Η μεγάλη ετήσια εκδήλωση της 73ης επετείου ξεκίνησε στις 10 το πρωί της Κυριακής 11/5, με επιμνημόσυνη δέηση στον γνωστό στους Κρητικούς Αγ. Γεώργιο Καρύκη ή Καρύτση. Ο Ναός είναι κτισμένος στο κέντρο της ομώνυμης πλατείας. Η περιοχή αυτή είναι από τις ξεχωριστές γωνιές του κέντρου της Αθήνας που αποπνέει ιστορία και πολιτισμό και είναι συνέχεια της οδού Χρ. Λαδά.
Ο Χρ. Λαδάς ήταν υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Σοφούλη και δολοφονήθηκε μέσα στον Ναό. Αυτά είχε την καλοσύνη να μου τα πει ένας ευγενέστατος κύριος που καθόταν δίπλα μου και δεν ήταν άλλος από τον πρώην βουλευτή Διονύση Μπουλούκο. Όπως μου είπε στη συνέχεια προσήλθε στην εκδήλωση σαν εκπρόσωπος του σωματείου που το ίδρυσαν φίλοι και συγγενείς “των άταφων νεκρών ηρώων του Βορειοηπειρωτικού μετώπου 40-41” για να αποδόσει φόρο τιμής στους πολεμιστές της μάχης της Κρήτης.
Απέναντι ακριβώς από την εκκλησία βρίσκεται ο φιλολογικός Σύλλογος “Παρνασσός” και λίγο παρακάτω ένα εντυπωσιακό κτήριο που αναγράφει στην προμετωπίδα του: ΜΝΗΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ. Πρέπει να στεγάζει όπως αναφέρει η πινακίδα στην είσοδο: Μουσείο – βιβλιοθήκη, ιστορικής μνήμης Ελευθερίου Βενιζέλου.
Στην ίδια πλευρά του δρόμου και λίγο παρακάτω από τον Φ.Σ. Παρνασσός είναι τα κτήρια των εφημερίδων “Νέα” και “Βήμα”. Απέναντι το εντυπωσιακό θέατρο “Μουσούρη”.
Φαίνεται πως την εκκλησία αυτή τη συμπαθούν οι Κρητικοί και για έναν επιπρόσθετο λόγο. Εκτός από την ασημοσκέπαστη εικόνα του Αη Γιώργη υπάρχει και δεύτερη εικόνα με τις ίδιες διαστάσεις, εντυπωσιακή και ασημοσκέπαστη όπως τον Αη Γιώργη και είναι αφιερωμένη στον Αη Μηνά. Υποθέτω πως κάποιος Κρητικός θα την αφιέρωσε.
Στον Αη Μηνά -όπως μου είπε η κα Ασημακοπούλου, με παλιά καταγωγή από την Κρήτη- μαζεύονται οι Κρητικοί της Αθήνας κάθε χρόνο της Χάρης Του και κάνουν πανηγύρι. Μου είπε και μια παλιά ιστορία πως κάποια χρονιά στον Εσπερινό του Αγίου Μηνά γινόταν ένας γάμος. Είπαν τότε να πάρουν την εικόνα και να κάνουν τον Εσπερινό στους Αγ. Θεοδώρους. Ομως ήταν αδύνατο να σηκώσουν το ξύλινο εικονοστάσι με την εικόνα του Αγίου. Φώναξαν άνδρες από τη γειτονιά, μα πάλι ήταν αδύνατο. Τότε κατάλαβαν πως ο Αγιος δεν θέλει να μετακινηθεί!
Στο διάστημα που έκανα αυτό το μικρό ρεπορτάζ η μικρή εκκλησούλα γέμισε ασφυκτικά από Κρητικούς και ανάμεσά τους και αρκετοί επίσημοι. Μεταξύ τους οι δύο πρόεδροι των μεγαλύτερων Κρητικών Σωματείων της Αθήνας. Της Παγκρητίου Ενώσεως κ. Μαριδάκης και της Παγκρητίου Ομοσπονδίας Κρητικών Σωματείων κ. Πατεράκης, που ήταν και οι κύριοι οργανωτές της εκδήλωσης.
Μετά το πέρας της επιμνημόσυνης δέησης πήγαμε για κατάθεση στεφάνων στον Αγνωστο Στρατιώτη.
Επόμενη στάση ήταν το Πολεμικό Μουσείο. Εδώ πραγματοποιήθηκε το τρίτο και τελευταίο μέρος της εκδήλωσης. Αρχισε με επιμνημόσυνη δέηση στο μνημείο του “Αστράτευτου Μαχητή Μάχης Κρήτης” από τον μητροπολίτη κ. Δαμασκηνό.
Στο τεράστιο αμφιθέατρο του Πολεμικού Μουσείου συνεχίστηκε εκδήλωση με τις ομιλίες των δύο προέδρων. Πρώτος μίλησε ο κ. Πατεράκης που με λόγια μεστά και με γλαφυρά ανέλυσε τη σημασία της Μεγάλης Μάχης. Ο επόμενος ομιλητής κ. Μαριδάκης μας είπε: “Αξιωθήκαμε να γιορτάσουμε και φέτος την 73η επέτειο της Μάχης της Κρήτης, κορυφαίο γεγονός του 2ου Παγκοσμίου Πολεμου… Σκληρή και αδυσώπητη η μοίρα των μεγάλων πατρίδων.
Αιματοβαμένη, μα και περήφανη, η ιστορία τους. Δημιουργεί μια απέραντη ευθύνη και ένα χρέος θυσίας. Αυτό το χρέος που είναι δεμένο με αγώνες θυσίας και ολοκαυτώματα! Το όνομα Κρήτη είναι συνώνυμο της ελευθερίας, αυτό είναι η δόξα και το μεγαλείο της. Γι’ αυτό ξεκινώντας από τα βάθη του χρόνου αυτή η παράδοση της τιμής, περνά από γενιά σε γενιά και από χρόνο σε χρόνο, από εποχή σε εποχή και φυλάσσεται σαν πολίτιμο πετράδι, σαν φυλακτό και σαν ιερή παρακαταθήκη. Η Μάχη της Κρήτης αποτελεί για τους επερχόμενους μια από τις πιο όμορφες σελίδες της ιστορίας της φυλής μας!”.
Ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ προβλήθηκε στη συνέχεια με παράλληλη φωνητική υπόκρουση του ύμνου της Κρήτης από τον Γιάννη Κριαράκη. Μας άφησε άφωνους για όση ώρα διήρκησε! Ηταν μια δουλειά σπουδαία του φίλου Γιάννη Κριαράκη και θα έλεγα επαγγελματική!
Κάτω από τις γλυκές μελωδίες της λύρας του Δαγαλάκη. Το λαούτο του Σπυριδάκη και την κιθάρα του Πρυμικίδη χόρεψαν δύο χορευτικά συγκροτήματα. Πρώτο χόρεψε το συγκρότημα του συλλόγου “Κρητών Ιλίου”.
Στη συνέχεια με περίσσια λεβεντιά χόρεψε το συγκρότημα του Γιώργη Πετράκη που είναι και αντιπρόεδρος στην Παγκρήτιο Ενωση. Στο τέλος προσφέρθηκαν πλούσια γευστικά εδέσματα.
