
Αν και διαμένω μονίμως στο εξωτερικό τα τελευταία 10 χρόνια, επισκέπτομαι τακτικά τον τόπο μου και δυστυχώς κάθε φορά συναντώ εικόνες που με «πληγώνουν». Πρόσφατα, ένα πρωί, κατά τη βόλτα μας στο ενετικό λιμάνι με την οικογένειά μου, φθάσαμε μέχρι την αρχή του λιμενοβραχίονα, στο ύψος του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου. Βρισκόμαστε ήδη στο μέσο σχεδόν της τουριστικής σεζόν και στο σημείο περπατούσαν δεκάδες τουρίστες. Η θάλασσα είχε λογής-λογής σκουπίδια και πλαστικά που επέπλεαν. Είναι αμαρτία ένα τόσο όμορφο τοπίο, το στολίδι και το καμάρι του χανιώτικου τουρισμού να παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Λίγο αργότερα έθεσα το θέμα σε ένα επιχειρηματία που δραστηριοποιείται με κατάστημα υγειονομικού ενδιαφέροντος στην περιοχή. Μου απάντησε ότι έχει κάνει επανειλημένες κλήσεις στο Λιμενικό για το θέμα, το οποίο απάντησε ότι «δεν έχει βάρκα». Πρόσθεσε ότι έχει προσφερθεί να διαθέσει ίδια μέσα στο Λιμενικό, από τη στιγμή που διατείνονται ότι δεν έχουν τη δυνατότητα, χωρίς καμία ανταπόκριση.
Στα ελληνικά υπάρχει μία υπέροχη λέξη, χωρίς μετάφραση σε καμία από τις ξένες γλώσσες από αυτές που τουλάχιστον εγώ γνωρίζω: η λέξη φιλότιμο. Φαίνεται όμως ότι τη λέξη αυτή δεν τη γνωρίζουν ούτε οι αξιωματικοί του Λιμενικού, που ανέχονται να κόβουν βόλτες στο ενετικό λιμάνι και να αδιαφορούν για την εικόνα που παρουσιάζει ο τόπος μας. Από την άλλη δε θα αθωώσω εντελώς και τον επιχειρηματία με τον οποίο μίλησα. Φυσικά και δεν είναι υπεύθυνος να κάνει κάτι τέτοιο, όμως από τη στιγμή που διαθέτει τα μέσα και γνωρίζει το πρόβλημα γιατί δεν έχει ενεργήσει αυτοβούλως;
Θα ρωτήσει κανείς γιατί δεν αφαίρεσε τα σκουπίδια με μία απόχη; Εκείνος άλλωστε πρωτίστως πλήττεται από την εικόνα, κανείς δε θέλει να κάτσει να φάει ή να πιει κάτι με θέα σκουπίδια.
Επειδή δυστυχώς ξέρω ότι και να πάρω τηλέφωνο στο Λιμενικό δε θα ιδρώσει κανενός το αυτί, απευθύνομαι στην έγκριτη εφημερίδα μας, μήπως με αυτό τον τρόπο ευαισθητοποιηθεί κάποιος και δοθεί λύση στο πρόβλημα.
Γιάννης Καράλης