Από τις 5 Φεβρουαρίου αποστολή των “ΓΤΚ” βρίσκεται στο νησί της Κεφαλονιάς που έχει πληγεί από τον εγκέλαδο. Η περιοχή του Ληξουρίου έχει υποστεί μεγάλες ζημιές και οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και παραμένουν σε αυτοσχέδια παραπήγματα, σε σκηνές και στα πλοία που έχουν καταφτάσει στο λιμάνι.
Οι ανάγκες σε νερό, τρόφιμα είδη υγιεινής είναι μεγάλες όπως είναι μεγάλη και η ιατρική φροντίδα των χρονίων πασχόντων ασθενών .
Η ανταπόκριση του κόσμου με δωρεές σε φάρμακα και τρόφιμα είναι για ακόμη μία φορά συγκινητική και ελπιδοφόρα… Στεκόμαστε στο πλευρό των συνανθρώπων που μας έχουν ανάγκη αυτές τις δύσκολες ώρες..
Οι εικόνες είναι η μαρτυρία μας και η προσπάθειά μας..
Σκέψεις…. από μιαν εθελόντρια
Είδατε τι συνέβη στην Κεφαλονιά; Είδατε τα σπίτια, τα μαγαζιά, τους δρόμους, τις πολιτείες και τα χωριά; Είδατε τι συνέβη μέσα σε λίγα λεπτά; Θυμηθήκατε πως αισθανθήκατε κι εσείς πριν λίγο καιρό όταν είχαμε κι εμείς εδώ το “μικρό” μας μεγάλο σεισμουλάκι; Το πόσο ανήμποροι και αβοήθητοι αισθανθήκαμε όταν κουνούσε η γη και εμείς κοιταζόμαστε τρομαγμένοι και παρακαλούσαμε να περάσει αυτό το κακό και να μην μας συμβεί τίποτα το σοβαρό; Τις κουβέντες που κάναμε μετά, που παραδεχόμαστε ότι μπορεί ο άνθρωπος να έχει καταφέρει τόσα πράγματα μπορεί να νόμισε ότι όλα τα έχει δαμάσει, αλλά τελικά είναι πολύ μικρός και αδύναμος μπροστά στην φύση; Κι ότι όλα όσα έχουμε κερδίσει και κατακτήσει μπορούν όλα σε μία στιγμή να γίνουν καπνός; Μάθημα για την ανθρώπινη οίηση αποτελούν τα χτυπήματα της φύσης. Κι απ’ την μια στιγμή στην άλλη μπορεί ο καθένας μας να βρεθεί χωρίς όλα αυτά που νόμιζε πως του δίνουν αξία. Μπορεί να βρεθεί χωρίς σπίτια, επιχειρήσεις κι αυτοκίνητα. Οπως τώρα και οι συμπατριώτες μας οι Κεφαλλονίτες. Που βρέθηκαν από την μία στιγμή στην άλλη από κύριοι και εξουσιαστές της ζωής και της μοίρας τους εξαρτημένοι από την φύση κι από το με καλή θέληση, αλλά ανοργάνωτο και χαοτικό κράτος μας. Που βρέθηκαν να εξαρτώνται από την καλοσύνη των απανταχού συνανθρώπων. Ελλήνων και μη.
Είδατε όμως και τους ανθρώπους;
Την 90χρονη γιαγιά που με το πρόσωπο μελανιασμένο από το πέσιμο χαμογελά και μας καλεί να δοξάσουμε τη ζωή; Γιατί παρ’ όλες τις καταστροφές δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα. Γιατί το ξέρει καλά πως μόνο ο θάνατος είναι αναπότρεπτος.
Το ζευγάρι που με πείσμα δηλώνει ότι «εμείς θα μείνουμε εδώ σε τούτο το μέρος που το αγαπήσαμε και θα στήσουμε πάλι και το μαγαζί και το σπίτι μα και τις ζωές μας»;
Τον ανώνυμο Κεφαλονίτη που οι πράξεις του αναμετρώνται με τις αντίστοιχες εμπειρίες και πράξεις των γονιών του από τους σεισμούς του 1953; Που θυμάται τις βόλτες που έκανε σαν παιδί με τον πατέρα του πάνω στα χαλάσματα του ερειπωμένου χωριού του και τα μαθήματα ζωής που πήρε απ’ αυτόν. Γιατί ο πατέρας του και οι άλλοι χωριανοί έμειναν εκεί κι έχτισαν λίγο παρακάτω το καινούργιο τους χωριό και σπίτι. Κι ο ίδιος δηλώνει πως θα ακολουθήσει το πατρικό παράδειγμα.
Είναι οι άνθρωποι που κάνουν, όπως πάντα, την διαφορά. Σκέφτομαι τελικά πως είναι μόνο η δύναμη ψυχής του ανθρώπου που μπορεί ν’ αναμετρηθεί με τη φύση. Τα θεμέλια των σπιτιών μπορούν να γκρεμιστούν, όμως τα θεμέλια που βάζει η πίστη και η δύναμη του ανθρώπου είναι αυτά που κανένας σεισμός δεν μπορεί να τα πειράξει. Είναι αυτή η δύναμη που κάνει τους ανθρώπους παρ’ όλες τις αντιξοότητες να χαμογελούν και να προχωρούν την ζωή τους. Κι όταν αυτή η 90χρονη γιαγιά που έχει επιβιώσει από δυό τέτοιους καταστροφικούς σεισμούς, που κοιμάται σε ράντζο εδώ και δέκα πέντε μέρες, κοιτάζει τον φακό χαμογελαστή και δοξάζει τη ζωή, έχουμε τάχα εμείς δικαιολογίες για γκρίνιες και μεμψιμοιρίες;
Εγώ την αισθάνομαι σαν παράδειγμα τρόπου ζωής για όλους μας.
Μπεμπ. Α
CARPE DIEM
Εχετε ποτέ σκεφτεί πώς θα ήταν, αν είχατε τη δύναμη να πατήσετε ένα μαγικό κουμπί, να γυρίσετε πίσω τον χρόνο, σε μια καθοριστική περίοδο της ζωής σας και να αλλάξετε, σαν ένας ανάλγητος ανεμοστρόβιλος, τα πάντα;
Ναι, τα πάντα εκτός από ένα μοναδικό, συγκεκριμένο γεγονός, μια απόφαση, μια πράξη;
Κάτι που θα σας ακολουθούσε για όλα τα υπόλοιπα χρόνια σας, πριν το ηλιοβασίλεμα στο ταξίδι της ζωής σας. Τι θα κρατούσατε τελικά και για ποιον λόγο; Ποιον θα διώχνατε και με ποιον σκοπό ;Δεν είναι τόσο εύκολο, έτσι δεν είναι; Ολοι, είτε λίγο είτε πολύ, είτε πιο συχνά είτε πιο σπάνια, έχουμε παραπατήσει στο μονοπάτι που έχουμε χαράξει.. Εχουμε πλησιάσει λάθος άτομα, έχουμε εμπιστευτεί το θησαυροφυλάκιο της ψυχής μας σε μη έμπιστους, τελικά, φρουρούς. Ισως, κάποιοι να πραγματοποίησαν λανθασμένες επαγγελματικές επιλογές, πιθανόν να μην εκμεταλλεύτηκαν άλλες. Μερικοί μπορεί να πλήγωσαν, εκούσια ή μη, ανθρώπους απ’ τον περίγυρό τους. Ουδεις αλάνθαστος, αυτό είναι σίγουρο. Πολλές από αυτές τις στιγμές της ζωής μας, καθώς κοιτάμε πίσω, τις αντικρίζουμε με πόνο, πικρία, παράπονο, απογοήτευση, ακόμα και οργή.. Άλλες, μάλιστα, φορές, μόνο και μόνο η ανάμνηση τους δίνει το έναυσμα για το ξέσπασμα μιας καταρρακτώδους βροχής στον ουρανό των ματιών μας… Πόσες φορές έχουμε ευχηθεί όλοι να είχαμε ένα μαγικό ραβδί και να μπορούσαμε να τις αλλάξουμε, να τις σβήσουμε ;Κι όμως, αναλογιστείτε ένα δάσος χωρίς καταιγίδες. Ναι, η ηλιοφάνεια είναι, αναμφίβολα, άκρως επιθυμητή. Αυτή η τόσο υπέροχη, ασύγκριτη όψη μιας μαγικής αυγής και, στη συνέχεια, η απαλή αίσθηση των αχτίδων του ηλίου που αγγίζουν, σαν σε αρχαία τελετουργία, κάθε εκατοστό του δέρματος σου. Κι έπειτα, ποιος δεν επιθυμεί μια τέτοια αρμονία, τη διάχυτη αγαλλίαση, το χαμόγελο, τις βόλτες, την παρατήρηση λουλουδιών και τα παιχνίδια με τα ζωάκια, κάτω από έναν καθαρό, ήρεμο ουρανό; Συχνά, ωστόσο, αδιαφορούμε για την άλλη όψη..Αν κάποιος, ξαφνικά, καταργούσε τα υπόλοιπα καιρικά φαινόμενο, η ηλιοφάνεια αυτή θα κατέληγε να καταστεί μαρτυρική. Σχεδόν ολόκληρη η χλωρίδα και η πανίδα του δάσους θα κατέρρεε σταδιακά, αλλά νομοτελειακά. Κι αυτό που θα απέμενε σ’ εμάς τους ανθρώπους θα ΄ταν πλέον ένα ερημικό, κατεστραμμένο, φτωχό οικοσύστημα. Η φύση, κάποιος κάπου κάποτε επεσήμανε, είναι ο πιο σοφός δάσκαλος.
Πράγματι, λοιπόν, με τον ίδιο τρόπο που δεν είναι δυνατόν να υφίσταται δάσος δίχως κατακρημνίσεις, έτσι και μια ζωή χωρίς σφάλματα, χωρίς πόνο, είναι, όχι μόνο πλήρως ανέφικτη και ουτοπική, αλλά ανούσια. Εξάλλου, όπως ακριβως, δίχως τη βροχή, τα φυτά δε θα ανέπτυσσαν το φύλλωμα και τους καρπούς τους, έτσι και ένας άνθρωπος δε θα ήταν ο ίδιος, αν δεν είχε κληθεί να αντιμετωπίσει συγκεκριμένα προβλήματα και δυσχέρειες στο δρόμο της ζωής του. Γιατί, αυτά είναι που, σε συνεργασία με τις όμορφες, τις θετικές στιγμές, πλάθουν λιθαράκι-λιθαράκι την προσωπικότητα, την ψυχοσύνθεση, την ιδιοσυγκρασία του κάθε ατόμου. Είναι εκείνα που γεμίζουν τις μπαταρίες του οργανισμού μας με εμπειρία, με δύναμη, με υπομονή. Είναι όλα αυτά μαζί που συγκροτούν το Εγώ μας, ακόμα κι αν εμείς δεν τα επιλέξαμε. Αν, λοιπόν, είχατε την “ευκαιρία” να τα μεταμορφώσετε όλα, τι θα επιλέγατε άραγε τελικά; Μπορείτε να συλλογίζεστε για ώρες ακατάπαυστες, μέρες, μήνες, ακόμη και χρόνια. Η απόφαση είναι, άλλωστε, αποκλειστικά και μόνο, δική σας. Μη λησμονήσετε μόνο να λάβετε υπόψιν σας ότι δε θα σβηστούν μόνο πρόσωπα, επιλογές, αναμνήσεις. Θα αλλάξετε εσείς ο ίδιος, μια μοναδική προσωπικότητα που οικοδομήσατε μέσα σε τόσους Λαβυρίνθους και τρικυμίες, καθώς ο χρόνος, ανελέητος δυνάστης, κυλούσε. Τι έχει, εν τέλει, μεγαλύτερη αξία ;Η δική μου άποψη; Δεν έχω να πώ τίποτα, νομίζω, μόνο μια ταπεινή, κλεμμένη κιόλας, συμβουλή: CARPE DIEM!!!
Απολαύστε κάθε στιγμή της ζωής σας, αδράξτε το καθε δευτερόλεπτο, λες και ήταν το τελευταίο. Μην πασχίζετε να εξαφανίσετε τις στάλες της βροχής απ’ τη ζωή σας. Το ουράνιο τόξο δε θα σας απογοητεύσει ποτέ. Το φως των άστρων φαίνεται μόνο σε σκοτεινό ουρανό
Τσιγκάκη Δέσποινα
σύμβουλος ψυχικής υγειάς .
μέλος των “Γιατρών του Κόσμου”
Σας προσκαλούμε
στη κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας του τμήματος Χανίων των Γιατρών του Κόσμου
το Σάββατο απόγευμα στις 6 μμ στη
Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς
Μια ευκαιρία να μας γνωρίσετε και να σας ενημερώσουμε για τις δράσεις του τμήματος
στην πόλη μας.
Είσοδος ελεύθερη…
Τα στατιστικά ιατρείου από 03/02/2014 εως 07/02/2014
ΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ ΣΥΝΟΛΟ
ΑΛΒΑΝΙΑ 10
ΑΛΓΕΡΙΑ 5
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ 20
ΓΕΩΡΓΙΑ 1
ΕΛΛΑΔΑ 32
ΙΤΑΛΙΑ 1
ΚΥΠΡΟΣ 1
ΜΑΡΟΚΟ 11
ΟΥΚΡΑΝΙΑ 3
ΠΑΚΙΣΤΑΝ 3
ΡΟΥΜΑΝΙΑ 2
ΡΩΣΙΑ 1
ΣΟΥΔΑΝ 1
ΣΥΡΙΑ 2
ΣΥΝΟΛΟ 93
