Μαζωχτήκαμε καμιά τρακοσαρά νοματαίοι, ντόπιοι, Εννιαχωριανοί κι απ’ άλλους τόπους, πιάσαμε τσι καρέγλες, σκόρπισε λεβεντάρωμα βουνίσιο, δίκταμο και φασκομηλιά γιόμισε ο τόπος κι ο ήλιος έριχνε πλαγιαστά τις αχτίνες του να θυμίσει πως το καλοκαίρι διάβηκε κι ένα ημιτροπικό γλυκό φθινόπωρο βρισκόταν στην τελική του ευθεία.
Ήρθανε κι οι επίσημοι, οι εκπρόσωποι, μαθές, εκκλησιάς και πολιτείας, διπλοκάθισαν, παραβιάσαμε κάμποσο το πρόγραμμα με το Ελληνικό ταμπεραμέντο να θριαμβεύει και με καθυστέρηση αναμενόμενη ώρας κάμποσης, άρχισε να ζεσταίνεται το αγκαθερό μικρόφωνο που σε άλλους αρέσει πολύ κι άλλοι το βλέπουν και γιομίζουνε σπυράκια.
Κι ήρθε εδά στο νου μου όταν πήγα το 1974 στη Λάρισα να πάρω συνέντευξη για την ΕΡΤ από έναν μεγάλο και προοδευτικό κτηματία, που τον έπιασα στη συζήτηση να ενημερωθώ για τις δουλειές του και μετά κάνω νόημα στον ηχολήπτη τον Ιάσωνα να στήσει μπροστά μας το μικρόφωνο. Με το που το είδε ο δικός σου, σφράγισε το στόμα του.
– Έλα φίλε μου δεν είναι τίποτα, του λέω φιλικά.
– Δε μιλώ εγώ μέσα σε τούτο, αποκρίθηκε κι έδειξε το μικρόφωνο.
– Μα δεν είναι δύσκολο. Απλά θα επαναλάβουμε περίπου αυτά που πριν λίγο κουβεντιάσαμε.
Αυτός τίποτα. Μέχρι που τον έπιασε το Λαρισαϊκό του και λέει κοφτά.
– Βάλε με να σκάβω απ’ το πρωί ως το βράδυ, μέσα εδώ, δε μιλώ.
Αντίθετα οι σημερινοί ομιλητές, εξοικειωμένοι με τέτοια εξαρτήματα, ήταν πολύ εύγλωττοι, βαθυστόχαστοι και περιεκτικοί στις ομιλίες τους που αναφερόντουσαν στην ιστορία του καστάνου, τη θρεπτική του αξία, τη σημασία του για την οικονομία των χωριών μας, ιδίως τα περασμένα χρόνια, και την επιταχτική ανάγκη να κρατηθεί ζωντανή κι ανθίζουσα η καστανοκαλλιέργεια με όλα τα οφέλη της.
Είπε κι ο συνάδελφός μου γεωπόνος Ανουσάκης Χαραλάμπης για τα καινούρια συστήματα συσκευασίας και την αξία του πολύτιμου αυτού καρπού, είπε κι ο αντιδήμαρχος ο δραστήριος Μιχάλης Μουντάκης για την κρίση που παρατηρείται στο αγροτικό αυτό προϊόν και τη μεγάλη σημασία του κατά τις δύσκολες εποχές που περάσανε οι Κρητικοί και πως με το κάστανο, την κτηνοτροφία και την ελιά κρατήθηκαν στα χωρία οι αγρότες μας και πολλά τέτοια, άκρως ενδιαφέροντα.
Είδα και τον άξιο γιατρό τον Σήφη Χαρτζουλάκη να ανεβαίνει στο βήμα, σκέφτηκα, τι άλλο θα πει ο καλός αυτός επιστήμονας, μάλλον για το θέμα υγεία και κάστανο, μα τα είχε πει άλλη φορά κι έτσι πολύ σωστά έπραξε, μας ενημέρωσε για την παιδική παχυσαρκία που στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια ανθεί με όλους τους κινδύνους στην υγεία των παιδιών και τις μετέπειτα επιπτώσεις της.
Ακούστηκαν, κατά που έπρεπε, μαντινάδες, ρίμες, ανέκδοτα κι ιστορίες ηθογραφικές και παράδοσης στολίδια, ομόρφυνε η εκκλησιά, η αίθουσα του Ενοριακού Πνευματικού Κέντρου κι ολάκερος ο Κάμπος με τις τρεις τις γειτονιές του.
Κι όσο άκουγα ετούτα να, πλανιόμουν χρόνια πολλά πίσω, κι αυθόρμητα οι λογισμοί μου περπάτησαν, βρέθηκα στο δικό μου κόσμο και στο Κρητικό μας σπορ και σκάρωσα ετούτες τις μαντιναδούλες που τους τις χάρισα.
Ειντά ’ναι τούτη η γιορτή απόψε βρε κοπέλια!
Ήρθαμε και καθίσαμε με κέφι και με γέλια.
Τα κάστανα γιορτάζουνε μαζί κι οι καστανιές μας,
που θέλουν να τσι σβήσουνε από τις ομορφιές μας.
Μα ’μεις δε θα τς αφήσουμε γιατί τις αγαπούμε.
Μαζί τους μεγαλώσαμε, αν φύγουν θα χαθούμε.
Τα συχαρίκια μου θα πω στο δήμο τση Κισάμου,
στον τοπικό το σύλλογο κι όλους εσάς μπροστά μου.
Που ’ρθατε και τιμήσατε τον Κάμπο το χωριό μας,
γι αυτό κερνάμε σύντεκνοι ρακή στο γιορτασμό μας.
Βάλτε στα ποτηράκια σας μια τσικουδιά να πιούμε,
και μάθετέ το, πώς εμείς, ούλους σας αγαπούμε.
