Ο Ήλιος, παράγγειλε στσι χρυσαχτίδες κόρες του,
όντε θα περνούν απάνω από την ΚΡΗΤΗ,
να σταματήσουν λίγο, για να φωτίσουν πιότερο τον τόπο,
που όπως τους είπε,
γεννήθηκε από το χαμόγελο του ΘΕΟΥ!!
Κι αυτές, υπάκουες στην πατρική προσταγή,
φωτοστόλισαν τσι Μαδάρες το πρωινό ετούτο,
μ’ ένα φως παράξενο, μοναδικό,
που φαινόταν σαν τα βουνά
να πήραν φωτιά!!
Είμαι τυχερός, που αποθανάτισα σε φωτογραφία
την εικόνα ετούτη.
ΡΙΖΙΤΙΚΟ
Χορταριασμένα μνήματα
Που πάνε Θε μου οι ψυχές, που φεύγουν απ’ τον κόσμο
κι αφήνουνε κληρονομιά, πίκρες και δυστυχία,
πόνους και ανοιχτές πληγές, σε όσους μένουν πίσω.
Παιδιά, μην είναι γιασεμιά, μην είναι καντιφέδες,
μην είν’ ανθοί τση λεμονιάς, σε ξομπλιαστό περβόλι
γή ζιγαρδέλια την αυγή, που γλυκοκελαηδούνε.
Μην είναι ξύλινοι σταυροί, στην άκρα κάποιου δρόμου
π’ ο χρόνος ξεθωριάζει τζοι και ο καιρός χαλά τζοι.
Σε γυρογιάλι απάνεμο, άσπρα μικρά κρινάκια,
απού ψυγομαρένονται, σ’ τσ’ αυγής το πρώτο απόι.
Μην είναι τ’ άστρα τ’ ουρανού, ώρες που τρεμοσβήνουν
κι έρχετ’ ο ήλιος ο φονιάς να τ’ αποκαταλύσει….
Μην είν’ η λάμψη του κεριού, που λιώνει λίγο – λίγο
έτσα που λιώνει και περνά η μνήμη των ανθρώπω.
Στο χρόνο σβήνει η θύμηση, το δάκρυ ’ποστειρώνει.
Οι τάφοι χορταριάζουνε και οι νεκροί ξεχνιούνται
και ορφανεύουν οι ψυχές………
ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ
Χορταριασμένα μνήματα, αθρώποι ξεχασμένοι,
όταν ποθάνει η θύμηση, τότε η ψυχή ποθαίνει…
Θανάσης Πατεράκης
Πρόεδρος Συλλόγου Στιχουργών
Νομού Χανίων
