Είδες λεβέντης φτερωτός όμορφα πως χορεύει
αραδιαστά τ’ ακολουθούν νεράιδες στολισμένες,
χιονόλευκες περήφανες, κρατούνται χέρι – χέρι
στο γλέντι όλες του χωριού τριγύρω μαζεμένες.
Είδες πιο πέρα λυγιστό το Γέρο να ψηλώνει
μεσ’ του χορού το στρόβιλο τα νιάτα αναθυμάται,
κρυφά κοιτούν απ’ τις γωνιές σαν νιoς πως ξεφαντώνει
εις της αυγής τα πέλαγα γυρίζει και κοιμάται.
Κι όλοι μεγάλοι και μικροί πίνουν, γελούν, φωνάζουν,
κανείς δεν μένει μακρινά από το χαροκόπι,
στο γύρισμα κάθε χρονιάς τη μέρα αυτή γιορτάζουν
σβήνουν γλυκά στη χαρωπή ατμόσφαιρα οι κόποι…
