Σκέψεις… από μια εθελόντρια
Ξεκίνησε, λέει, και φέτος ο Άι-Βασίλης για το συνηθισμένο ετήσιο ταξίδι του ανά τον κόσμο. Για να μοιράσει στα παιδιά όλης της γης δώρα και καλούδια. Μόνο που τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς όπως τα περίμενε. Εκεί προς την ανατολή τα παιδιά -όσα ζούσαν ακόμα- δεν είχαν σπίτια για να τον περιμένουν. Χαλάσματα είχαν γίνει οι ωραίες τους πόλεις. Σωροί με πέτρες και ξύλα. Όσα κυκλοφορούσαν ακόμα είχαν ξεσκισμένα ματωμένα ρούχα και έτρεχαν για ν’ αποφύγουν τις βόμβες και τους πυροβολισμούς. Τα περισσότερα όμως τα βρήκε σε υποτυπώδη μισογκρεμισμένα κτίσματα που κάποτε ήταν νοσοκομεία. Εκεί ξαπλωμένα πονεμένα, να μην καταλαβαίνουν τι τους έχει συμβεί, κάποια χωρίς μέλη, κάποια άλλα μόνα τους χωρίς συγγενείς. Εδώ πιο κοντά μας τα βρήκε σε καταυλισμούς της κακιάς ώρας να τουρτουρίζουν και να πεινάνε. Πολλές φορές να τους κακομιλάνε τα άλλα παιδιά του τόπου και να μην θέλουν να παίξουν και να πάνε σχολείο μαζί τους. Πιο χαμηλά στον χάρτη του κόσμου, βρήκε τα παιδιά χωρίς ρούχα και παπούτσια. Να περπατάνε ώρες ατέλειωτες για να μεταφέρουν σε ένα στραπατσαρισμένο πλαστικό λίγο βρώμικο νερό για την οικογένεια, μια και τα χωριά τους δεν διαθέτουν τρεχούμενο καθαρό νερό (στην καλύτερη των περιπτώσεων να έχει η ευρύτερη περιοχή ένα πηγάδι ή μια αντλία). Άρρωστα από φονικές ασθένειες που δεν έχουν τα μέσα να τις αντιμετωπίσουν. Σε όλο τον κόσμο βρήκε παιδιά δυστυχισμένα. Έρμαια των καταστάσεων που εξυπηρετούν κάθε φορά στη χώρα τους, οι ανάγκες και οι προτεραιότητες των εκάστοτε δυνατών της γης. Αλλού δουλεύουν από πολύ μικρή ηλικία, ατέλειωτες κακοπληρωμένες ώρες. Αλλού τα κάνουν στρατιώτες. Αλλού τα πουλούν σε πλούσιους ανά τον κόσμο που τα χρησιμοποιούν σαν εφήμερα σκεύη ηδονής. Κι εδώ σε μας στην Ελλάδα της κρίσης, πόσα παιδιά δεν βρήκε ο Άγιος με άνεργους γονείς. Να μην υπάρχει στο τραπέζι τους ούτε μια φέτα ψωμί. Πόσα δεν βρήκε να είναι υποχρεωμένα να σταματήσουν το σχολειό για να βοηθήσουν την οικογένεια. Μα ακόμα και στα πολιτισμένα κράτη βρήκε φέτος ο Άι Βασίλης πονεμένα παιδιά. Παιδιά που θα κάνουν φέτος γιορτές χωρίς τους γονείς τους γιατί είναι είτε νεκροί είτε στα νοσοκομεία. Βλέπετε η τρομοκρατία δεν γνωρίζει σύνορα. Τα σκέφτομαι όλα αυτά και σκοτεινιάζει η χαρά της γιορτής. Μα το χειρότερο είναι άλλο. Το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά τα άσχημα, τα απάνθρωπα γίνονται πάνω στη γη από γενέσεως κόσμου. Οι δυνατοί έχουν τον τρόπο συνήθως να επιβάλλουν τα δίκια τους σε βάρος των αδυνάτων. Και ποτέ δεν σκοτίζονται για τις επιπτώσεις των “θέλω” τους στους υπόλοιπους Κι αναλογίζομαι αν θα μπορούσε να κάνει κάτι ο Άι Βασίλης για να γίνει τούτος δω ο κόσμος καλύτερος. Και μετά σκέφτομαι πως μόνο μέσα από τις πράξεις μας μπορεί κάτι να διορθωθεί. (Όχι των δυνατών και των ισχυρών που το μόνο που τους νοιάζει είναι πως θα αυγατίσουν τις τράπεζες και τις παραδοσάκουλές τους. Και πως θα αποκτήσουν μεγαλύτερη πυγμή και εξουσία πάνω στους αδύνατους). Για τις πράξεις τις δικές μας, εμάς των απλών και καθημερινών ανθρώπων, εννοώ. Όταν αποφασίσουμε να σηκωθούμε από τον καναπέ και βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει. Και θυμηθούμε κουβέντες και σκέψεις παλαιϊνές. Και κλείσωμε το χαζοκούτι που κανονίζει σήμερα πώς και τί θα σκεφτούμε και θα πράξουμε. Και αποκτήσωμε δικό μας ανεπηρέαστο λόγο. Και βάλωμε και την καρδιά στη μέση… τότε θαρρώ πως θα τα καταφέρουμε να κάνουμε ένα χαρμάνι αχτύπητο. Τέτοιο που να μην χρειαζόμαστε τον Άι Βασίλη κάθε χρόνο. Γιατί θα γινόμαστε εμείς με τον τρόπο μας και τη συμπεριφορά μας Άγιοι Βασίληδες κάθε μέρα.
Μπεμπλιδάκη Αγγελική
Ο Χειμώνας έφτασε. Πρέπει να δράσουμε τώρα
Ολοένα και μεγαλύτερος ο κίνδυνος για την υγεία των προσφύγων στα κέντρα φιλοξενίας
Οι Γιατροί του Κόσμου (ΓτΚ), η διεθνής ιατρική, ανθρωπιστική Μη Κυβερνητική Οργάνωση, εγείρει προβληματισμούς σχετικά με τους κινδύνους που θέτει η κατακόρυφη πτώση της θερμοκρασίας για την υγεία των προσφύγων που βρίσκονται στα κέντρα φιλοξενίας στην Ελλάδα. Οι ΓτΚ καλούν την Ε.Ε., τα Ηνωμένα Έθνη και την Ελληνική κυβέρνηση να συνεχίσουν να καταβάλλουν προσπάθειες ώστε να απομακρύνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τους ανθρώπους αυτούς από το κρύο. Παράλληλα, καλούν τα Ευρωπαϊκά κράτη να φανούν αντάξια των περιστάσεων και να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στους ανθρώπους αυτούς παρέχοντας τους ένα αξιοπρεπές μέρος για να ζήσουν. Τις τελευταίες τρεις εβδομάδες, η πτώση της θερμοκρασίας κατά τη διάρκεια της νύχτας στα κέντρα φιλοξενίας όπου εργαζόμαστε είναι κατακόρυφη. Σε κάποια κέντρα φιλοξενίας στο βόρειο τμήμα της χώρας έχουν σημειωθεί θερμοκρασίες από -7˚ έως και -4˚, ενώ προβλέπεται ραγδαία επιδείνωση του καιρού σε ολόκληρη τη χώρα καθώς ο χειμώνας πλησιάζει. Οι θερμοκρασίες αυτές θα ήταν ήδη πολύ χαμηλές για όλους εκείνους που ζουν σε σπίτια, πόσο μάλλον για άνδρες, γυναίκες και παιδιά κοιμούνται σε σκηνές, σε κέντρα φιλοξενίας χωρίς θέρμανση, και με ανεπαρκή -συχνά μάλιστα μη διαθέσιμη- παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Κάτι τέτοιο σημαίνει ότι ακόμα κι οι λίγοι τυχεροί, που διαθέτουν θερμαντικά σώματα, δεν μπορούν να ζεσταθούν για πολύ. Οι επιπτώσεις της κατάστασης αυτής τώρα που ο χειμώνας έφτασε είναι πλέον ξεκάθαρες. «Τους δύο τελευταίους μήνες, έχουμε ήδη δει περισσότερα παιδιά και ηλικιωμένους ανθρώπους με αναπνευστικές λοιμώξεις λόγω της έκθεσής τους στο κρύο και την υγρασία. Η αυξητική τάση φαίνεται ξεκάθαρα στα στατιστικά μας δεδομένα. Οι αναπνευστικές λοιμώξεις κατά τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο ισοδυναμούν με το 31% των ιατρικών εξετάσεων που πραγματοποιήσαμε», δηλώνει ο Νικόλαος Μαρίνος, γιατρός των ΓτΚ. «Για κάποιους, αυτό θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη ζωή τους, καθώς η έκθεση στο κρύο μπορεί πυροδοτήσει μία κρίση άσθματος ή να οδηγήσει σε σοβαρότατη πνευμονία, με πιθανές επιπλοκές. Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη περίπτωση, το ποσοστό έχει σχεδόν διπλασιαστεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο μηνών». «Ο κίνδυνος αυξάνεται ακόμα περισσότερο εξαιτίας του γεγονότος ότι οι άνθρωποι στους χώρους φιλοξενίας ζουν σε εξαιρετικά μικρούς χώρους, συχνά μαζί με 4-5 άλλους, και σε πολύ στενή επαφή με άλλα άτομα και οικογένειες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση του κινδύνου ξεσπάσματος επιδημιών στους πληθυσμούς των κέντρων φιλοξενίας». Κι αυτό μονάχα προσθέτει στο γεγονός πως, χωρίς θέρμανση, οι άνθρωποι διακινδυνεύουν ήδη τις ζωές τους προσπαθώντας να ζεσταθούν. Στη βόρεια Ελλάδα, και πιο συγκεκριμένα στο κέντρο φιλοξενίας του Ωραιοκάστρου, μία γυναίκα και τα δύο της παιδιά υπέστησαν σοβαρότατα εγκαύματα σε φωτιά που προκλήθηκε κατά την προσπάθειά τους να ζεσταθούν χρησιμοποιώντας εξοπλισμό μαγειρέματος. Και όσο η θερμοκρασία μειώνεται και η απόγνωση μεγαλώνει, ο κίνδυνος αυξάνεται. Ο Αχμέτ, πρόσφυγας από την πόλη Αζάζ της Συρίας, ο οποίος τώρα ζει στο κέντρο φιλοξενίας της Ραιδεστού στη Βόρειο Ελλάδα, είπε: «Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε όταν ο καιρός είναι τόσο κρύος είναι να ανάψουμε φωτιές. Είναι επικίνδυνο όμως και ο καπνός απλώνεται παντού. Γι’ αυτό ανάψαμε φωτιές έξω. Αλλά όταν μπήκαμε και πάλι μέσα εξακολουθούσε να κάνει πάρα πολύ κρύο για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε, γι’ αυτό αναγκαστήκαμε να ανάψουμε φωτιές και μέσα. Δεν έχουμε βιώσει ποτέ πριν τόσο κακές συνθήκες διαβίωσης. Δεν περιμέναμε ότι θα μας άφηναν σ’ αυτή την κατάσταση». Ο ιατρός Ν. Μαρίνος αναφέρει ότι: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μακροχρόνιες συνέπειες που έχει στο αναπνευστικό σύστημα η εισπνοή καπνού ή άλλων τοξικών υλικών, που παράγονται από τις φωτιές που ανάβουν οι άνθρωποι στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν, αλλά και το αντίκτυπο στην, ήδη επιδεινωμένη, ψυχική τους υγεία. Από ιατρικής απόψεως η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη». Οι Γιατροί του Κόσμου κάνουν ό,τι μπορούν προκειμένου να αποτρέψουν μία ανθρώπινη τραγωδία. «Οι προσπάθειες που έχουν πραγματοποιηθεί από την Ελληνική κυβέρνηση, την Ε.Ε και την Ύπατη Αρμοστία για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στα κέντρα φιλοξενίας είναι αξιοσημείωτες αλλά δεν είναι επαρκούν, απέχουν μάλιστα πολύ από το να θεωρηθούν επαρκείς», δηλώνει η Ευγενία Θάνου, γενική διευθύντρια των ΓτΚ – Ελλάδας. «Η Ελλάδα βρίσκεται εν μέσω της δικής της σοβαρότατης κρίσης. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα μπορέσει την ίδια στιγμή να αντιμετωπίσει και την άρνηση της Ευρώπης να δεχτεί πρόσφυγες. Μέχρι σήμερα, μόνο 5.800 άνθρωποι έχουν μεταγκατασταθεί σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη, παρά τις δεσμεύσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για μετεγκατάσταση 60.000 περίπου ατόμων. Τα ευρωπαϊκά κράτη, λοιπόν, θα πρέπει να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί από τους ανθρώπους που φιλοξενεί η Ελλάδα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο». Tο τμήμα Χανίων των Γιατρών του Κόσμου ευχαριστούν απο καρδιάς όλους εσάς που αψηφήσατε το τσουχτερό κρύο και μας τιμήσατε με την παρουσία σας και την προσφορά σας σε γάλατα συμβάλλοντας να γίνει πραγματικότητα και φέτος το πιο ιδιαίτερο χριστουγεννιάτικο δέντρο… ένα δέντρο από γάλα. Τα παιδιά του κέντρου φιλοξενίας προσφύγων στη Μόρια ζωγραφίζουν τα Χριστούγεννα!
