Γιγαντομάσκες “μπαμπούλες”

Ο κόσμος απ’ την πανδημία και τα μέτρα προστασίας, που επιβάλλονται για την καταπολέμησή της έχει “ιδιοτροπίσει”. Αμφισβητεί και δεν πειθαρχεί. Νομίζει ότι η μάσκα στερεί προνόμια της ελευθερίας του. Δεν ακολουθεί τις οδηγίες, δύσκολα συμμορφώνεται, παραβιάζει την καραντίνα, δεν επιδεικνύει κατανόηση και όταν ο κορωνοϊός μπει μέσα του, τότε συνειδητοποιεί τον κίνδυνο.
Η κυβέρνηση στο όνομα της οικονομίας ρίσκαρε το άνοιγμα των συνόρων εις βάρος της υγείας, πιστεύοντας στο καλό σενάριο του χαμηλού δείκτη “R0”, που κατείχαμε εν σχέσει με τις άλλες πληγείσες χώρες απ’ την πανδημία. Ομως τα κρούσματα αυξάνονται κατακόρυφα από τον Αύγουστο και μετά, κυρίως στην πολυπληθέστερη Αττική και εγκυμονούν κινδύνους για το σύστημα υγείας, καθ’ όσον το ποσοστό αναγκών των νοσοκομείων σε κλίνες, Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και υγειονομικού προσωπικού συνεχώς αυξάνονται.
Εγινε το λάθος και οι επιπτώσεις δεν ήσαν μόνο στην υγεία. Δόθηκε η ευκαιρία να το παρακάνουν οι εργοδότες και να καταστρατηγήσουν τους όρους εργασίας, που θυμίζει μεσαιωνικές συνθήκες με δικαιολογία τον κορωνοϊό. Εχουμε και το άλλο! Τη χρήση υποχρεωτικής μάσκας στα σχολεία και το φιάσκο, που έγινε από τους προμηθευτές(;) με τα εκτρώματα, που κατασκευάστηκαν για παιδιά, τα οποία είδαμε, να μοιάζουν στα social media σαν “μπαμπούλες” σαν “βοϊοκεφαλές” και να γίνεται, το μόνο ενδεδειγμένο μέτρο καταπολέμησης της πανδημίας, παράδειγμα προς αποφυγήν.
Και είναι απορίας άξιον, πως το επιστημονικό προσωπικό των αρμόδιων Υπουργείων, που ανέλαβε την προμήθεια των μασκών, δεν μπόρεσε να εκτελέσει ένα τόσο απλό έργο από τη φάση σύνταξης των προδιαγραφών μέχρι την οριστική παραλαβή. Το χειρότερο είναι, ότι οι εμπλεκόμενοι προσπαθούν, να επιρρίψουν το μέρος της δικής τους ευθύνης σε τρίτους και δεν μπορεί να ερμηνευθεί το “μπάχαλο”, ότι τα ίδια στραβά συμβαίνουν στο “βασίλειο της Δανιμαρκίας”. Διότι δεν μπορεί στον κρατικό μηχανισμό, να διατηρείται ως Λερναία Υδρα, η γραφειοκρατία. Παρά ταύτα όμως ο αρμόδιος υπουργός, ο γεν. γραμματέας και ο προϊστάμενος δεν καθιστά τον εαυτό του υπεύθυνο για πράξεις και παραλείψεις, που δεν κατόρθωσε ν’ αποτρέψει.
Μπήκαν τα τηλεοπτικά δίκτυα στα σπίτια μας και έφεραν αγανακτισμένους πατεράδες, μανάδες και μαθητές να διαμαρτυρηθούν για τις μάσκες και για τα “παγουρίνιο” που ήσαν μικρά. Και η κυβέρνηση θέλουσα να κρατήσει μακριά τους αρνητές, έδωσε το δικαίωμα στην αντιπολίτευση για “σκωπτικά” σχόλια. Ζητήθηκε η διόρθωση της “αστοχίας”, χωρίς να εντοπιστεί ο υπεύθυνος. Οι διαστάσεις σύμφωνα με τις ενδεδειγμένες προδιαγραφές διεθνών κανόνων χάθηκαν στη… μετάφραση!
Έτσι για ένα ελάχιστης σημασίας ζήτημα, από απόψεως διαδικασίας, για ένα σπουδαιοτάτης από πλευράς δημόσιας υγείας θέμα, δικαίως ή αδίκως η κυβέρνηση βρέθηκε στο στόχαστρο και χλευάστηκε.