Γύρευε τη δουλειά σου…

«Η μετατροπή κάποιου σε κτήνος, μέσα από την υιοθέτηση άγριων και θηριωδών συμπεριφορών». Αυτός είναι ο ορισμός που δίδεται στην αποκτήνωση, της μόνης λέξης που μπορεί να περιγράψει τη σκηνή του άγριου ξυλοδαρμού του 33χρονου Ζακ στην κεντρική πλατεία της Αθήνας.
Eνα κτηνώδες λιντσάρισμα συνοδευόμενο από την απάθεια των περαστικών, αποτυπώνονται στο βίντεο που περνά τις τελευταίες ημέρες μπροστά από τα μάτια μας. Εικόνες που μας σοκάρουν αλλά δυστυχώς σε λίγες ημέρες δεν θα “πουλάνε” άλλο.
Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η ελληνική κοινωνία συνήθισε τη μυρωδιά του αίματος. Σκεφτείτε πόσες φορές “σοκαριστήκαμε”. Θυμηθείτε τον Γρηγορόπουλο, τη Μαρφίν, τη Μανωλάδα, τον Παύλο Φύσσα, τα νεκρά προσφυγόπουλα και το κολαστήριο της Μόριας.
Πόσα αντίστοιχα περιστατικά άραγε δεν είδαν το φως της δημοσιότητας; Σε πόσες σκηνές βίας και εξευτελισμού ένας περαστικός δεν επιτάχυνε το βήμα του; Πόσες φορές επιβραβεύτηκε η αυτοδικία και πόσα λαϊκά δικαστήρια στήθηκαν σε γειτονιές της χώρας;
Πόσοι πολίτες νιώθουν ασφαλείς και πώς “μεταφράστηκε” από κάποιους η υπουργική νουθεσία του… «κάντε πως κοιμάστε»; Για πόσο ακόμα θα κλείνουμε τα μάτια στην αρρώστια που κατατρώει την κοινωνία μας; Για πόσο ακόμα θα… γυρεύουμε τη δουλειά μας;