Γκραφιτάς στον φάρο

Το γκράφιτι στον εμβληματικό φάρο στο λιμάνι των Χανίων αποδεικνύει ότι αρκετές φορές δεν αντέχεται τόση πραγματικότητα στα Χανιά. Έτσι θα έλεγε κάποιος με ειρωνικό μειδίαμα αν ήθελε να προσπεράσει ένα μάτσο χάλια που μερικές φορές κυριεύουν τη ζωή μας στην ωραία μας πόλη. Έχουν τα μνημεία στα Χανιά -από την αδιαφορία όλων- μια προδιαγεγραμμένη μοίρα;
Δύσκολη ερώτηση· μόνο αυτά που βλέπετε με τα μάτια σας, μπορούν να σας δώσουν μια πειστική απάντηση για το τι πραγματικά συμβαίνει. Η περιφρόνηση τους για τα μνημεία είναι πρόωρη γιατί τους ξέραμε όλα αυτά τα χρόνια με το «βαφτιστικό» τους. «Α! Εσύ ήσουν; Το ‘ξερα!».
Αυτή είναι η θυμηδία της τοπικής μας ιστορίας. Για να μην επιτρέψουμε (να μην επιτρέψουν εννοώ αυτοί που ασκούν διοίκηση) αυτό να γίνει φάμπρικα στα Χανιά, για να μην γίνουμε τελείως ρεντίκολο. Αλλά και τα κροκοδείλια, επικοινωνιακά δάκρυα (όταν ρημάζουν τα Νεώρια και γράφουν συναισθήματα στην Δημοτική Αγορά) τους… τα επιστρέφω.
Τους τα επιστρέφω ως ατόφιο προϊόν του μεταπολιτευτικού πολιτικαντισμού των Χανίων.
Κάποτε ο ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος, έλεγε ότι είναι υπερήφανος που έχει ελληνικό διαβατήριο· ας μην τον ρεζιλέψουμε.