Το γλυκό πουλί της νιότης…

Τούτη η νέα γενιά που σήκωσε ολάκερο το βάρος μιας αβέβαιης χώρας που χάθηκε μέσα σε παμφόλυγες αξίζει την επαγρύπνησή μας.
Τούτη η γενιά που δεν πήρε ευκαιρίες, που της είπαν «με συγχωρείτε χάσατε!» πριν καν ξεκινήσει, είναι η διάδοχη ελπίδα της χώρας.
Οι βαθύτατοι δημοκρατικοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι πάντα η νέα γενιά θα είναι καλύτερη από εμάς.
Οτι της αξίζει η τρυφερή μας συμπάθεια.
Μα πάνω απ’ όλα της αξίζει ο αγώνας μας για μια καλύτερη χώρα με πραγματικές δυνατότητες, μια χώρα που θα είναι υπερήφανη γι’ αυτήν.
Δεν είναι ωραίο να μυκτηρίζουμε και να περνάμε και εμείς οι μεγαλύτεροι μια διαρκή κρίση ενοχών.
Γι’ αυτό περνούσε από το χέρι μας παλαίψαμε, προσπαθήσαμε γι’ αυτό κάναμε και λάθη.
Δεν ψάχνουμε τώρα ενόχους.
Ούτε “εισαγγελείς”…
Ψάχνουμε ευκαιρίες όχι για να δημιουργήσουμε ένα ουτοπικό παράδεισο αλλά μια βιώσιμη χώρα.
Αυτό μπορούμε… αυτό να κάνουμε!
Χωρίς αμετροέπεια, ψυχαναγκασμούς, θυματοποίηση.
Να δουλέψουμε πάνω σε ένα υπαρκτό σχέδιο για χατήρι αυτών των παιδιών, αλλά και για χατήρι δικό μας.
Ολοι αξίζουμε μια καλύτερη τύχη.
Να μην διχαστεί η χώρα από ένα χάσμα γενεών.
Τούτη η νέα γενιά, η διάδοχη ελπίδα του έθνους μας προτρέπει να προσπαθήσουμε συλλογικά.
Τούτη η νέα γενιά είναι και η τελευταία μας ευκαιρία.
Αλλιώς θα “στεγνώσουμε” ηθικά, θα πέσουμε και δεν θα ξανασηκωθούμε ποτέ.
Ας προσπαθήσουμε για να μην χαθούν οι ευκαιρίες.
Οι ευκαιρίες και το γλυκό πουλί της εθνικής νιότης.