Το να έλθει μια μέρα και να αδυνατείς να θυμηθείς ακόμη και το όνομά σου, την ίδια σου τη ζωή, τις επιλογές σου, την οικογένειά σου είναι από τα πλέον οδυνηρά γεγονότα που σου επιφυλάσσει η ίδια η ζωή. Μια πραγματικότητα που δοκιμάζει την οικογένεια, τους συγγενείς και δυστυχώς με μηδαμινές ελπίδες βελτίωσης…
Το παρακάτω κείμενο, γραμμένο από τη φίλη και εθελόντρια, είναι αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ζουν και παλεύουν με αυτή τη νόσο…
Συμβουλές προς συμπάσχοντες
– Και πρόσεχε! Οι φροντιστές ατόμων με Αλτσχάιμερ, κινδυνεύουν ν’ αρρωστήσουν κι αυτοί. Σύμφωνα με τις στατιστικές παθαίνουν διάφορα και συχνά πεθαίνουν πιο πρώτα από τους ασθενείς τους. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να μην ασχολείται μόνο ένας με τον άρρωστο. Είναι πολύ μεγάλο το βάρος για να το σηκώσει κανείς μοναχός του.
Αυτά είπε φεύγοντας από το σπίτι ο γιατρός που διέγνωσε πρώτος την άνοια που χτύπησε την πόρτα μας πριν κάμποσο καιρό.
Μα είχα κάνει, ήδη, τις διαπιστώσεις μου. Είχα αντιληφθεί τα παρεπόμενα μιας πολύ σκληρής ασθένειας. Την κατάθλιψη, τα νεύρα, τις ενοχές, τον θυμό, τη μοναξιά και όλα αυτά που αναφέρονται στα φυλλάδια που κυκλοφορούν για τη νόσο με το όνομα του Γερμανού γιατρού που την περιέγραψε. Και που τα τελευταία χρόνια κάνει ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία της σ’ όλη την κοινωνία. Τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Από κείνη την πρώτη φορά που επιβεβαιώθηκε πέραν πάσης αμφιβολίας, αυτό που μέχρι τότε ψυχανεμιζόμαστε, έχει περάσει αρκετός καιρός. Θυμάμαι αυτές τις πρώτες μέρες. Το έβλεπα ότι ο άνθρωπός μου δεν είναι καλά. Ομως δεν ήθελα να το πιστέψω. Στην αρχή νόμιζα ότι όλα αυτά τα απίθανα, τα κουφά της συμπεριφοράς του, τα έκανε επίτηδες. Και θύμωνα μαζί του. Και έπαιρνα το πράγμα προσωπικά. Με τον καιρό αντιλήφθηκα πως όχι, τίποτα δεν ήταν εξεπιτούτου. Τίποτα δεν ήταν για να εκνευρίσει εμένα ειδικά. Ό,τι έκανε δεν το έκανε επειδή έτσι το σκέφτηκε ή έτσι το μελέτησε. Ίσα – ίσα. Όλα αυτά γίνονταν επειδή στο μυαλό του είχαν σβήσει τα πάντα. Μνήμη, λογική, γνώσεις, συνήθειες.
Από αυτές τις πρώτες ημέρες θυμάμαι την απέραντη επιθυμία μου να ξαναγίνουν τα πράγματα όπως πρώτα. Το ήθελα, το επιθυμούσα πάρα πολύ, το παρακαλούσα. Μα τίποτα δεν άλλαζε. Θυμάμαι την ελπίδα μου να γίνουν όλα όπως πριν. «Παρελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο». Όμως όλα ήταν εκεί. Τίποτα δεν έγινε όπως παλιά. Παρέμεναν όσο άσχημα ήταν.
Νομίζω, το πρώτο μάθημα ήταν αυτό. Όσο και να θέλεις και να παρακαλείς η αρρώστια είναι εκεί. Ο άνθρωπός σου είναι ζωντανός• μα και δεν είναι. Γιατί ότι τον έδενε μαζί σου, μαζί με τους υπόλοιπους, έχει πια σβήσει. Δεν μπορεί να συζητήσει, δεν μπορεί να θυμηθεί, δεν μπορεί να μοιραστεί πράγματα. Όλη η μέχρι τώρα ζωή του εξαφανίζεται. Και συ δεν μπορείς να κάνεις τίποτε άλλο, παρά να το αποδεχτείς. Όσο και να σε πονάει αυτό. Όσο και να σε θλίβει, γεγονός είναι, πως το μπεντένι που μέχρι τα χθες ακουμπούσες κι έπαιρνες φόρα, χάθηκε.
Και μετά είναι ο θυμός. Με θυμάμαι να φωνάζω στον άρρωστό μου.
– Γιατί μου το κάνεις αυτό; το κάνεις επίτηδες;
Το κατάλαβα κάποια στιγμή, όχι αμέσως είναι αλήθεια. Όχι, δεν μου το έκανε επίτηδες. Η αρρώστια το έκανε. Δεύτερο μάθημα αυτό.
Κι άλλα κι άλλα. Πάνω που λες πως έμαθες την κατάσταση και τη συνήθισες δώστου κι η αρρώστια κάνει ένα βήμα παραπέρα και χειροτερεύει. Άντε να μάθεις και να προσαρμοστείς στα νέα δεδομένα. Τρέχεις να τη φτάσεις• μα πάντα σε ξεπερνά.
Και πόσα άλλα πράγματα πρέπει να αντιμετωπιστούν πέρα από την προσωπική φροντίδα του ίδιου του ασθενή. Θέματα οικονομικά, νομικά… και μέσα στη δίνη του κυκλώνα, ο φροντιστής πρέπει να έρθει ενώπιος ενωπίω και με τα δικά του αισθήματα απώλειας, κατάθλιψης, μοναξιάς…
Πολλά πονούν, σ’ αυτήν την παλιοαρρώστια. Η παρουσία του ανθρώπου σου που είναι εκεί• κι όμως δεν είναι. Μιλάς, ρωτάς, υπενθυμίζεις, και απάντηση δεν παίρνεις. Χαϊδεύεις, αγγίζεις, αγαπάς και εισπράττεις βλέμματα απορημένα, ξαφνιασμένα, άδεια από συναισθήματα. Θέλεις τον άνθρωπό σου να μιλήσεις, να μοιραστείς, να θυμώσεις, να επικοινωνήσεις εν τέλει κι έχεις απέναντί σου έναν ανθρώπινο σάκο με τη μορφή του αγαπημένου σου που τρώει, κοιμάται και χρησιμοποιεί την τουαλέτα.
Οι ειδικοί μας λένε, πως είμαστε τυχεροί. Η περίπτωσή μας είναι από τις καλύτερες. Ο άνθρωπός μας αρρώστησε σε μεγάλη ηλικία. Και δεν μας φεύγει από το σπίτι• δεν μας βρίζει, δεν μας δέρνει. Δεν πιάνει ένα μαχαίρι, να κυνηγήσει στο πρόσωπό μας τους φανταστικούς εχθρούς των παραισθήσεων που γεννά η αρρώστια.
Όλα αυτά πέρασαν από το μυαλό μου σαν άκουσα για μια φίλη που βασανίζεται τελευταία από έναν δικό της, αιχμάλωτο της ίδιας αρρώστιας που πλήττει ολοένα και περισσότερους, ολοένα και νεώτερους ανθρώπους στην εποχή μας.
Αναλογίζομαι με θλίψη τους αρρώστους.
Συμπάσχω με τους φροντιστές τους.
Στέλνω σε όλους –και στον εαυτό μου- μια προσευχή:
«Θεέ μου, βοήθησέ με να αλλάξω αυτό που μπορώ,
να αποδεχτώ εκείνο που δεν αλλάζει και,
δώσ’ μου τη δύναμη να διακρίνω τη διαφορά ανάμεσά τους».
Μπεμπ. Α.
Γραμμένο με την ευκαιρία της 21ης Σεπτεμβρίου Παγκόσμιας Ημέρας Αλτσχάιμερ.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
O αθλητισμός στο πλευρό
των αδυνάτων,
των αστέγων, των μεταναστών
O διεθνούς φήμης αθλητής και ολυμπιονίκης της Πυγμαχίας Amir Khan, μετά από επικοινωνία με τους ΓτΚ παραβρέθηκε με τον πρόεδρο της οργάνωσης Νικήτα Κανάκη, στον καταυλισμό προσφύγων στον Ελαιώνα για να συνοδεύσει ένα τμήμα της ανθρωπιστικής βοήθειας που έχει αποστείλει η οργάνωση pennyappeal.org από την Αγγλία στην Ελλάδα.
ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ (ΓτΚ)
Δράσεις των Γιατρών του Κόσμου…
Τα μαθήματα ελληνικών για τις φιλοξενούμενες μητέρες στο Κέντρο Υποδοχής Ευάλωτων Αιτούντων Άσυλο των ΓτΚ ξεκίνησαν από την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.
Η εθελόντρια της ΕΣΠ – Πυξίδας πραγματοποιεί 2 φορές σε εβδομαδιαία βάση τα μαθήματα ελληνικών στο πλαίσιο του προγράμματος S.O.A.M., από το Διαπολιτισμικό Κέντρο «ΠΥΞΙΔΑ» / ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.
***Το Έργο χρηματοδοτείται από τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (Ισλανδία, Λιχτενστάιν, Νορβηγία), μέσω του ΔΟΜ, διαχειριστική Αρχή του προγράμματος SOAM.
Τα στατιστικά ιατρείου
από 14 έως 18 Σεπτεμβρίου είναι:
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 34
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 15
ΑΛΒΑΝΙΑ 12
ΜΑΡΟΚΟ 5
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 4
ΠΟΛΩΝΙΑ 2
ΣΥΡΙΑ 1
ΣΟΥΗΔΙΑ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 1
ΣΕΡΒΙΑ 1
ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ 1
ΙΟΡΔΑΝΙΑ 1
ΣΥΝΟΛΟ 79
