H φωτογραφία της εβδομάδας
Ένα αγόρι απ’ τη Συρία στο νησί της Μυτιλήνης μετά την περιπέτειά του. Έφτασε στην Ελλάδα με τη μητέρα του μέσα σε μια βάρκα. Αυτή είναι μια από τις πολλές οικογένειες που έχουν υποστηριχθεί από τους Γιατρούς του Κόσμου, μέσω των υπηρεσιών «πρώτης υποδοχής» σε περιοχές με υψηλή μεταναστευτική ροή.
Για άλλη μια φορά, η μουσική ομάδα Alma Libre αφιερώνει στους Γιατρούς του Κόσμου, μια υπέροχη και ιδιαίτερη μουσική παράσταση το Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 9 το βράδυ στο μικρό κηποθέατρο Μάνου Χατζιδάκι. Η μουσική “στο μπαρ το ναυάγιο” θα μας ταξιδέψει στις άγριες θάλασσες και στη αναζήτηση της απανεμιάς… Αντί εισιτήριο οι θεατές θα μπορούν να ενισχύσουν οικονομικά τη οργάνωση με τις δωρεές τους στο κουτί συλλογής χρημάτων των Γιατρών του Κόσμου που θα υπάρχει στην είσοδο. Σας περιμένουμε όλους, να αποδείξουμε πως όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε τον εθελοντισμό πράξη, μπορούμε να υπηρετήσουμε τον συνάνθρωπο…
Ιστορίες που μας συγκλονίζουν…..
Ζωή, όχι Θάνατος Μια συγκλονιστική ιστορία με πρωταγωνιστές μια Αφγανή μητέρα και την 5χρονη κόρη της Την Παρασκευή στην περιοχή Νέες Κυδωνιές Λέσβου ναυάγησε άλλη μια βάρκα με μετανάστες. Μέσα στην μια βάρκα ήταν ένα κοριτσάκι 5 χρονών. Η μητέρα του αγνοείται. Το παιδί στην αγκαλιά του θείου του που δεν το άφησε στιγμή, παίρνει μια ανάσα στο ασφυκτικά γεμάτο ΠΙΚΠΑ όπου φιλοξενούνται μετανάστες με τη φροντίδα εθελοντών. Το παιδί έχει την αδελφή του και τον πατέρα του στο Βέλγιο και μιλούν μαζί τους όταν μεταφέρονται στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Μόρια για να εξετασθούν από τους Γιατρούς του Κόσμου. Εκεί διαπιστώνεται ότι το παιδί γνωρίζει ότι αγνοείται η μητέρα του. Την άκουσε να φωνάζει το όνομά του και μετά δεν την άκουσε ξανά. Η ατμόσφαιρα στο ΠΙΚΠΑ είναι βαριά. Οι επιζώντες σοκαρισμένοι μιλάνε για την βάρκα τους που ανατράπηκε λίγο έξω από τον κόλπο του Αϊβαλιού. Γύρω στα μεσάνυχτα ξεκίνησαν και μισή ώρα αργότερα βρέθηκαν ξαφνικά όλοι στην θάλασσα, ο θείος του παιδιού και ένας ακόμα άντρας προσπάθησαν να σώσουν το μικρό κοριτσάκι. Άκουσαν την μητέρα του να φωνάζει το όνομα του παιδιού αλλά γρήγορα το ρεύμα την παρέσυρε μακρυά. Δεν πρόλαβε κανείς να φτάσει κοντά της μέσα στο σκοτάδι. Κάποιοι άντρες κατάφεραν να γυρίσουν την βάρκα και να μπουν όλοι μέσα, τα κύματα τους μετέφεραν στις Νέες Κυδωνιές Λέσβου. Όταν το Λιμενικό τους έβγαλε στην στεριά ενημέρωσαν για την αγνοούμενη γυναίκα. Αργά το απόγευμα φτάνει η πρώτη ανεπιβεβαίωτη πληροφορία. Μια γυναίκα βρέθηκε να περπατάει μόνη της στην περιοχή Ξαμπέλια και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο της Μυτιλήνης. Αμέσως πηγαίνει διερμηνέας στο νοσοκομείο για να μιλήσει με την γυναίκα η οποία είναι σε σοκ. Είναι σίγουρη ότι το παιδί της και ο γαμπρός της έχουν χαθεί στα κύματα. Η ίδια αναφέρει ότι πάλευε με τα κύματα 18 ολόκληρες ώρες! Φορούσε ένα σωσίβιο, το οποίο δεν ήταν καλής ποιότητας και βάραινε από το νερό. Κολύμπι δεν ήξερε και φοβόταν την θάλασσα. Όταν βγήκε στην ακτή είδε ένα πορτοκαλί σωσίβιο σαν εκείνο που φορούσε το παιδί της και άρχισε να θρηνεί για τον χαμό του. Βρήκε το κουράγιο έπειτα να προχωρήσει ξυπόλυτη προς τα σπίτια που έβλεπε στην κορυφή του λόφου. Όταν ο διερμηνέας πολύ προσεχτικά της είπε ότι ζει το παιδί της εκείνη σε κατάσταση σοκ δεν μπορούσε να το πιστέψει. Πέρασε πολύ ώρα όπου ήρεμα της μιλούσε ο διερμηνέας και της εξηγούσε για να την ηρεμήσει και να την προετοιμάσει για την συνάντηση. Η συνάντησή της με το παιδί της και το γαμπρό της που τους θεωρούσε νεκρούς ήταν ανείπωτη στιγμή χαράς.
Σκέψεις… από μια εθελόντρια
Με τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη κάτι άλλαξε. Ο καιρός δεν έχει κρυώσει, οι ζέστες, ζέστες αλλά άλλαξε η αίσθηση. Πάει η ανεμελιά και η χαλαρότητα του θέρους. Μπήκαμε πια ημερολογιακά στο φθινόπωρο. Τα κεφάλια μέσα. Σκέψεις και προβληματισμοί για την καινούργια χρονιά μπαίνουν στην καθημερινότητα μας. Πως θα περάσει ο χειμώνας, πως θα τα καταφέρουμε με τους φόρους, πως θα συνεχιστεί η ζωή μας με την οικονομική κρίση που δεν λέει να ξεκολλήσει από την χώρα μας. Ακόμα και προχθές το πρωί που άνοιξαν οι καταρράκτες του ουρανού, έβρεχε αλλά η θερμοκρασία ήταν στα ύψη. Και εγώ έπεισα τον ξέγνοιαστο καλοκαιρινό εαυτό μου ότι πρέπει να αφήσει την θερινή χαλαρότητα και να πάρει πιο σοβαρά τις υποχρεώσεις του. Γιατί εθελοντής δεν σημαίνει να κάνεις κάτι όποτε και όπως σου αρέσει. Παρ’ όλο που προσφέρεις οικειοθελώς δεν σημαίνει ότι δεν έχεις υποχρεώσεις και ευθύνες. Ίσα – ίσα. Γιατί ακόμα και στην εθελοντική εργασία κάποιοι ακουμπούν πάνω σου και στις πράξεις που έχεις αναλάβει να διεκπεραιώσεις. Αν δεν είσαι συνεπής ένα ολόκληρο οικοδόμημα που στηρίζεται πάνω σου καταρρέει. Έτσι λοιπόν κανοναρχούσα τον εαυτό μου και προσπαθούσα να τον πείσω να ασχοληθεί με κάποιο γραπτό. Από συνήθεια έριξα μια ματιά στον εορτασμό των παγκόσμιων ημερών που μου προσφέρουν συνήθως απλόχερα θέματα από το περιεχόμενό τους. Και έτσι τον είδα τον συφοριασμένο τον εορτασμό. (συφοριασμένος όχι ο εορτασμός αλλά η πράξη και οι συνέπειές της).
Γιατί η 10η Σεπτεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αυτοκτονίας. Καθιερώθηκε λέει με απόφαση της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας, προκειμένου να εστιάσει την παγκόσμια προσοχή σε ένα δυσάρεστο γεγονός: Την απώλεια 1 εκατομμυρίου ανθρώπων κάθε χρόνο από αυτοκτονίες. Κάθε μέρα περίπου 3.000 άτομα κάνουν απόπειρα αυτοκτονίας και αυτοί που τελικά πετυχαίνουν τον σκοπό τους έχουν κάνει προηγουμένως μέχρι και 20 ή περισσότερες προσπάθειες. Ο δείκτης παγκόσμιας θνητότητας είναι 16 ανά 100.000, δηλαδή ένας θάνατος κάθε 40 δευτερόλεπτα. Για σκεφτείτε το λίγο. Δεν είναι τρομερό νούμερο; Για μας στην χώρα μας, παλιότερα, ήταν ένα στατιστικό που συνήθως το καμαρώναμε. Μας έλεγαν πως είμαστε στο τέλος της λίστας στις χώρες με τα ποσοστά αυτοκτονιών και χαιρόμαστε. Ναι οι αυτοκτονίες στον τόπο μας υπήρχαν, μα δεν ήταν συχνές. Αλλά με την κρίση και με όλα αυτά που άλλαξαν ξαφνικά την ζωή μας άλλαξε κι αυτό. Οι αυτοκτονίες στην χώρα μας αυξήθηκαν και το χειρότερο τα ποσοστά τους συνεχίζουν ν’ ανεβαίνουν. Περιπλανήθηκα στο διαδίκτυο για να δω πως αντιμετωπίζεται το δύσκολο αυτό θέμα. Πλήθος ερωτημάτων για το ζήτημα αυτό απασχολούν τους συνανθρώπους μας. Ερωτήματα μεταφυσικά όπως: έχωμε το δικαίωμα να αφαιρέσομε τη ζωή μας αφού το σώμα μας είναι θεωρητικά δικό μας ή μήπως το δικαίωμα ζωής και θανάτου ανήκει μόνο στον δημιουργό; Η πράξη αυτή εν τέλει δείχνει θάρρος ή δειλία; Και ερωτήματα καθημερινά όπως το ποιος ευθύνεται για την αύξηση των αυτοκτονιών στην χώρα μας. Η οικονομική κρίση ή τα ΜΜΕ που μεγεθύνουν για λόγους αύξησης της αγοραστικής τους ικανότητας και της επιρροής τους, το πρόβλημα; Αφήνω τον καθένα σας να σκεφτεί αυτό το μείζον θέμα μόνος του και να δώσει τις απαντήσεις που του ταιριάζουν και τον ικανοποιούν. Δεν αισθάνομαι ότι μπορώ να πω κάτι σοβαρό και τεκμηριωμένο πάνω στο ακανθώδες αυτό ζήτημα. Όλοι μας κατά διαστήματα έχουμε αιστανθεί ότι η ζωή μας είναι δύσκολη και δεν μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε και κατά καιρούς οι περισσότεροι έχουμε πει κουβέντες του τύπου: να πέθαινα, να γλύτωνα. Όμως από κει μέχρι να φτάσουμε στην τέλεια απελπισία που θα μας κάνει να μην βλέπουμε τίποτα, ούτε τους αγαπημένους μας, ούτε την ομορφιά της ζωής, ούτε το ότι έχουμε κι άλλες επιλογές εκτός του θανάτου, υπάρχει πολύς δρόμος. Και μοιάζει ο πόνος του καθενός ένα άπατο πηγάδι απελπισίας που δεν τον αφήνει να δει τίποτα άλλο παρά μόνο τον θάνατο και την απατηλή λύτρωση που του χαρίζει. Κι αν κάτι μας έμαθε αυτή η κρίση είναι πως δεν αυτοκτονούν μόνο οι βαρεμένοι και οι περίεργοι. Από τα στατιστικά και μόνο επιβεβαιώνεται ότι το θέμα αυτό αφορά περισσότερους ανθρώπους από ότι νομίζουμε. Ωστόσο πριν τελειώσω αυτές τις λίγες σκέψεις σε ένα τόσο πελώριο θέμα θέλω να σταματήσω σε κάτι που όλοι όσοι αναφέρονται σ’ αυτό μας επισημαίνουν.
Αυτό της επικοινωνίας του απελπισμένου και πονεμένου ανθρώπου με τους γύρω του. Να τον παίρνουμε λέει στα σοβαρά όποιον μας μιλά για αυτοκτονία. Να τον ακούμε προσεχτικά, χωρίς να δείχνουμε σοκαρισμένοι, να τον ενθαρρύνουμε και να τον υποστηρίξουμε στα βάσανά του. Να του πούμε ότι τον νοιαζόμαστε πολύ και ανησυχούμε γι αυτόν. Και κει φθάνουμε πάλι στην επικοινωνία που πρέπει να έχουμε με τους διπλανούς μας. Και την ευθύνη που έχει ο καθένας μας για τον συνάνθρωπό του. Δεν γίνεται να είμαστε εμείς καλά και ο δίπλα μας να υποφέρει. Γιατί όλοι πάσχουμε όταν η κοινωνία που ζούμε, πάσχει. Και όλοι έχουμε την ευθύνη να βάλουμε πλάτη στα δύσκολα για να την πάμε παραπέρα. Και να την κάνουμε υποφερτή και αξιοζήλευτη για όλους τους πολίτες που την απαρτίζουν.
Μπεμπ. Α.
Πρόγραμμα ιατρικού ελέγχου στην περιοχή της Ρόδου, Τήλου και Καστελόριζου
Οι Γιατροί του κόσμου ανταποκρινόμενοι στις αυξημένες ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας και πιστοί στην ιδέα πως η υγεία αποτελεί το πολυτιμότερο αγαθό του ανθρώπου, υλοποιούν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το πρότυπο πρόγραμμα ιατρικού ελέγχου «Υγεία για όλους» με τη συνολική χρηματοδότηση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών. Το πρόγραμμα «Υγεία για όλους» προσφέρει γυναικολογικό, παιδιατρικό, δερματολογικό και… οφθαλμολογικό διαγνωστικό έλεγχο σε γυναίκες και παιδιά αλλά και σε ευπαθή πληθυσμό με επισκέψεις Κινητών Μονάδων σε περιοχές της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. Οι Κινητές Μονάδες των Γιατρών του Κόσμου, κατάλληλα στελεχωμένες από άρτια εκπαιδευμένο και έμπειρο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, παρέχουν δωρεάν μεταξύ άλλων γυναικολογική κλινική εξέταση, τεστ Παπανικολάου, ψηλάφηση , καρδιογράφημα, δερματολογικό έλεγχο και οφθαλμολογικό έλεγχο καθώς επίσης παροχή επιπλέον ιατρικών ειδικοτήτων και εξετάσεων και δυνατότητα παραπομπής για οφθαλμολογικές επεμβάσεις βάση κοινωνικό – οικονομικών κριτηρίων και κριτηρίων ευαλωτότητας. Ιδιαίτερη μνεία υπάρχει για τα παιδιά με την παροχή παιδιατρικού ελέγχου, εξετάσεων, παιδικού εμβολιασμού και χορήγησης παιδιατρικής φαρμακευτικής αγωγής. Το πρόγραμμα «Υγεία για όλους», το οποίο την χρονιά που πέρασε προσέφερε ιατρικό έλεγχο σε περισσότερα από 9.000 άτομα σε 30 απομακρυσμένες περιοχές της χώρας, χρηματοδοτείται εξ’ ολοκλήρου από την Ένωση Ελλήνων Εφοπλιστών και εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο ενεργειών κοινωνικής αλληλεγγύης που υλοποιούνται από την ελληνική εφοπλιστική κοινότητα για την ενίσχυση ευπαθών κοινωνικών ομάδων σε όλη τη χώρα. Το πρόγραμμα των επισκέψεων των Κινητών Μονάδων των Γιατρών του Κόσμου όπως διαμορφώθηκε με την υποστήριξη και την σημαντική συνδρομή τοπικών φορέων έχει ως εξής: Πέμπτη 11/9: Κέντρο υγείας Έμπωνα Ρόδος Παρασκευή 12/9: Κέντρο Υγείας Έμπωνα Ρόδος Σάββατο 13/9: Κέντρο Υγείας Γενναδίου Ρόδος Κυριακή 14/9: Κέντρο Υγείας Γενναδίου, Ρόδος Δευτέρα 15/9: Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων Παίδων «Άγιος Αντρέας» Ρόδος Τρίτη 16/9: Δημοτικά Ιατρεία Λιβάδια Τήλος Τετάρτη 17/9: Δημοτικά Ιατρεία Λιβάδια Τήλος Πέμπτη 18/9: Δημοτικά Ιατρεία Λιβάδια Τήλος.
Τα στατιστικά του πολυιατρείου απο 01/09/2014 εως και 05/09/2014 είναι:
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΕΛΛΑΔΑ 41
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 30
ΜΑΡΟΚΟ 13
ΣΥΡΙΑ 7
ΑΛΒΑΝΙΑ 6
ΣΕΡΒΙΑ 2
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 2
ΦΥΡΟΜ 1
ΣΟΥHΔΙΑ 1
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ 1
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 1
ΙΟΡΔΑΝΙΑ 1
ΑΛΓΕΡΙΑ 1
ΑΙΓΥΠΤΟΣ 1
ΣΥΝΟΛΟ 108
