Γκάλμπρεϊθ, ο “εντιμότατος” σύμβουλος

Είχε δεν είχε ο Γιάννης Βαρουφάκης (με ένα νι τον γράφουν οι αναλφάβητοι), διάλεξε την 5η Ιουλίου, έναν χρόνο μετά το δημοψήφισμα, να ξαναβρεθεί στην επικαιρότητα με όχημα έναν απ’ τους μοιραίους συμβούλους του, που βρέθηκαν επί υπουργίας του, τον Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ.
Σκέφθηκε ο οικονομολόγος και μάζεψε ό,τι κείμενα και ομιλίες είχαν δημοσιευθεί, όταν συμβούλευε την ελληνική εξουσία απ’ το 2010 και τα εξέδωσε σε βιβλίο με τίτλο “Welcome to the Poisoned Chalice” (Καλωσήρθατε στο δηλητηριασμένο δισκοπότηρο). Γράφει ότι του ζήτησε ο Βαρουφάκης να προετοιμάσει ένα “μνημόνιο σχέδιο Χ”, κατ’ απαίτησιν του πρωθυπουργού, σε περίπτωση αναγκαστικής εξόδου απ’ το ευρώ. Γι’ αυτόν τον σκοπό εργάστηκε αθόρυβα εκτός Ελλάδος, χωρίς να ξέρουν κάτι οι άλλοι της κυβέρνησης. Στο σχέδιο προεβλέπετο η δημιουργία κεντρικής τράπεζας για την υποστήριξη νέου νομίσματος και την εξασφάλιση ρευστότητας. Ο Βαρουφάκης συζήτησε τις προτάσεις με τον πρωθυπουργό, ο οποίος πήρε τις γνωστές αποφάσεις. Τελικώς γράφει ότι έφυγε απ’ την Ελλάδα στις 7 Ιουλίου γεμάτος αδιόρατα συναισθήματα!!
Λογικό ήταν, σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές για τη χώρα, να υπάρχει κάποιο εναλλακτικό σχέδιο και ο πρωθυπουργός δεν το απέκρυψε. Τη νύχτα του δημοψηφίσματος ρώτησε τον υπουργό του: «Μπορείς να εγγυηθείς ότι το παράλληλο νόμισμα θα πετύχει;». Ο Βαρουφάκης, αν και δεν δεσμεύθηκε ότι μπορεί να διαχειριστεί την κατάσταση χωρίς εξωτερική βοήθεια, πρότεινε να γίνει το τόλμημα (το Grexit) αφού θα ’χουν τον ελληνικό λαό με το μέρος τους. Ο Τσίπρας δεν τόλμησε και είχαμε τις γνωστές εξελίξεις.
Ποιος ήταν, λοιπόν, ο Γκάλμπρεϊθ; Δεν είχε καμία θεσμική θέση. Του ανατέθηκε μια εργασία, ως σύμβουλος και την έκανε. Τι εξυπηρετεί τώρα η δημοσίευση άρθρων, συνεντεύξεων και αυτής της απόρρητης εργασίας, που του είχε ανατεθεί; Μπορεί να είναι ένας απ’ τους σύγχρονους οικονομολόγους, αλλά ουδείς αποκλείει η τοποθέτησή του να ήταν μελετημένη απ’ τους κερδοσκόπους. Και κανείς δεν ορκίζεται ότι δεν είχε διασυνδέσεις με τους άλλους “εντιμότατους φίλους”.
Για να πάρει κάποιος μια ιδέα, πόσο τολμηματίας είναι ο τέως σύμβουλος, αρκεί να διαβάσει άρθρο του στη “Mont” (Ιούνιος 2010) περί του περιορισμού και την εξουδετέρωση της ισχύος των τραπεζών. Γράφει: «Να αφοπλίσουμε τον χρηματοοικονομικό τομέα, ώστε να πάψει ν’ αποτελεί απειλή. Δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο. Προϋποθέτει ρυθμίσεις για τους κινδύνους, με τους οποίους θα βρεθούν αντιμέτωπες οι τράπεζες. Οι δραστηριότητές τους συνίστανται στο να κερδίζουν, αλλά και οι ζημιές είναι κι αυτές μέρος του παιχνιδιού».
Τη θεωρία του Γκάλμπρεϊθ εφάρμοσε ο δεξιός πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Ορμπάν κι έβαλε φόρο στις τράπεζες να αναλάβουν κι αυτές το μερίδιό τους στην κατανομή της φορολογίας που ξεσήκωσε το Δ.Ν.Τ. Κάποιοι, λοιπόν, προώθησαν αυτόν τον άνθρωπο στην Ελλάδα. Ο Γ.Α.Π. συμμεριζόταν τις απόψεις του, τον είχε χρήσει σύμβουλό του και τον είχε δίπλα του, όπου έκανε στα συνέδρια, ως πρόεδρος της “Σοσιαλιστικής Διεθνούς”. Ο Γκάλμπρεϊθ ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος μεταξύ κερδοσκόπων και κρατών με οικονομικά προβλήματα.
Τώρα, γιατί τα Μ.Μ.Ε. αναπαρήγαγαν με τέτοια μεθοδικότητα το θέμα; Τέτοιο σχέδιο για περίπτωση “Grexit” είχε ο Σόιμπλε στο συρτάρι του, να μην έχει ο πρωθυπουργός της χώρας στο δικό του;
Φυσικά καλύτερη ευκαιρία δεν θα μπορούσε να βρεθεί για λίγο χρόνο δημοσιότητας στον Βαρουφάκη και για την παγκόσμια διαφήμιση στο βιβλίο του Γκάλμπρεϊθ μετά το “Brexit” συνδέοντάς το με το “Grexit” που δεν έγινε.