Σκέψεις… από μια εθελόντρια
Τις βδομάδες που πέρασαν εξασκηθήκαμε όλοι μας σε ένα καινούργιο άθλημα. Στημένοι σε ουρά έξω από τις τράπεζες μαθητεύσαμε στην υπομονή και στην αβεβαιότητα. Είχαμε παρ’ όλα αυτά το κουράγιο να διακωμωδούμε την κατάσταση και να αυτοσαρκαζόμαστε. Τι δεν ακούστηκε σ’ αυτές τις ουρές -μαζί με ελάχιστες, νομίζω, θυμωμένες φωνές. Μέχρι που ο θυμόσοφος της παρέας αποποιήθηκε τα κέρδη από το τυχερό παιχνίδι που έπαιξε πριν λίγη ώρα:
– Συμπλήρωσα ένα δελτίο τυχερού παιχνιδιού και τα κέρδη του πρώτου, είναι τεσσεράμισι εκατομμύρια ευρώ. Αν είναι να τα σηκώνω από το μηχάνημα πενηντάρικο – πενηντάρικο, θα ποθάνω πριν τα εισπράξω. Όϊ, δεν τα θέλω. Ας τα κερδίσει κιανείς άλλος τυχερός.
Κι άλλες φορές είδα να πιάνουν κουβεντούλα επί παντός επιστητού, άνθρωποι άγνωστοι μεταξύ τους, διαφορετικών ηλικιών και πεποιθήσεων. Και παρά τους όποιους προβληματισμούς μου, χαιρόμουν για τον χαρακτήρα που επιδείκνυε ο λαός μου και οι συντοπίτες μου.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο της διαπραγμάτευσης(!) είναι αλήθεια ότι έπιανες στον αέρα μια ανησυχία. Ήταν βλέπεις κι αυτή η συμφωνία που δεν έλεγε να υπογραφεί κι όλοι στο πίσω μέρος του μυαλού μας κάναμε σκέψεις για την επόμενη μέρα. Τότε κυκλοφόρησε και η είδηση ότι σε περίπτωση χρεοκοπίας η Ευρώπη ήταν έτοιμη να μας στείλει ανθρωπιστική βοήθεια. Τι λέτε καλέ. Τι καλοί άνθρωποι! δεν τους νοιάζει να στείλουν βοήθεια πολλών εκατομμυρίων. Το θεωρούν και υποχρέωσή τους. Η γενναιοδωρία τους όμως δεν φτάνει ώστε να μας δώσουν τα λεφτά αυτά για να μην χρεοκοπήσουμε και να μην χρειαστούμε την ανθρωπιστική βοήθεια.
Ηρθε η Δευτέρα και τα νέα κυκλοφόρησαν γρήγορα. Η συμφωνία έκλεισε, εν τέλει. Και μετά την πρώτη αντίδραση, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε …. τον λογαριασμό. Γιατί βέβαια οι αγαπημένοι μας φίλοι δεν βλέπουν την ώρα να βάλουν το χέρι τους μέσα στο βάζο με το μέλι. Δεν βλέπουν την ώρα να εκποιήσουν τα ασημικά της χώρας. Κι ας κόπτονται πως όλα αυτά τα κάνουν για το καλό μας. Τα κάνουν τάχαμου, για να μας σώσουν. Και σκέφτομαι τις δύσκολες μέρες που έρχονται. Όπου τίποτα δεν είναι βέβαιο και αμετακίνητο. Που τα κερδισμένα τα παλιά βρίσκονται πάλι υπό αμφισβήτηση και όλα πρέπει να ξανακερδηθούν από την αρχή. Τα μέτρα αυτά είναι αναγκαία, μας λένε. Η Ελληνική οικονομία πρέπει ν’ αλλάξει. Πρέπει να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Γιατί τώρα εγώ, έχω την εντύπωση ότι με αυτόν τον βίαιο οικονομίστικο τρόπο όπου όλα αποτιμώνται με αριθμούς και ο ανθρώπινος παράγοντας δεν λαμβάνεται υπόψιν, τίποτα δεν θα αλλάξει και τίποτα δεν θα καλυτερέψει;
Είμαι στενοχωρημένη και προβληματισμένη. Μετά τόσους αιώνες εξέλιξης (;) του ανθρώπινου πολιτισμού, οι δυνατοί εξακολουθούν να είναι το ίδιο ανθρωποφάγοι και ανελέητοι με τους αδύναμους.
Είμαι θλιμμένη που η χώρα μου ακούστηκε και πάλι σε όλη την οικουμένη, όχι θαυμαστικά αλλά υποτιμητικά. Που η χώρα μου χρησιμοποιήθηκε σαν πειραματόζωο και σαν παράδειγμα κακού παιδιού που τιμωρείται για τις αταξίες του. Δεν μας αξίζει νομίζω.
Δεν θέλω οι νέοι μας να αισθάνονται ότι η πατρίδα αυτή είναι η κακούργα μητριά που τα διώχνει και όχι η στοργική μάνα που θα θρέψει και θα αναδείξει τις ικανότητες και τα προσόντα τους. Δεν θέλω να ξοδεύουν τις δυνατότητές τους σε ξένες θετές πατρίδες. Δεν θέλω οι γεροντότεροι που μια ζωή δούλευαν για να έχουν εξασφαλισμένα γεραθειά να σβήνουν στην ανασφάλεια της ανέχειας ή μιας μίζερης σύνταξης που δεν φτάνει ούτε για τα φάρμακά τους. Δεν θέλω οι μεσήλικες, οι προστάτες και τα στηρίγματα της κάθε οικογένειας, να μένουν άνεργοι και απελπισμένοι.
Ελπίζω στην συμπαράσταση των λαών. Όχι των κυβερνήσεων, μα των απλών καθημερινών ανθρώπων που κάνουν την αλληλεγγύη πράξη και δείχνουν εν τέλει το μέγεθος του καθενός μας.
Κι αναλογίζομαι ότι όποιος έχει πέσει μια φορά και έχει σηκωθεί μπορεί να το κάνει και δεύτερη. Και τρίτη και τέταρτη. Όσες φορές κι αν χρειαστεί.
Ναι, έχει πολύ πόνο και κόπο να πετύχεις την ανόρθωση. Και πολλές θυσίες χρειάζονται. Όμως πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη των ανθρώπων. Στη δύναμη και την ευστροφία της φυλής μας. Κι όσο κιαν πονέσουμε κι αν ματώσουμε θα τα καταφέρουμε να σταθούμε και πάλι στα πόδια μας.
Μέχρι κι ο ποιητής συνηγορεί:
*«Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε
Όμως ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος».
Α. Μπεμπ.
*από τα Μικρά ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου
Την Παρασκευή 17 Ιουλίου το πρωί, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου, συναντήθηκαν οι φορείς που δραστηριοποιούνται στη διάσωση, υποδοχή, διαμονή των μεταναστών.
Οι εκπρόσωποι των φορέων επεσήμαναν τα προβλήματα και τις ανάγκες που έχουν διαπιστώσει μέσα από την εμπειρία τους υπηρετώντας το ευαίσθητο και πολύπλοκο κομμάτι της μετανάστευσης.
Σε ένα κλίμα απόλυτης συνεννόησης και κατανόησης έγινε αντιληπτό από όλους τους φορείς, πως η συνεργασία όλων εμπλεκομένων ομάδων, είναι θεμελιώδες στοιχείο για μια επιτυχή αντιμετώπιση διαχείρισης μαζικής προσέλευσης μεταναστών.
Oι εθελοντές τμήματος Χανίων προσφέροντας ιατρικές υπηρεσίες κάθε φορά που μετανάστες βρίσκονται στην πόλη μας έχουν πλέον πιο ξεκάθαρη άποψη για τα προβλήματα και τις ανάγκες που προκύπτουν και ποιες θα πρέπει να είναι οι ενέργειες που θα επιφέρουν βελτίωση συνθηκών φιλοξενίας των ίδιων μεταναστών, αλλά και να διασφαλίζουν ασφάλεια στους εθελοντές των εμπλεκομένων φορέων και αυτή ήταν η εισήγηση και τοποθέτηση μας θέτοντας την ανάγκη εύρεσης στέγης και τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας ως μείζονα ζητήματα…
Από την πρόσφατη εμπειρία, έχουμε διαπιστώσει πως οι χώροι συγκέντρωσης και παραμονής στους οποίους το κράτος στεγάζει τα άτομα αυτά δεν παρέχουν τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής τόσο προς τα άτομα αυτά όσο και ως προς την ασφάλεια των ίδιων των εθελοντών που προσφέρουν ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες και πρέπει να βρεθεί λύση πριν βρεθούμε μπροστά στη επόμενη άφιξη μεταναστών. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για να διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους εκατοντάδες μετανάστες που βρίσκουν καταφύγιο πολλές φορές από ανάγκη και όχι από επιλογή στη πόλη μας.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως οι μετανάστες έχουν φύγει από τις πατρίδες τους λόγω φόβου δίωξης για πολιτικούς, θρησκευτικούς και λοιπούς λόγους και εισέρχονται σε ευρωπαϊκά εδάφη προκειμένου να ζήσουν με ασφάλεια.
Ε.Μ.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε δημόσια το σύνολο των φορέων που με οποιονδήποτε τρόπο συνδράμουν στο καθημερινό μας έργο για την ανακούφιση των προσφύγων. Υπατη Αρμοστία, Μετάδραση, Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, “Αγκαλιά” και Παπαστρατής Δήμου, Ε.Ο.Δ., Ζωή Λειβαδίτου, Δήμος Λέσβου, Βοστάνειο Νοσοκομείο Μυτιλήνης, Φαρμακευτικός Σύλλογος Λέσβου, Δίκτυο Κοινοτήτων Λέσβου κ.ά. Μα περισσότερο να ευχαριστήσουμε τους ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ πολίτες της Λέσβου και άλλων περιοχών, ανώνυμους και επώνυμους, που καθημερινά δίνουν το δικό τους αγώνα είτε στο κέντρο πρώτης υποδοχής είτε σε άλλα σημεία για την υποστήριξη των προσφύγων. Όλοι μαζί μπορούμε να προσφέρουμε περισσότερα και να ανακουφίσουμε τους πρόσφυγες και τη Λέσβο από τη δύσκολη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα.
Τα στατιστικά ιατρείου από 13 Ιουλίου
έως και 17 Ιουλίου είναι
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 25
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 12
ΑΛΒΑΝΙΑ 3
ΜΑΡΟΚΟ 2
ΣΥΡΙΑ 2
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 2
ΣΟΥΗΔΙΑ 2
ΙΡΛΑΝΔΙΑ 2
ΑΓΓΛΙΑ 2
ΓΕΩΡΓΙΑ 1
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 54
Δράσεις που αξίζει να δημοσιοποιούμε και να υποστηρίζουμε…
