“Γιορτινή” παράσταση για τα 15 χρόνια του θεάτρου “Κυδωνία”

Ενα φορτισμένο συναισθηματικά “Παντελόνι από λέπια” παρακολούθησαν όσοι βρέθηκαν την Παρασκευή στο θέατρο “Κυδωνία”. Και τούτο, γιατί στη συγκεκριμένη παράσταση, ανάμεσα στους θεατές βρισκόταν και η συγγραφέας του έργου, η Βρετανίδα Ελίζαμπεθ Κούτι, που ήρθε στα Χανιά, ειδικά για την περίσταση, προσκεκλημένη του Μιχάλη Βιρβιδάκη.
Η παράσταση, που συνέπεσε με την επέτειο των 15 χρόνων του θεάτρου Κυδωνία, δόθηκε σ’ ένα κατάμεστο θέατρο, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια του έργου, η Ελίζαμπεθ Κούτι φαινόταν να απολαμβάνει τη μεταφορά του στα ελληνικά.
«Μακάρι να μιλούσα ελληνικά, ώστε να καταλάβαινα και τη δουλειά που έχει γίνει από τον μεταφραστή», είπε μιλώντας στα “Χ.Ν.” στο τέλος της παράστασης. «Σκηνοθετικά μου άρεσε πάρα πολύ, ο Μιχάλης έκανε εξαιρετική δουλειά και οι ηθοποιοί απέδωσαν όμορφα τους χαρακτήρες. Είμαι πολύ χαρούμενη που είδα το “Παντελόνι από λέπια” στα ελληνικά και μάλιστα σε έναν τόσο υπέροχο χώρο. Ελπίζω να μπορέσω να έρθω σύντομα ξανά στα Χανιά».
Μετά την παράσταση, το θέατρο Κυδωνία άνοιξε τις πόρτες του σε όλους όσοι ήθελαν να ευχηθούν για τα 15 χρόνια λειτουργίας του στα Χανιά. Οι φίλοι του θεάτρου είχαν τη χαρά να μιλήσουν με την Ελίζαμπεθ Κούτι, τους συντελεστές της παράστασης και να απολαύσουν ένα ποτήρι κρασί σε μία μικρή δεξίωση.
Η Ελίζαμπεθ Κούτι δεν σταμάτησε λεπτό να συνομιλεί με όσους θέλησαν να της μιλήσουν και να τη συγχαρούν. Σεμνή, χαμηλών τόνων και προσιτή σε όλους, υπέγραψε προγράμματα με το μεταφρασμένο κείμενο της παράστασης και απάντησε σε κάθε ερώτηση που της έγινε.
Ο Μιχάλης Βιρβιδάκης, που συνόδευε την Ελίζαμπεθ Κούτι σε κάθε της βήμα στο ταξίδι της στα Χανιά, είπε για τη διεθνούς φήμης θεατρική συγγραφέα: «Είναι μεγάλη χαρά και τιμή που έχουμε την Ελίζαμπεθ κοντά μας. Αυτή η άμεση επαφή με τους δημιουργούς σπουδαίων έργων σκέφτομαι πως θα πρέπει να καθιερωθεί από το θέατρο “Κυδωνία”. Να υπάρξει ένας ανοιχτός δίαυλος, μία διαρκής επικοινωνία ανάμεσα στους καλλιτέχνες και τα έργα τους. Τέτοιου είδους συναντήσεις, θα πρέπει να συνεχιστούν, πιθανώς με τη μορφή Φεστιβάλ Θεατρικής Γραφής. Είναι ένας υπέροχος τρόπος να έχουμε κοντά μας την “αφρόκρεμα” όσων γράφουν για το θέατρο, να συνομιλούμε μαζί τους, να ανταλλάσσουμε ιδέες και απόψεις».