Σκέψεις… από μια εθελόντρια
Δευτέρα πρωί 29 του Ιούνη. Μετά από ένα δραματικό Σαββατοκύριακο που ήρθαν τα πάνω κάτω στη χώρα μας. Οδηγώ μέσα στην πόλη και παρατηρώ τις ουρές μπροστά στις τράπεζες, παρόλο που έχει ανακοινωθεί ότι είναι κλειστές, τις ουρές στα βενζινάδικα, τις ουρές και τον πανικό στα σούπερ μάρκετ και τα φαρμακεία.
Ακούω συμπολίτες να αναρωτιούνται για το αύριο καθώς το φάσμα της εξόδου από την ασφάλεια (;) της Ευρώπης και του ενιαίου της νομίσματος είναι πλέον πιο κοντά από ποτέ. Και ο καθένας μας λέει το μακρύ του και το κοντό του και πολιτικολογούμε και πλάθουμε θεωρίες και σενάρια για την επόμενη μέρα. Σκεφτόμαστε, ο ένας τα παιδιά του που μεγαλώνουν, που σπουδάζουν κι έχουν έξοδα, ο άλλος τους γερόντους που έχει στην κεφαλή του και που μετά μια ζωή σκληρής δουλειάς περίμεναν να απολαύσουν ήσυχα γεραθειά. Τη ζωή του την ίδια αναλογίζεται ο καθένας μας, που ξαφνικά βρίσκεται μπροστά σε καινούργια δεδομένα. Δεν είμαστε τέλεια και στην τωρινή μας κατάσταση, ειδικά τα πέντε τελευταία χρόνια της κρίσης, αλλά είχαμε συνηθίσει και είχαμε βρει τους τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα προβλήματά της. Τώρα, όλα φαίνεται να αλλάζουν. Μια νέα εποχή φαίνεται να ξεκινά. Μια εποχή που τα δεδομένα και τα όριά της δεν έχουν τεθεί ακόμα και δεν τα γνωρίζουμε. Μόνο τα ψυχανεμιζόμαστε. Γι’ αυτό και τα αντιμετωπίζουμε με φόβο και πολλές φορές με πανικό.
Δεν ξέρω τι θα γίνει τις επόμενες μέρες. Δεν ξέρω αν θα παραμείνουμε στην Ευρώπη ή στο ευρώ. Μα βλέπω τους συνανθρώπους γύρω μου σε αλλόφρονα πανικόβλητη κατάσταση και σκέφτομαι άλλες εποχές και άλλους ανθρώπους. Σκέφτομαι τη γυναίκα του ’40 που έμεινε στο σπίτι να ζήσει και να μεγαλώσει πέντε έξι μωροκόπελα την ώρα που ο άντρας της πολεμούσε και χανόταν στη μάχη. Κι όλη μέρα έκανε τις αγροτικές δουλειές και το βράδυ γύριζε σπίτι να μαγειρέψει και να κοιμίσει τα παιδιά της. Τους ανθρώπους της προσφυγιάς που ξεσπιτώθηκαν με τα ρούχα που φορούσαν κι ήρθαν και ρίζωσαν σε τόπους εγκαταλελειμμένους. Ζορίστηκαν μα τα κατάφεραν. Αναλογίζομαι ότι εκείνο που έχει σημασία πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος. Αν είμαστε γεροί, θα αγωνιστούμε και θα τα καταφέρουμε. Εχουμε περάσει κι άλλες παρόμοιες καταστάσεις και τα έχουμε βγάλει πέρα. Τα έχουμε καταφέρει.
Ακούω συνέχεια γύρω μου να λένε πως οι σημερινοί είμαστε άλλοι άνθρωποι, καλομαθημένοι, σε σχέση με τους παλαιούς τους σκληραγωγημένους και πως εμείς είμαστε μαθημένοι μόνο στα εύκολα. «Το αγώι ξυπνά τον αγωγιάτη» λέει η παροιμία.
Προσωπικά έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στον άνθρωπο. Πιστεύω ότι μπορεί να επιβιώσει σε πολύ δύσκολες καταστάσεις.
Και έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στις δυνατότητες και τις ικανότητες της φυλής μας. Πιστεύω ότι ο καθένας μας κρύβει μέσα του έναν πολυμήχανο Οδυσσέα που καταφέρνει να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να επιτύχει τον στόχο του.
Γι’ αυτό θεωρώ ότι δεν είναι ώρα για φόβο. Ό,τι και νάρθει θα το αντιμετωπίσουμε. Εξ άλλου τα τελευταία χρόνια της κρίσης ζήσαμε πολύ άσχημα πράγματα. Θανάτους, ανεργία, μετανάστευση. Τα καινούργια θα είναι χειρότερα από αυτά; Αλλά και χειρότερα να είναι, μη σκιάζεστε. Θα τα καταφέρουμε. Θα βρούμε τρόπο και λύσεις. Φτάνει νάμαστε καλά. Και νάχουμε αλληλεγγύη ο ένας για τον άλλο. Ενωμένοι πάντα τα καταφέρνουμε και μεγαλουργούμε. Εξ άλλου το λέει και ο μύθος. Τη βέργα μια – μια μπορεί να τη σπάσεις εύκολα. Το δεμάτι τις βέργες όμως ούτε ο Ηρακλής ο ίδιος δεν μπορεί να τις κομματιάσει.
Μπεμπ. Α.
Οι Γιατροί του Κόσμου, παράρτημα Χανίων, έπειτα από πρόσκληση που έλαβαν από την Αθλητική Λέσχη Αυτοκινήτου Χανίων παρευρέθησαν στο RallySprint Βαντές – Γερω-Λάκκος την Κυριακή 28 Ιουνίου.
Ο αγώνας περιελάμβανε τρία αγωνιστικά σκέλη, στη διαδρομή των 11,8 χιλιομέτρων, τη στιγμή που το συνολικό μήκος του αγώνα είναι 35,4 χιλιόμετρα και η ώρα εκκίνησης του πρώτου αγωνιστικού αυτοκινήτου είχε οριστεί για τις 11 του πρωινού της Κυριακής 28 Ιουνίου.
Κατά τη διάρκεια της απονομής η οποία πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του χορηγού ΔΟΜΙΚΗΣ ΧΑΝΙΩΝ θέση Ασύρματος, Κόμβος Μουρνιών, οι Γιατροί του Κόσμου βράβευσαν μία κατηγορία νικητών.
Στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας φιλοξενήθηκε και φέτος το 10 αντιρατσιστικό φεστιβάλ της πόλης μας το Σαββατοκύριακο 27 και 28 Ιουνίου.
Μια καθιερωμένη γιορτή ενάντια στον ρατσισμό, στην ξενοφοβία, μια γιορτή αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον μετανάστη.
Πολλά και ενδιαφέροντα τα δρώμενα, οι συζητήσεις, οι αναλύσεις, οι παραστάσεις που πέρα από τον ενημερωτικό ρόλο κυρίως για τα γεγονότα όπως εξελίχτηκαν τις τελευταίες ημέρες ανέδειξαν και μια πτυχή σκεπτικισμού και προβληματισμού.
Η διάθεση και το μεράκι των διοργανωτών δεν υστερούσε των προηγούμενων φεστιβάλ, αλλά δεν κατάφερε να προσεγγίσει τη διάθεση των συμπολιτών μας οι οποίοι τρομαγμένοι, μουδιασμένοι από τα γεγονότα της ελληνικής επικαιρότητας φάνηκε να βάζουν σε δεύτερη μοίρα την κάθε διάθεση αλληλεγγύης και συμπαράστασης.
Για πρώτη φορά είδα την απουσία φορέων που έχουν ταχτεί κατά των διακρίσεων, οι άδειοι από έμψυχο και άψυχο υλικό και αφίσες πάγκοι έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα ανησυχίας και προβληματισμού. Η μεγαλύτερη όμως αποχή ήταν απουσία των μεταναστών. Οι ίδιοι οι μετανάστες γύρισαν τη πλάτη σε δρώμενα που γεννήθηκαν από την ιδέα της συνύπαρξης, της συμπόρευσης των λαών, της δικαιοσύνης, της καταπολέμησης του ρατσισμού και της ξενοφοβία και είναι ένα γεγονός που πρέπει να μας προβληματίσει …Θα πρέπει να πείσουμε το μετανάστη για τις προθέσεις μας, για τις ιδέες μας και τις πρακτικές που θα ακολουθήσουμε όσο αφορά τη μετανάστευση αλλά κυρίως όσο αφορά τη αντιμετώπιση των προβλημάτων τους με σεβασμό και τη διασφάλιση της αξιοπρέπειάς τους.
Ε.Μ.
Tα στατιστικά ιατρείου από 22 έως και 26 Ιουνίου είναι:
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 26
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 10
ΑΛΒΑΝΙΑ 9
ΣΥΡΙΑ 5
ΜΑΡΟΚΟ 4
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 2
ΝΙΓΗΡΙΑ 2
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 2
ΛΟΥΞΕΜΒΟΥΡΓΟ 2
ΙΡΑΝ 1
ΟΥΚΡΑΝΙΑ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΣΥΝΟΛΟ 65
