Γιορτάζοντας τη μεγάλη της Χριστιανοσύνης γιορτή στην Κίσσαμο

Έδωκε ο Θεός και διανύουμε τις Άγιες Χριστουγεννιάτικες μέρες και να, ανέλπιδα βρέθηκα εδώ στην αγκαλιά του Μυρτίλου κόλπου να με βομβαρδίζει ο ζωοδότης ήλιος και να με δροσίζει η θαλασσινή αύρα. Εδώ, με τα πλούσια χωράφια και τους καλοσυνάτους αθρώπους.
Στην Κίσαμο, που την πρωτοαντίκρισα ερχόμενος από Ηράκλειο το 1977 και κατηφόριζα από Νοχιά και Πλακάλωνα για να μείνω έκθαμβος με την ομορφιά του Κισσαμίτικου ετούτου κόλπου που έλαχε κείνη την ώρα να φλογίζεται απ’ την ερυθρά πορφύρα του ηλιάτορα σαν αποχαιρέτα κείνη την ημέρατ.
Βολτάριζα ανέμελος κοντά στη θάλασσα, όταν μπροστά μου συνάντησα την εκλεκτή οικογενειακή φίλη, την Ηλέκτρα. Ήτανε βιαστική. Έπρεπε να τελειώσει τις δουλειές της για να φύγει Αθήνα. Όμως έκανε μια υπέροχη πρόταση.
―Θέλετε να ρθείτε στην λειτουργία εδώ σε ένα μικρό κι όμορφο εκκλησάκι;
Δεν χρειάστηκε να σκεφτούμε πολύ και την επομένη, ήμασταν στο πράγματι γραφικό πετρόχτιστο εκκλησάκι χωμένο στα δέντρα κι αφιερωμένο στην μεγάλη της Χριστιανοσύνης γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου. Χτισμένο από τα εκλεκτά μέλη της Κισαμίτικης κοινωνίας Μιχάλη και Ιουλία Αναστασάκη.
Στο Ιερό Βήμα ο τόσο φιλικός κι εκλεκτός λειτουργός, ο παπά Αντώνης και στο κατανυκτικό περιβάλλον του καθολικού άντρες και γυναίκες, όρθιοι ή καθήμενοι, βυθισμένοι στην προσευχή ή το διαλογισμό τους, απολάμβαναν τους ύμνους σε βυζαντινή απόδοση από το Γιάννη και το νεαρό μα καλλίφωνο Μιχαλάκη. Πολλοί οι πιστοί μέσα κι όξω από την εκκλησιά, δίνανε την εντύπωση πως απουσίαζαν όλοι. Απόλυτη ησυχία και σεβασμός.
Άκουγα τα τροπάρια κι η σκέψη μου φτεροκόπα στην μεγάλη σημασία της σημερινής γιορτής που θαρρώ αποτελεί την βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου η οποία γεννήθηκε από γηραιούς γονείς τον Ιωακείμ και την Άννα που είχανε τάξει να τους δώσει παιδί ο Θεός και θα το αφιέρωναν στο Ναό Του. Ο Θεός άκουσε τις προσευχές τους και τους χάρισε ένα κοριτσάκι. Όταν έγινε η Μαρία τριών ετών οι ίδιοι οι γονείς της τήρησαν το τάμα τους και την έφεραν στο Ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του Ζαχαρία του ιερέα ο οποίος την αγκάλιασε και την ευλόγησε.
Και έμελλε το κοριτσάκι αυτό, η Θεοτόκος, να γίνει Μητέρα του ίδιου του Θεού. Του Θεού μας.
Για τούτο και τα πλούσια κεράσματα προς όλους με αρχή γενομένης από τις κλασικές σαρδέλες και γαύρο που μόνο σε τούτα τα μέρη βρήκα και που πράγματι δεν μπορείς αν δεν φας και μια και δυο και βλέπουμε. Πολλά τα εδέσματα, με μπόλικο εκλεκτό κρασί συνοδεία. Χορτάτοι, θαρρώ, φύγαμε και δοξάσαμε τον Θεό που είμαστε σε θέση να απολαμβάνουμε τέτοιες στιγμές, τέτοιες γιορτές.
Κι ας ευχηθούμε χρόνια πολλά σε όλους.