Γίναµε όλοι αυθεντίες

Θα εµπιστευόσασταν την υγεία σας σε κάποιον που δεν είναι γιατρός, απλά έχει χόµπι να συχνάζει σε ιστοσελίδες ιατρικού ενδιαφέροντος, οπότε αυτοµάτως γίνεται επαΐων;
Υποθέτω πολύ δύσκολα οι περισσότεροι, γιατί κατά βάθος γνωρίζετε ότι όσο κι αν έχει «απλώσει» η πληροφορία και είµαστε όλοι δόξη και τιµή κοινωνοί της, το να γίνει κάποιος γιατρός απαιτεί εκπαίδευση και εµπειρία.
Αφού, λοιπόν, το δεχόµαστε αυτό για τους γιατρούς, γιατί δεν το δεχόµαστε για πολλούς άλλους επαγγελµατίες κι επιµένουµε να µπλεκόµαστε στα πόδια τους, γιατί «κάτι διαβάσαµε στο Ίντερνετ;».
Πείτε τώρα την αλήθεια. Πόσες φορές δεν «βάλατε µπρος» τον δάσκαλο ή τη δασκάλα του παιδιού, γιατί ξέρετε καλύτερα τι θέλει το παιδί σας;
Πόσες φορές δεν ανακατευτήκατε στα πόδια του αρχιτέκτονα, γιατί φηµίζεστε για την αισθητική σας;
Πόσες φορές δεν είπατε απο µέσα σας, τι µας χρειάζονται πια οι επαγγελµατίες των µέσων ενηµέρωσης, αφού έχουµε το facebook;
Στην εποχή, λοιπόν, που έχει πεθάνει η αυθεντία, γίναµε όλοι αυθεντίες. Η ένδοξη τριάδα (δάσκαλος, παπάς και αστυνοµικός) που συνιστούσε την Aρχή του τόπου αποκαθηλώθηκε, γιατί την παραµάζεψε το τσουνάµι της πληροφόρησης.
Και πολύ καλώς έγινε έτσι. Γιατί τώρα µπορούµε να ελέγχουµε τις πληροφορίες που παίρνουµε. ∆εν µπορούµε, όµως, να υποκαθιστούµε τους επαγγελµατίες στον κάθε τοµέα και να γινόµαστε ξερόλες.