» Στη μνήμη ενός συμμαθητή
Είναι σχεδόν αδύνατο να υπηρετήσει κάποιος επί δεκαετίες την εκπαίδευση (καθηγητής, διευθυντής, προϊστάμενος εκπαίδευσης) και να μην του έχουν δώσει ένα πειραχτικό παρανόμι οι μαθητές του. Ο Γιώργος Μαμιδάκης το πέτυχε.
Η ζωή του ήταν γεμάτη επαίνους. Είχε επαίνους ως μαθητής, ως καθηγητής και ως κοινωνικός παράγοντας. Εγραψε ιστορία στα εκπαιδευτικά μας πράγματα, όχι μόνο με τις στέρεες, ανανεούμενες και επικαιροποιημένες γνώσεις του αλλά και με την άριστη καθημερινή συνεργασία του με τους συναδέλφους του καθηγητές αλλά και με τους μαθητές. Συνέβαλε στην βελτιωμένη εξέλιξη της εκπαίδευσης στον τόπο μας.
Ο Γιώργος δεν απείχε από τα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα της εποχής μας. Ναι μεν ήταν άνθρωπος της σκέψης και της διδασκαλίας και όχι της άμεσης δράσης, όμως ακολουθώντας την προτροπή του Θουκυδίδη ήταν και ενεργός πολίτης.
Ηταν αξιοπρεπής, θετικός άνθρωπος με καθάριο βλέμμα και γνήσιος δημοκράτης. Ηξερε ότι δημοκρατία είναι τα πολλά κόμματα, οι πολλές αντικρουόμενες απόψεις, ο διάλογος αλλά και οι σύνθεση των διαφορετικών απόψεων και των αντιθετικών θέσεων.
Η μεγάλη σοβαρότητα που διέκρινε πάντοτε τον Γιώργο Μαμιδάκη μας έδινε την εντύπωση ότι βίωνε τα παθήματα και τις πίκρες των ανθρώπων. Ηταν ένας άνθρωπος γεμάτος ευαισθησία και πολιτισμό. Εδημιούργησε μία εξαιρετική οικογένεια.
Λίγοι στίχοι για τον συμμαθητή μας:
Μέσα στο υγρό στοιχείο
οι προαιώνιες μνήμες της εξέλιξης
Πόση τέχνη, πόση υπομονή,
πόσος μόχθος
για να σμιλευτεί ο άνθρωπος.
Θεϊκή η κατασκευή του,
Λυγμοί από την εποχή των σπηλαίων
στα βάθη της ψυχής του.
