Οι Ευρωπαίοι πολίτες δικαιούνται ένα δηµοκρατικό πολίτευµα και το διεκδικούν, που αρµόζει στις αρχές της δηµοκρατίας. ∆εν θέλουν µια Ευρώπη του περιορισµού των κατακτήσεων και των ελευθεριών τους µε αντίνοµες αποφάσεις αλληλοαναιρούµενες. Επιζητούν να βελτιωθεί η καθηµερινότητά τους, εµπνεόµενοι απ’ τους θεµελιώδεις κανόνες της ηθικής ενός κράτους δικαίου που διακηρύσσει και οικοδοµεί τον σεβασµό των πάσης φύσεως δικαιωµάτων του.
Η Ε.Ε. θεωρείται ως µία πολυεθνής οµάδα κρατών αστικών τάξεων, µια “µηχανή” που η ύπαρξη και η λειτουργία της δεν έχει αποδείξει µέχρι τώρα ότι µπορεί να είναι ένας οργανισµός ειρηνικής συνεργασίας. Οι εφαρµοζόµενες πολιτικές ρατσιστικής µορφής ελευθερίας έχουν εκθρέψει την ακροδεξιά στις Ανατολικές και ∆υτικές περιοχές της, µακράν του να αποτελούν παράδειγµα προς µίµησιν δηµοκρατικών ιδεωδών.
Στην Ένωση έχουν διεισδύσει οι τεχνοκράτες και κατευθύνουν τα πράγµατα, έτσι ώστε η Ευρώπη της ειρήνης να προσεγγίζει τα όρια της ύφεσης των θετικών δραστηριοτήτων, της στήριξης των κερδοσκόπων, γιατί όχι και την ενίσχυση των πολεµικών συγκρούσεων.
Όλα εξαρτώνται απ’ την ποιότητα και την ακεραιότητα των ευρωβουλευτών. Κριτήριο στις µέρες µας από τα διάφορα κόµµατα για την ένταξή τους στα ευρωψηφοδέλτια είναι η αναγνωρισιµότητα τους σε ποδοσφαιρικές ή άλλου είδους αθλητικές και καλλιτεχνικές οµάδες θεάτρου, συλλόγων και παρουσιαστών στα µέσα ενηµέρωσης.
Τι µπορεί να προσφέρει στ’ αλήθεια στο Ευρωκοινοβούλιο ένας που ξέρει να κλωτσάει την µπάλα, µία τραγουδίστρια ή άλλος που λέει τις ειδήσεις στα πρωινάδικα διαβάζοντάς τις από “ώτο κιου” µε βλέµµα στον φακό; Ποιος ο σκοπός στήριξης δύο υποψηφίων της ελληνικής µειονότητας της Αλβανίας; Προτάθηκαν απ’ τον αρχηγό του κόµµατος για την προσέλκυση ψηφοφόρων;
Απουσιάζουν οι οραµατιστές να αγωνιστούν για ένα καλύτερο αύριο. Πολλοί δέχονται τη συµµετοχή τους ως επιβράβευση των ικανοτήτων τους, στην ουσία όµως γνωρίζουν ότι η Ευρωβουλή γίνεται πηγή ατοµικής και οικονοµικής ευµάρειας.
Η αίσθηση βάσει της εµπειρίας των αρµοδίων είναι ότι ο αστάθµητος παράγοντας σε τούτες τις Ευρωεκλογές είναι η “γκρίζα ζώνη” της αποχής.