Συχνά πυκνά η δημοσιότητα “φιλοξενεί” στο φως της, “θαμπώνοντάς” το ωστόσο, μια τραγική είδηση θανάτου γυναίκας, δολοφονία δηλαδή. Από τη σύζυγο, τον σύντροφο, τον πατέρα, τον αδερφό, κάποιον συγγενή τέλος πάντων ανδρικοόυ φύλου.
Τα ’χουμε ξαναπεί αυτά τα πράγματα με ανησυχία και θλίψη… Καταστάσεις σκληρές, τραχύτατες, βίας ενδοοικογενειακής, που ματώνει τη σκέψη εγκλωβίζοντάς την σε πλήρη αδυναμία για δράση επί Καλού!
Μια δυναμική τραγικής οξύτητας, που πλημμυρίζει το δάκρυ, το “αιματικό δάκρυ” στην κυριολεξία εντός του οικογενειακού χώρου, και των οφθαλμών το δάκρυ, όταν εκ των υστέρων ενημερώνεται κανείς για το τι συνέβη, μη αναστρέψιμο.
Μαχαιρώματα, κτυπήματα έως θανάτου, πυροβολημένα σώματα άψυχα, εγκαυματίες “γαίες” στα σώματα που φιλοξενούν τη “ζωή” από τους άνδρες που τάχτηκαν να προστατεύουν και ν’ αγαπούν. Μια απελπιστική “σχάση” ζωής αποκαρδιωτική για όσους διαπιστώνουν τη μελανή εχθρική μοίρα ορισμένων γυναικών… Μόνο για το ότι, είναι γυναίκες… Και με την “ιδιότυπη ομερτά” τα χειρότερα, το αδιέξοδο ανακυκλώνεται εφιαλτικά, μην δίνοντας λύση καμιά δύναμη νομίμως καταγγελτική, κατασταλτική εισαγγελικά, νομοθεσίες… Σάμπως δεν ξέρουμε πώς λειτουργούν αυτά τα πράγματα. Ωστόσο, το φοβερό φαινόμενο δεν είναι μόνο ελληνικό, δυστυχώς…
Πρόσφατα στοιχεία μαχαιρώνουν τη συνείδηση του παγκόσμιου πολίτη!
ΠΡΩΤΗ ΑΙΤΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ λένε τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, για τη γυναίκα, από την κυρίαρχη αρσενικότητα.
Ανεβάζει τις “δολοφονικές οκτάβες” της, όπως είναι γνωστό, στις χώρες που η Γυναίκα και η ζωή της, έχουν εκπέσει τραγικά στην ασχήμια της φτήνειας, της αδικίας, της περιφρόνησης…
Εκτός τους θανάτου πάνω στη γέννα στις υστερημένες χώρες εννοείται, εκτός της καταδίκης σε θάνατο μαζικά, εκτός του αφανισμού, που δεν αποκαλύπτεται, εκτός τις ταχύτατες αυτοδικίες με “δημοφιλή” την ποινή του θανάτου για παραπτώματα ασήμαντα…
ΔΕΝ φαίνεται, δεν διαφαίνεται πανάκεια δυστυχώς, σ’ αυτή τη διαβρωτική εγκληματική δυναμική, που βαθαίνει… που εκτείνεται… που “νομιμοποιείται” από την αδιαφορία…
ΔΥΣΤΥΧΩΣ!