Γιαβάς γιαβάς…

Είναι στ’ αλήθεια αφόρητη η πολιτική όταν γίνεται χωρίς όρους, χωρίς ένα πλαίσιο αρχών.
Είναι αφόρητη και έχει τεράστιο πολιτικό κόστος.
Ο Κρισναμούρτι είχε πει σε μια ομιλία του ότι «οι άνθρωποι θέλουν να ζουν σε έναν κόσμο, όπως τον έχουν μάθει».
Οταν αυτός ο κόσμος που έχεις σημείο αναφοράς, που σε τριγυρίζει, θρυμματίζεται, ο πολίτης αισθάνεται σαν να χάνει το οξυγόνο του.
Είναι στ’ αλήθεια πονηρές τούτες οι μέρες ή κάποιοι ψαρεύουν ψήφους σε θολά νερά;
Προχθές, εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι, πήγαν να προσκυνήσουν στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά.
Μωαμεθανοί, παρακαλούν έναν ορθόδοξο Άγιο..
Να ένας δίαυλος που μπορεί ν’ ανοίξει για να χτίσουμε “γέφυρες” με τη γειτονική Τουρκία.
Να ένα πλαίσιο αρχών.
Και στις δύο πλευρές του Αιγαίου, η πολιτική των δυο κυβερνήσεων απευθύνεται σε απλούς ανθρώπους.
Αυτό, ως κοινό βίωμα το θεωρώ βιώσιμη συνύπαρξη.
Ας τους αφήσουμε να μάθουν για μας.
Να μάθουν ποιοι είμαστε, τι πιστεύουμε, πώς αναστενάζουμε, γιαβάς γιαβάς…
Και αυτοί οι Τούρκοι να έλθουν στη Σαλονίκη στο σπίτι του Κεμάλ, να διαβούν τους δρόμους της συμπρωτεύουσας, κάτι να μας πουν, κάτι να τους πούμε.
Αυτό το θεωρώ μια αμοιβαία πολιτική αρχών, πλατφόρμα διπλωματικής συνεννόησης.
Και εκείνοι οι Τουρκοκρητικοί με τα ωραία, δημώδη άσματα που δεν έγραφαν συγγραφείς… αλλά τα φαντάσματά τους, καμιά φορά (τώρα που αρχίζουν οι τροχιοδεικτικές βολές) λέω «δεν μπορεί, κάτω στην Σπλάντζια σεριανάνε ακόμη…».
Προ ημερών, στις ακτές της Σαντορίνης ξεβράστηκε μια φάλαινα.
Είχε υποστεί γαστρικό σοκ, από το πολύ πλαστικό.
Εάν απορρυπανθεί το Αιγαίο, έλθουν αυτοί, πάμε εμείς στην Αλικαρνασσό, να την πάλι μπροστά μου, η Ιωνική πολιτεία.
Αυτά θα μου πείτε δεν αρέσουν σε αυτούς τους καψερούς που θέλουν να τα “κάνουν Κούγκι”.
Αρέσουν, όμως, σε μας.
Ποτέ δεν ένιωσα μακριά μου, τους Τούρκους.
Τα βάθη της Ανατολής μόνο με σκότιζαν, μα τα παράλια είναι εδώ, μια ανάσα βαρκάδα.
Και αυτό λέω είναι μια πολιτική αρχών, με αρχή, μέση και τέλος.