Προαναγγέλθηκε η επιστροφή του Γιώργου Παπανδρέου στην ενεργό πολιτική σκηνή σε πρωταγωνιστικό ρόλο με τη δημιουργία νέου κόμματος. Φαίνεται πως, όπως δεν μπορεί να εξαφανισθεί ένα καραμανλικό κόμμα στον χώρο της συντηρητικής δεξιάς, κατ’ αντιστοιχίαν συμβαίνει το ίδιο και στο παπανδρεϊκό κόμμα του σοσιαλιστικού κέντρου. Το ότι το ένα από τα δύο ή και αμφότερα ενδέχεται να βρεθούν σε μονοψήφιο ποσοστό του εκλογικού σώματος δεν ενοχλεί, αρκεί να υπάρχουν. Παραδοσιακά ιδρυτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ εμπνεύσθηκαν να στήσουν τη φιγούρα του Γ.Α.Π. στον “μπερντέ” για εμφανείς λόγους. Αφ’ ενός ν’ αφήσουν έξω απ’ τη Βουλή τον κ. Βενιζέλο, που αντιπαθούν και αφ’ ετέρου να ανακόψουν τη ροή των Πασόκων ψηφοφόρων προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Εγωκεντρική, συναισθηματική και εκτός λογικής μπορεί να θεωρηθεί αυτή η προσπάθεια, να ξαναζωντανέψουν τη σοσιαλιστική ιδεολογία. Ομως η μνήμη των πολιτών είναι τόσο κοντά, που η απροσδιόριστη προσωπικότητα αυτού του Παπανδρέου και οι σκιές που άφησε κατά την πρωθυπουργία του, με την υπαγωγή της χώρας στο Δ.Ν.Τ. και τη δέσμευσή της με τα μνημόνια, είναι πρόσφατες, παραμένουν βαριές και αμαυρώνουν τη φυσιογνωμία των προηγούμενων Παπανδρέου.
Οδηγούν, λοιπόν, αυτοί οι καταχραστές της Σοσιαλιστικής Παράταξης τον μοιραίο άνθρωπο στην ίδρυση νέου κόμματος να γκρεμίσει ό,τι απέμεινε ένεκα της ανικανότητας του ιδίου και των αμφιβόλου ποιότητας συμβούλων, που τον πλαισίωναν. Αυτοί, που του σήκωσαν τα μυαλά, είναι ξεπερασμένοι γι’ αυτή την περίοδο που ζούμε. Ο ίδιος δε παρομοιάζεται μ’ αυτούς που προοιωνίζονταν την “κάθαρση” και την “αλλαγή” ανεξάρτητα αν πέτυχαν τους στόχους τους. Τώρα με το να έχει κατά νουν την αντιπάθειά του προς τον Βενιζέλο, δολοφονεί την παράταξή του!
Ο κ. Βενιζέλος δεν τον απέπεμψε από το κόμμα του. Τον άφησε να αυτοτοποθετηθεί, να αυτοπροσδιορισθεί και να εκτεθεί, βγαίνοντας μόνος του απ’ το ΠΑΣΟΚ. Ηταν ο μοιραίος πρωθυπουργός που πήρε την Ελλάδα στα χέρια του, ενήργησε σαν να μην ήταν Ελληνας, μεθόδευσε τη χρεοκοπία της, λειτουργούσε ως τουρίστας πηγαινοερχόμενος πέρα – δώθε με το τσίρκο των θλιβερών συμβούλων του, που έκανε τη χώρα σημείο αναφοράς των κερδοσκόπων και καταχρέωσε το κόμμα του με το γυμναστήριο στην Ιπποκράτους και τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Τώρα ιδρύει κόμμα, ελπίζοντας σ’ ένα 3% απ’ τους αθεράπευτα Πασόκους μήπως ως αρχηγός βγει βουλευτής για νάχει ασυλία στην επόμενη Βουλή. Ειδικεύθηκε, να διαλύει ό,τι πιάνει! Κατέστρεψε την παράταξή του, την κυβέρνησή του και την υστεροφημία του, αφού υπέβαλε την παραίτησή του στον Σαμαρά και όχι στον ΠτΔ. Με το κόμμα, που ιδρύει, θα εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ του πατέρα του και το ΠΑΣΟΚ πούδωσε στον Βενιζέλο.
Ο Γεώργιος Β’ Παπανδρέου ο Γ’ νομίζει ότι ο λαός ξεχνά, σαν τους λωτοφάγους, ότι η κυβέρνησή του αναγόρευσε ως ιδιωτικό χρέος τα αποθεματικά των ταμείων και τα κούρεψε. Οτι ως πρωθυπουργός, εκτός των όσων τον σημάδεψαν απ’ το Καστελόριζο ως τις Κάννες, ενεπνεύσθη και τις τρεις ρήτρες, που εξοντώνουν το συνταξιοδοτικό σύστημα. Η πρώτη των επικουρικών συντάξεων όπου ο συνταξιούχος θα μπορεί ν’ αποκληρώνει τη σύζυγό του για να παίρνει ή όχι σύνταξη μετά τον θάνατό του. Η δεύτερη ότι το κράτος δεν θα εγγυάται καθόλου από 1/1/15 την επικουρική σύνταξη. Η τρίτη ότι το κράτος τα επόμενα χρόνια θα εγγυάται μόνο τη βασική σύνταξη, ενώ την υπόλοιπη το ταμείο του ασφαλισμένου. Η ίδρυση κόμματος από τον Γ.Α.Π. μέσα στο ΠΑΣΟΚ είναι σχήμα οξύμωρον και υποτιμητικό για τον ίδιο την ώρα που θάπρεπε μετά την αποστασιοποίησή του, να λάβει υπ’ όψιν του το όνομά του, τη διαδρομή του, που ανέχθηκε ως ένα σημείο ο ελληνικός λαός και που «τον υποχρεώνουν να είναι εγγυητής της ενότητας και όχι διασπαστής του ΠΑΣΟΚ».
Εύγε αρθρογράφε!